แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1235

บทที่ 1235 เถ้าแก่ขี้โกงเกินไปแล้ว

“หกคนกินหนึ่งร้อยไคว่ ยังมาถามหาเนื้ออีก จะกินก็กิน ไม่กินก็ไสหัวไป!” เถ้าแก่ร้านมองเนี่ยอู๋หมิงกับพวกอี้จือฮวาอย่างดูแคลน จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไป

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…”

“หัวหน้า ครั้งนี้ผมยังไม่กลับไปด้วยนะ ที่นี่ยังมีเรื่องให้จัดการต่ออีก ผมจัดการเรียบร้อยแล้วค่อยว่ากัน” เฟิงเสวียนอี้บอก

“นายไม่กลบั? แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก ฉันซื้อตั๋วให้นายไปแล้ว…” เนี่ยอู๋หมิงเปลกใจ

“คืนตั๋วไปเถอะครับ…แล้วโอนเงินใส่บัญชีผม ผมไปก่อนนะ” พูดจบ เฟิงเสวียนอี้ก็หมุนตัวเดินจากไป

หลังจากเฟิงเสวียนอี้กลับไปได้ครึ่งชั่วโมง เถ้าแก่ร้านเพิ่งจะเอาอาหารมาเสิร์ฟครบ

“ฉันให้เงินแกสองร้อยไคว่ บอกให้สั่งอาหารดีๆ มากินหน่อยไม่ใช่เหรอ แล้วนี่แกสั่งบ้าอะไรมาเนี่ย?” เนี่ยอู๋หมิงหันไปถามนักพรตใจบริสุทธิ์

“เอ่อ…หัวหน้า ผมก็บอกเถ้าแก่ให้จัดมาตามราคาสองร้อยไคว่แล้วนะ…นี่ก็อาหารตามราคาสองร้อยไคว่ไง” นักพรตใจบริสุทธิ์พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ มือกำแบงค์ร้อยไคว่ที่แอบจิ๊กไว้แน่น แล้วโกหกหน้าตายไร้พิรุธ

“ให้ตาย เถ้าแก่ร้านจะขี้โกงเกินไปแล้วมั้ง…” เนี่ยอู๋หมิงที่ไม่รู้ตัวว่าโดนนักพรตใจบริสุทธิ์โกง ขมวดคิ้วพูด

สิ้นเสียงพูด เยี่ยหวันหวั่นก็เพิ่งเดินเอ้อระเหยลอยชายเข้ามา

“น้องสาวโหย่วหมิง รีบเข้ามานั่งเร็ว” พอเยี่ยหวันหวั่นมาเนี่ยอู๋หมิงก็ยิ้มหน้าระรื่น “ที่ผ่านมาลำบากเธอแล้ว เดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงของดีเพื่อเป็นการขอบคุณเอง”

เนี่ยอู๋หมิงพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ก้มหน้าพิจารณาอาหารบนโต๊ะทันที

ผัดถั่วงอกถั่วเหลือง…

ผัดถั่วงอกถั่วเขียว…

ผัดเผ็ดมันฝรั่ง…

ผัดมะเขือยาว…

ซุปมะเขือเทศไข่…

ห้าคน สี่ผัดหนึ่งซุป แล้วยังมีแต่ผักอีกต่างหาก!

เยี่ยหวันหวั่นทำหน้างง เป็นของดีจริงๆ ด้วยสินะ

แต่เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่พูดอะไร เพียงนั่งลงเงียบๆ

“น้องสาวหวันหวั่น พวกฉันเจอแม่ที่แท้จริงของหลานชายฉันแล้ว พรุ่งนี้พวกฉันก็จะกลับ ครั้งนี้คงต้องลาแล้วลาลับแล้วล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงพูดกับเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นเงียบ

พูดไม่เป็นก็ไม่จำเป็นต้องพูด จะลาแล้วลาลับกับใครกัน?

เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋หมิงที่เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็เงียบ

พอเจอเนี่ยอู๋หมิง เยี่ยหวันหวั่นก็นึกถึงถังถัง ต้องยอมรับว่าลุงหลานคู่นี้ หากดูแค่รูปร่างหน้าตาภายนอก ก็มีส่วนเหมือนกันหลายส่วนจริงๆ

“ถังถัง…สบายดีมั๊ย…” ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นจึงถามเนี่ยอู๋หมิง

เนี่ยอู๋หมิงประหลาดใจกับคำถามนี้เล็กน้อย เยี่ยหวันหวั่นอยู่กับพ่อทูนหัวตัวน้อยแค่ช่วงเดียวก็เกิดความรู้สึกรักลึกซึ้งตัดไม่ขาดแล้วจริงๆ เหรอ?

แต่ทำยังไงเนี่ยอู๋หมิงก็ไม่มีวันเข้าใจ ตัวเขาอยากจะอยู่ห่างพ่อทูนหัวตัวน้อยสักพันลี้ ไม่ต้องเจอหน้ากันตลอดกาลเลยยิ่งดี…

ถังถังกลับรัฐอิสระไปหลายวันแล้ว ในหลายวันนี้ เยี่ยหวันหวั่นมักนึกถึงช่วงเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับถังถัง เพียงแต่น่าเสียดายที่อาจจะไม่ได้เจอกันอีกตลอดชีวิต

ทุกอย่างเหมือนดอกไม้ในกระจก จันทราบนผิวน้ำ เหมือนฝันหนึ่งตื่น ถังถังคงเป็นแค่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ แต่คนผ่านทางคนนี้ กลับมีความสำคัญกว่าคนอื่นๆ

“ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเขาสบายดีมั๊ย เท่าที่จำความได้ พ่อทูนหัวนั่นไม่เคยมีชีวิตที่ยากลำบากหรอก” เนี่ยอู๋หมิงตอบออกไปโดยจิตใต้สำนึก

อี้จือฮวากับนักพรตใจบริสุทธิ์มองบนใส่เนี่ยอู๋หมิง ต้องยอมรับว่าหัวหน้าของพวกเขาไอคิวค่อนข้างต่ำจริงๆ มีดีแค่ศิลปะการต่อสู้ ไม่มีไหวพริบเอาซะเลย ดูก็รู้ว่าเถ้าแก่โหย่วหมิงคิดถึงจอมมารน้อย…