แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1377

บทที่ 1377 แสดงจนชาชิน

พันธมิตรเก่า?

ในเมื่อเป็นพันธมิตรเก่าละก็ ไม่ไปพบก็เกรงว่าจะไม่เหมาะสม…

เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ต้องพาหลิวอิ่งกลับพันธมิตรอู๋เว่ยไปก่อนด้วยความจนใจ

นอกโถงประชุม เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ย “พี่เฟิง แทรนซ์มาแล้ว…”

“แทรนซ์…” เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าว่างเปล่า นี่คือหัวหน้ากองกำลังที่ว่ามีความสัมพันธ์เป็นพันธมิตรกับพันธมิตรอู๋เว่ยเหรอ…

ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นเคยได้ยินเป่ยโต่วพูดถึงแทรนซ์มาก่อน แต่ตัวเธอไม่รู้จักคนคนนี้แม้แต่น้อย ละครฉากนี้ควรแสดงต่อไปยังไงดี

ตอนนี้เธอใกล้จะแสดงจนชาชินแล้ว…

“ผู้อาวุโสสามกับชีซิงกำลังต้อนรับอยู่…พี่เฟิง พี่รีบเข้าไปเถอะ!” เป่ยโต่วเอ่ย

ได้ยินแบบนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็พยักหน้า ไม่เข้าไปได้ไหม…

เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ต้องผลักประตูเข้าไปภายใต้ความจนใจ

ในโถงประชุม ชายชาวตะวันตกสวมชุดสูทสีขาวกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้

แทรนซ์รูปร่างผอมเล็กน้อย ใบหน้าสะอาดสะอ้าน แต่ในดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นกลับแฝงไปด้วยแววโหดเหี้ยมอำมหิต

“คุณหนูไป๋เฟิง ไม่เจอกันหลายปีคุณยังสวยเหมือนเดิม” แทรนซ์ลุกขึ้นยืนช้าๆ เขามองเยี่ยหวันหวั่นด้วยรอยยิ้มเปี่ยมความเป็นสุภาพบุรุษ

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาเล็กน้อย “แทรนซ์ ไม่เจอกันนานเลย”

เวลานี้สายตาของผู้อาวุโสสามหลี่ซือ ยังคงไม่ละไปจากตัวเยี่ยหวันหวั่นสักวินาทีเดียว

ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ หลี่ซือก็ไม่เคยเชื่อว่าเยี่ยหวันหวั่นคือไป๋เฟิงตัวจริง วันนี้เขาสามารถหยั่งเชิงได้อีกรอบพอดี

เยี่ยหวันหวั่นขึ้นหน้าไปกอดแทรนซ์เบาๆ

ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้จักแทรนซ์คนนี้แม้แต่น้อย แต่ดูแล้ว ทั้งสองกลับดูเหมือนเพื่อนเก่าแก่ที่ไม่ได้เจอหน้ากันหลายปีจริงๆ

ดูท่าทีของแทรนซ์ก็ไม่เจอความผิดปกติอะไร

“ผู้นำไป๋ พวกเรามาเข้าเรื่องกัน ฉันมาครั้งนี้มีด้วยกันสองเรื่อง…เรื่องแรก ฉันไม่สบอารมณ์ตระกูลเยียนอยากกำจัดทิ้งนานแล้ว ช่วงนี้ได้ยินมาว่าตระกูลเยียนก็ล่วงเกินคุณ พอดีเลยพวกเราหนึ่งคนหนึ่งส่วน กำจัดตระกูลเยียนทิ้งกัน” แทรนซ์ยิ้มพลางเอ่ยปาก

เยี่ยหวันหวั่นอดทอดถอนใจในใจไม่ได้ เธอไม่อยากยั่วยุตระกูลเยียน แล้วก็ไม่อยากร่วมมือกับแทรนซ์ผู้นี้ด้วย…แต่ว่า นี่ก็เหมือนจะไม่ใช่สไตล์ของแบดเจอร์อีก

“ส่วนอาณาเขตของตระกูลเยียน กฎเก่าของพวกเราแบ่งกันห้าสิบห้าสิบคุณว่ายังไง” แทรนซ์เอ่ยอีก

“ห้าสิบๆ?” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็เก็บรอยยิ้มบนใบหน้า “แทรนซ์ ฉันไม่เคยแบ่งห้าสิบห้าสิบกับใคร”

ยังจำตอนนั้นที่คุยกับเป่ยโต่วได้ เป่ยโต่วเคยพูดว่าพันธมิตรอู๋เว่ยเมื่อก่อนตอนที่ร่วมมือกับกองกำลังข้างเคียง พันธมิตรอู๋เว่ยไม่เคยแบ่งผลประโยชน์ต่ำกว่าหกส่วน ดังนั้นกฎเก่าห้าสิบห้าสิบบ้าบอสิ

“แทรนซ์ ในเมื่อคุณไม่จริงใจอย่างนี้ งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันต่อ” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มหยัน

เวลานี้ผู้อาวุโสสามลอบเหยียดยิ้ม ชีซิงก็มีสีหน้าเย็นชา มืดทึมราวกับจะควบแน่นหยดออกมาเป็นน้ำได้

ตั้งแต่ต้นจนจบเยี่ยหวันหวั่นสังเกตผู้อาวุโสสามและชีซิงตลอด เมื่อเห็นสีหน้าของสองคนนี้ ในใจเยี่ยหวันหวั่นก็สะดุดกึก รู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูก…

“ฮ่าๆ ผู้นำไป๋ ฉันล้อคุณเล่นเท่านั้นเอง ฉันสี่คุณหก อย่าจริงจังขนาดนั้นสิ” แทรนซ์เอ่ย

ฟังถึงตรงนี้ เยี่ยหวันหวั่นจึงมีสีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย

“เรื่องที่สอง อาชูร่าฟื้นคืนจากเถ้าถ่านก็ให้กองกำลังทั้งหมดบนอาณาเขตของพวกเราต้องส่งส่วยตามกำหนดทุกเดือน…ฉันไม่สบอารมณ์สุดๆ เงินที่ฉันได้มา ทำไมฉันต้องแบ่งให้พวกนั้นด้วย ผู้นำไป๋…ฉันคิดว่า คุณก็จะไม่ส่งส่วยนี้สินะ” แทรนซ์เอ่ย

————————————————————————————

บทที่ 1378 การเล่นเป็นเพื่อนจบแล้ว

“แน่นอนว่าไม่” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

ตอนนั้นคนของกองกำลังอาชูร่ามาพันธมิตรอู๋เว่ยให้แบดเจอร์ส่งส่วย แต่ผลคือแบดเจอร์กลับฆ่าคนมาทิ้งโดยตรง เยี่ยหวันหวั่นย่อมรู้เรื่องนี้ แบดเจอร์ตัวจริงจะส่งส่วยได้ยังไง

“ฮ่าๆ เยี่ยม ดี…ในเมื่อไม่มีธุระแล้ว งั้นฉันก็ไปก่อนล่ะ” แทรนซ์พูดจบก็ลุกขึ้นยืน

ไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้สติกลับมา เยี่ยหวันหวั่นยกแขนขวาขึ้น แทบจะในพริบตาเดียวก็ฟาดฝ่ามือลงไป ตบใส่หน้าของชายชาวตะวันตกอย่างแรง

ชายชาวตะวันตกถูกเยี่ยหวันหวั่นตบคว่ำลงกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัวในทันที

“นายเห็นฉัน…เป็นอะไร…ไอ้โง่เหรอ” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเย็นเอ่ย

“ผู้นำไป๋ คุณหมายความว่ายังไง อยากก่อสงครามระหว่างพวกเราเหรอ!” ชายชาวตะวันตกพลันโมโห

“เข้ามา!”

เยี่ยหวันหวั่นตะคอกเสียงโกรธ

วินาทีถัดมาสมาชิกหัวกะทิของพันธมิตรอู๋เว่ยสิบกว่าคนก็เดินเข้ามาในโถงประชุม สมาชิกพวกนี้สวมชุดสีขาว ด้านหลังเขียนคำว่าอู๋เว่ย

“ช่วยฉันถามเขาหน่อย ทำไมถึงสวมรอยเป็นแทรนซ์…ใครคือผู้อยู่เบื้องหลัง ถ้าไม่บอกก็ฆ่าซะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเป็นนัย

ยังไม่รอให้สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยเคลื่อนไหว ชายชาวตะวันตกก็เอ่ยอย่างเดือดดาล “พูดบ้าอะไรของคุณ ฉันนี่แหละคือแทรนซ์!”

“นายคือแทรนซ์?” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเยาะ “ฉันรู้จักแทรนซ์มาตั้งหลายปี ทำไมฉันไม่เห็นรู้ว่าแทรนซ์กลายเป็นคนตะวันตกแล้ว?”

เมื่อคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่นออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสสามพลันแข็งทื่อในทันที ส่วนดวงตาของชีซิงก็ผุดแววประหลาดใจ

เห็นดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยถอนหายใจโล่งอก

รัฐอิสระนี้มีคนตะวันตกไปมาน้อยมาก อีกฝ่ายไม่ด้อยกว่าหัวหน้าของกองกำลังพันธมิตรอู๋เว่ย งั้นแล้วจะเป็นคนตะวันตกไปได้ยังไง!

อีกทั้งเมื่อครู่นี้เยี่ยหวันหวั่นก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า นิสัยต่อต้านคนนอกของรัฐอิสระสูงสุดกว่าที่ไหนๆ จะปล่อยให้ชาวตะวันตกอยู่ที่นี่อย่างแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง!

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้คิดเยอะ แต่หลังจากไตร่ตรอง ก็มีหลายจุดที่ไม่สมเหตุสมผลจริงๆ

ดังนั้นเธอกำลังพนันว่าแทรนซ์คือคนตะวันออก นี่คือการพนันครั้งใหญ่…ชนะก็รอด แพ้ก็ตาย!

และเธอก็ชนะแล้ว สีหน้าของผู้อาวุโสสามกับชีซิงก็คือหลักฐานชั้นดี