แม่หมอเทวดาหน้าเงิน นิยาย บท 6

อีกฝ่ายเบี่ยงตัว แขนยาวคว้าหมับ ซูหลีอวี่ถูกเขาหิ้วอยู่ในมือราวกับลูกไก่อย่างไรอย่างนั้น

มือใหญ่ยกขึ้นเหนือศีรษะ แต่วินาทีต่อมากลับขมวดคิ้วผงะ ตามด้วยลดมือลงช้า ๆ

ใบหน้าของเขายังคงสวมหน้ากากจ้าวแห่งขุมนรก แผ่ความเย็นเฉียบออกมาจากรอบตัว ทำให้เขาแทบจะปราศจากกลิ่นอายความเป็นมนุษย์

“คนชั่ว เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย!”

ซูหลีอวี่ดึงหมวกผ้าสีครามบนศีรษะออก ชี้จมูกด่าทอ “เจ้าทำให้ข้าอนาถมากรู้ไหม หลายปีนี้ข้าลำบากตรากตรำดิ้นรนแค่ไหน เจ้ารู้บ้างไหม”

“เจ้า...ใช่เจ้าเมื่อสี่ปีก่อนจริง ๆ หรือ” ดวงตาภายใต้หน้ากากของอิ๋งเจินเพ่งเล็ง นัยน์ตาลุ่มลึกซับซ้อนเล็กน้อย

เขานึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนนั้นเมื่อสี่ปีก่อนจริง!

มิน่าเขาถึงรู้สึกคุ้น

ความจริงเมื่อสี่ปีก่อนเขาเคยย้อนกลับไปหา เพียงแต่คนที่นั่นต่างบอกว่าไม่เคยเห็นนาง

สถานที่เช่นนั้น การที่ผู้หญิงตายจะถูกหามไปฝังลวก ๆ คือเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำ

เขานึกว่านางตายไปแล้ว

แต่เวลานี้นางกลับกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงหน้าเขา ทั้งยังชี้จมูกด่าทอเขาอีก

ชั่วขณะ อิ๋งเจินอารมณ์สับสนประมาณหนึ่ง

เขาค่อย ๆ คลายมือที่หิ้วนางอยู่

“สี่ปีก่อน เจ้าไม่ได้รอรับแขกอยู่หรือ ผู้ชายคนไหนก็เหมือนกันไม่ใช่หรืออย่างไร”

“จะเหมือนกันได้อย่างไร” ซูหลีอวี่พูดด้วยความโกรธ “เดิมทีข้าถูกคนชั่วทำร้าย และเจ้าก็ฉวยโอกาสตอนที่ข้ากำลังลำบาก นี่ยังไม่นับ ยังจะทารุณกรรม ทำจนอีกวันข้าเกือบจะหนีออกไปไม่ได้แล้ว!”

แต่ที่น่าแค้นกว่าคือ เจ้าไม่ให้เงินข้าสักแดง!

ต่อให้ข้าขายตัว เจ้านอนกับข้าแล้วก็สมควรให้เงินไม่ใช่หรืออย่างไร!

วันนั้นพอตื่นขึ้นมา นางปวดเมื่อยไปทั้งตัว ขนาดเดินยังเดินลำบาก

ถ้าไม่ใช่เพราะมีจิตใจมุ่งมั่น แข็งใจปีนกำแพงออกไป นางอาจหนีออกไปจากหออี๋ชุนไม่ได้

นั่นคือต้องขายตัวอยู่นั่นแล้วจริง ๆ!