แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1271

บทที่ 1271 เธอแต่งงานหรือยัง

หลายวันที่ผ่านมา เยี่ยหวันหวั่นผ่านทางคดเคี้ยวหลายรอบ เปลี่ยนเครื่องบินหลายหน ข้ามน้ำข้ามมหาสมุทร ลำพังแค่เรือก็ไม่รู้นั่งไปกี่รอบ

เยี่ยหวันหวั่นสาบานว่าเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่า จะถึงกับมีสถานที่ที่จำเป็นต้องทุ่มทุนทุ่นแรงขนาดนี้จึงจะไปถึงอยู่…

ประเทศที่อยู่ใกล้รัฐอิสระมากที่สุด ไม่มีเที่ยวเรือของรัฐอิสระแม้แต่น้อย กระทั่งว่ารัฐอิสระยังไม่มีบนแผนที่ของประเทศรอบๆ!

เข้าสู่รัฐอิสระก็ดี ออกจากรัฐอิสระก็ดี มีวิธีการอยู่สามแบบ

แบบที่หนึ่ง เรือข้ามฟาก

แบบที่สอง เครื่องบินส่วนตัว

แบบที่สาม ว่ายน้ำ…ว่ายในทะเลเก้าเก้าแปดสิบเอ็ดวันก็เกือบถึงแล้ว

“รัฐอิสระ ทวดแกเถอะ!”

เยี่ยหวันหวั่นอยู่ในถ้ำของแถบเทือกเขาแห่งหนึ่ง กำลังบิดน้ำบนเสื้อผ้าให้แห้ง

เยี่ยหวันหวั่นว่ายน้ำจริงๆ ว่ายจากในทะเล…ไปถึงรัฐอิสระ…

วินาทีสุดท้ายของเรือข้ามฟากเกิดอุบัติเหตุ เรือเอียงจากนั้นก็จมลงช้าๆ

ต่อมาเจ้าหน้าที่บนเรือก็ติดต่อทีมกู้ภัยของรัฐอิสระมา

ภายใต้ความจนหนทาง เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ต้องกระโดดลงทะเล

เธอไม่ได้โง่ ตัวเองไม่มีบัตรผ่านเข้ารัฐอิสระ…ถึงตอนนั้นทีมกู้ภัยพวกนั้นจะทำเธอตายเอาได้…

โชคดีที่พื้นที่ที่เรือข้ามฟากเกิดอุบัติเหตุ อยู่ห่างจากรัฐอิสระแค่ไม่กี่ร้อยเมตร

หลังขึ้นฝั่งแล้วท่าเรือชายฝั่งเต็มไปด้วยหน่วยลาดตระเวนแถมยังมีหมาล่าเนื้อ เหมือนทำหน้าที่เป็นบุคคลศุลกากร

เยี่ยหวันหวั่นเห็นทุกอย่าง คนที่เข้ารัฐอิสระทั้งหมดต่างพากันหยิบบัตรผ่านออกมา

เยี่ยหวันหวั่นที่ไม่มีบัตรผ่านได้แต่ต้องแอบวิ่งเข้าไปในแถบเทือกเขาที่อยู่ใกล้เคียง

…

ภายในถ้ำภูเขา ความหิวและความเหนื่อยล้าปกคลุมเธอนานแล้ว

ตอนนี้พาสสปอร์ต บัตรประจำตัว บัตรเอทีเอ็มของเยี่ยหวันหวั่นหายไปในมหาสมุทรหมดแล้ว บนตัวเธอเหลือแค่ปืนพกที่ซื้อมาป้องกันตัวจากประเทศข้างเคียง…

ถึงรัฐอิสระไม่อนุญาตให้ครอบครองอาวุธ แต่เธอกลับไม่ตั้งใจจะโยนปืนพกไป

ตอนนี้อย่างแรกตัวเธอไม่มีบัตรผ่าน อย่างต่อมาเธอไม่เข้าใจรัฐอิสระแม้แต่น้อย มีปืนพกกับตัวก็พอมีความกล้าขึ้นมาหน่อย ใครทิ้งก็โง่แล้ว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เยี่ยหวันหวั่นมึนหัว ตกเข้าสู่สภาวะหลับใหล

ในฝันปรากฏฉากมากมาย หน้าตาของคุณตารางเลือน…แล้วก็มีคนแปลกหน้าจำนวนหนึ่งที่หน้าตาดูคุ้นตาอย่างยิ่ง

ในฝัน…เธอเหมือนเห็นชายงามงดงามหน้าตาโดดเด่นจนเหมือนกับเดินออกมาจากภาพวาดคนหนึ่ง…

และคนคนนั้น ที่แท้ก็คือคู่หมั้นที่มีกำหนดหมั้นหมายกับเธอตั้งแต่ยังเล็ก…

วันๆ เธอไล่ตามก้นของคนคนนั้นแจ แต่ส่วนลึกของรอยยิ้มบางที่ราวกับลมวสันต์ชำระล้างของคนงามกลับไม่มีความอบอุ่นใดๆ เขาอนุญาตให้เธอเข้าใกล้ แต่ไม่เคยทุ่มเทความรู้สึกใดๆ ให้แก่เธอ

เธออยากอยู่กับเขาชั่วชีวิต แต่เขากลับแค่มองเธอเป็นเด็ก เป็นน้องสาว

ในความฝัน ความเจ็บปวดหัวใจและเสียใจนั้นสมจริงเกินไป ถึงขั้นทำให้หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นปวดหนึบอยู่บ้าง

สุดท้ายเธอก็จากคนคนนั้น ไปอย่างที่ห่างไกล…

เธอไปในหลายสถานที่ ได้พบปะคนมากมาย ทำเรื่องไร้สาระมากมาย…