แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 80

เวลาต่อมา...

"ไม่ได้สิฉันต้องอุ้มก่อน"

"แต่ฉันมาถึงตัวหลานก่อนนะฉันต้องได้อุ้มก่อนสิ"

"แต่นี่หลานของฉันนะ"

"นี่ก็หลานของฉันเหมือนกัน"

ฟ้าฝันและชินกรณ์ยืนมองปู่กับตากำลังยืนเถียงกันเรื่องใครจะได้อุ้มหลานก่อน ในขณะที่เด็กน้อยก็มองตาแป๋วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปู่กับตากำลังแย่งชิงกันเพื่อที่จะได้อุ้มตัวเองก่อน

"ฉันว่าเราคงต้องมีลูกอีกสักคนสองคนซะแล้วล่ะ พ่อของฉันกับพ่อของเธอจะได้ไม่ต้องแย่งกันอุ้มหลาน" ชินกรณ์ก้มกระซิบเบาๆ ข้างๆ ใบหูของภรรยา แต่กลับถูกเธอผลักหน้าอกออกไปแล้วขยับตัวหนี

"พูดมั่วอะไรของคุณอีก!"

"เธอก็ดูสิ มีลูกหมูแค่คนเดียวพ่อของฉันกับพ่อของเธอก็แย่งกันซะจนลูกหมูจะขาดครึ่งแล้วนั่น"

"...."

"แล้วนี่เธอคุยกับพ่อของเธอบ้างหรือยัง?"

"ยัง" ที่ยังรอเธอยังไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากับพ่ออีก แต่ถึงจะให้เจอหน้ากันเธอเองก็ไม่มีเวลาว่างจะได้นั่งพูดคุยเลย

"ฉันว่าเราไปที่อื่นกันเถอะปล่อยให้ปู่กับตาเขาเล่นอยู่กับหลาน"

"จะไปที่ไหน?"

"ก็ที่ไหนก็ได้ที่มีแต่เราแค่สองคน"

"พูดบ้าบอ!"

ฟ้าฝันมองตาขวางใส่ก่อนที่เธอจะเดินเลี่ยงไปในครัวเพื่อช่วยป้าแม่บ้านทำอาหาร เพราะพ่อของชินกรณ์และพ่อของเธอจะร่วมกินข้าวตอนเย็นด้วย

"ป้าคะมีอะไรให้ช่วยไหม"

"ไม่มีเลยค่ะคุณฟ้า"

"แต่ฟ้าไม่อยากอยู่เฉยๆ"

"ไปพักเถอะค่ะคุณฟ้า คุณฟ้าหาโอกาสพักแบบนี้ไม่ได้บ่อยๆ นะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟ้าชินแล้ว"

"งั้นไปเดินเล่นกับฉันเถอะ เรื่องอาหารปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่บ้านดีกว่า"

"คุณชินกรณ์พูดถูกแล้วค่ะคุณฟ้า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราดีกว่า"

"ก็ได้ค่ะ งั้นฟ้าไปนั่งเล่นที่สวนดีกว่าน่าจะสดชื่นดี"

พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวนหลังบ้าน โดยมีชินกรณ์เดินตามไปนั่งลงข้างๆ เธอด้วย

"มีเรื่องอะไรไม่สบายใจอีกหรอ?"

"ไม่มีอะไรหรอก"

"กำลังคิดเรื่องของฉันอยู่หรอ"

"ฉันไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย"

"ฉันขอโทษนะถ้าทำให้เธอต้องคิดมาก ขอโทษที่ทำให้เธอไม่สบายใจมาตลอด ถ้าฉันจะสามารถทำอะไรให้เธอรู้สึกสบายใจได้ก็บอกได้เลยนะ"

"ฉันไม่ได้คิดมากอะไรสักหน่อย ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"เรื่องอะไรล่ะเผื่อฉันจะช่วยได้ เรื่องเรียนหรอ หรือว่าเรื่องปัญหาที่พ่อของเธอกำลังเจอ"

"คุณรู้ได้ยังไงว่าบริษัทของพ่อฉันกำลังมีปัญหา"

"ฉันทำงานแบบนี้ก็ไม่แปลกหรอกที่จะรู้ แต่เธอนั่นแหละรู้ได้ยังไงใครเป็นคนบอก"

"ต้นหอมเป็นคนบอก ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าที่ผ่านมาพ่อต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ บริษัทกำลังมีปัญหาแต่ทำไมพ่อถึงไม่ปรึกษากับฉันเลย"

"ก็เธอยังไม่ยอมคุยกับพ่อของเธอเลย ท่านจะกล้าปรึกษาเธอหรอ อีกอย่างปัญหาที่บริษัทเกิดขึ้นเพราะแม่เลี้ยงของเธอด้วย ถ้าบอกไปก็พาลจะทำให้เธอไม่พอใจเอาเปล่าๆ"

"แม่เลี้ยงอีกแล้วหรอ หลังๆมาทำไมถึงชอบสร้างปัญหาให้พ่อฉันอยู่เรื่อยเลย"

"เธอไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องบริษัทของพ่อเธอฉันรับปากว่าฉันจะช่วย"

"ฉันไม่อยากให้เป็นบุญคุณ"

"ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นบุญคุณเลย ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ฉันต้องทำ บริษัทของพ่อตามีปัญหาทั้งที ฉันเป็นลูกเขยจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเลยมันก็ดูใจดำอยู่นะ"