แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1195

บทที่ 1195 ช่วยเขาไว้อีกครั้งแล้ว

กงซวี่หลบเลี่ยงสายตา แต่ก็ถอดใจไม่ได้แอบเหลือบมองหญิงสาวตลอดเวลา ยิ่งมองก็ยิ่งสิ้นหวัง

ถึงแม้เขาอยากเห็นพี่เยี่ยแต่งหญิงโดยเฉพาะ กระทั่งว่าอยากเห็นยิ่งกว่าเสี่ยวมี่เจี้ยนมาก แต่ตีให้ตายเขาก็นึกไม่ถึงว่าจะมาด้วยวิธีอย่างนี้…

“พี่เยี่ย! พี่…พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง!”

“ทำไมเหรอ”

“ทำไมพี่หลอกลวงผม!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นนายวางโต รังแกคนของฉัน ฉันก็ไม่คิดจะใช้วิธีพิเศษหรอก” เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าจนใจ

ตอนนั้นเธอยังอยู่ฝั่งตรงข้ามกับกงซวี่ เด็กนี่นิสัยเลวเกินไป เธอก็แค่เข็นเรือไปตามน้ำ

ลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำนี้ก็ชะงักก่อนเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าพลันอ่อนลง

ตอนแรกกงซวี่ยังเป็นพวกเดียวกับโจวเหวินปิน พึ่งพาอำนาจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าต้องการแย่งบทพระรองเรื่อง ‘มังกรผงาด 2’ ที่เขาลำบากลำบนกว่าจะได้มา เขานึกว่าตัวเองจะจบสิ้นแล้ว ถึงขั้นเตรียมไปหาโจวเหวินปินอย่างยอมรับชะตากรรม…

แต่นึกไม่ถึงว่าพี่เยี่ยจะช่วยเขาไว้อีกครั้ง…

เทียบกับลั่วเฉินที่ย้อนนึกอย่างตื้นตันใจ กงซวี่ที่ได้ยินประโยคนี้เหมือนหัวใจถูกแทงจนกลวงเป็นรังผึ้ง “พี่…พี่ก็รู้นี่ว่าลั่วเฉินเป็นคนของพี่! ถ้างั้นผมไม่ใช่เหรอ?”

ฮือ! เขาโกรธจะตายอยู่แล้ว!

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยว่า “ตอนนั้นความจริงยังไม่ใช่ แต่ตอนนี้ใช่แล้ว ฉันเลยปฏิบัติกับนายแบบตรงไปตรงมาไม่ใช่เหรอ”

เมื่อฟังถึงประโยค ‘ตอนนี้ใช่แล้ว’ เสียงคร่ำครวญของกงซวี่พลันหยุดชะงัก “ถ้า…ถ้าตอนนั้น…ผมไม่เกเรขนาดนั้น…ไม่ได้รังแกลั่วเฉิน…พี่ก็จะไม่หลอกผมหรือเปล่า?”

เยี่ยหวันหวั่นตอบ “ถ้าตอนนั้นนายไม่เกเรขนาดนั้น ฉันว่าพวกเราก็อาจไม่รู้จักกันละมั้ง”

กงซวี่คิดเล็กน้อย เหมือนจะเป็นอย่างนั้น ถ้าเรื่องพัฒนาไปอีกแบบ เขาก็จะไม่ได้แยกจากโจวเหวินปินมาติดตามเยี่ยไป๋

“ยังมีอะไรอยากพูดอีกไหม” เยี่ยหวันหวั่นตัดสินใจพูดให้จบในคราวเดียว ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของเจ้าหมอนี่ ไม่รู้ว่าจะพองขนอีกนานเท่าไร

กงซวี่เอ่ยทันที “มี! ผม…ผมมีอะไรอยากบอกพี่…ไม่สิ…ผมมีอะไรอยากบอกเสี่ยวมี่เจี้ยน! ต้องพูดตอนนี้เดี๋ยวนี้ทันทีเท่านั้น! วินาทีเดียวก็รอไม่ไหวแล้ว!”

คำพูดพวกนั้นที่อยากบอกเสี่ยวมี่เจี้ยน…เขารอมานานมากแล้ว…

เยี่ยมู่ฝานที่อยู่ด้านข้างสุดจะทนแล้ว “มีอะไรน่าพูดอีก!”

กงซวี่น้อยใจจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา “ผู้หญิงที่ผมชอบมาตั้งนานตามหามาตั้งนานกลับกลายเป็นว่าอยู่ใต้จมูกผมนี่เอง ผมยังล่วงเกินพี่ชายภรรยาจนพรุนหมดด้วย ผมอนาถขนาดนี้ ยังพูดกับเสี่ยวมี่เจี้ยนสักสองสามประโยคไม่ได้เหรอ?”

เยี่ยมู่ฝานกล่าว “เฮ้ย! ใครเป็นพี่เมียแก!”

เยี่ยหวันหวั่นชำเลืองมองเยี่ยมู่ฝาน สื่อให้เขาอย่ายั่วยุกงซวี่

พูดตามตรง…กงซวี่เจ้าเด็กนี่…ครั้งนี้ก็น่าอนาถอยู่จริงๆ …

เยี่ยมู่ฝานจ้องกงซวี่อย่างระแวงไปพลาง กระซิบข้างหูเยี่ยหวันหวั่นไปพลาง “หวันหวั่น แกฟังมันพูดเหลวไหลอะไรไม่รู้! เจ้าเด็กนี่เจตนาไม่ดีกับแก มันอยากตกแกนะ!”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบตามองเยี่ยมู่ฝาน “แล้วพี่จะกังวลอะไร จากระดับความหน้าตาดีผู้ชายของฉัน ฉันดูเหมือนตกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”

เยี่ยมู่ฝานสำลักแล้ว

กงซวี่เห็นเยี่ยมู่ฝานพูดข้างหูเยี่ยหวันหวั่น ก็เริ่มปวดใจอีกหน พี่ภรรยาต้องกำลังทำเขาตกที่นั่งลำบากอีกแน่นอน

ทำไมเขาต้องปากพล่อย ทำไมอยู่ดีไม่ว่าดีก็ต้องปะทะกับเยี่ยมู่ฝานตลอดด้วย!

ดูหานเซี่ยนอวี่เขาสิ ความสัมพันธ์ตามปกติกับเยี่ยมู่ฝานดีตั้งขนาดไหน…

เยี่ยหวันหวั่นจัดการเยี่ยมู่ฝานเสร็จก็มองกงซวี่อีกครั้ง “เอาละ พูดมาสิ”

กงซวี่สูดหายใจเข้าลึก ผลลัพธ์คือเพิ่งอ้าปากก็เหี่ยวเฉาอีกแล้ว เขาจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นขอร้องด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม “พี่เยี่ย พี่ช่วย…ช่วยอ่อนโยนหน่อยได้หรือเปล่า…เห็นพี่เป็นแบบนี้ ผมแทนที่พี่กับเสี่ยวมี่เจี้ยนไม่ลงจริงๆ…”

เยี่ยหวันหวั่นตอบ “อ่อนโยนไม่ลง นายยอมรับเถอะ”

กงซวี่พูดไม่ออกแล้ว