แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1381

บทที่ 1381 ส่งส่วย

“นึกไม่ถึงว่าพันธมิตรอู๋เว่ยที่ฉันสร้างมากับมือ…ตอนนี้ฉันกลับกลายเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง น่าขำจริงๆ” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มหยัน

“พี่…คือพี่เฟิ่งจริงๆ เหรอ?” ชีซิงจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่น

“ชีซิง ตอนนายเก้าขวบ ฉันช่วยนายออกมาจากสลัม จากนั้นนายก็ติดตามฉันมาตลอด นายยังจำได้มั๊ย?” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

“ผมจำได้…” ชีซิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มอย่างพอใจ ไม่เลวๆ นี่เป็นข้อมูลที่เธอสืบมาก่อนหน้านี้

“พี่เฟิ่ง…ผม…”

ชีซิงเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่เขายังไม่ทันพูดอะไร จู่ๆ ก็มีสมาชิกของพันธมิตรอู๋เว่ยมารายงานว่าคนส่งสารของอาชูร่ามาขอเข้าพบ

“อาชูร่า…” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายกลุ่มหนึ่งก็สาวเท้ายาวๆ เข้ามาในห้องประชุม ชายที่เป็นหัวหน้ามองเยี่ยหวันหวั่นแล้วประสานมือทำท่าคารวะ “หัวหน้าไป๋ ได้ยินชื่อเสียงมานาน”

“อาชูร่ามาหาฉันมีเรื่องอะไร” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็น

“หัวหน้าไป๋ เรื่องในอดีตนายของเราจะไม่เอาเรื่องกับคุณแล้ว…แต่ใครก็ตามที่อยู่ในพื้นที่นี้ ต้องจ่ายส่วยทุกเดือน พันธมิตรอู๋เว่ยต้องจ่ายส่วยครึ่งหนึ่ง นี่เป็นกฎ ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจดี!” ชายที่เป็นหัวหน้ากล่าวด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง

“หึๆ…น่าขำ!” เยี่ยหวันหวั่นลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าคนของอาชูร่า จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “ฉันไป๋เฟิ่งเป็นใคร พวกนายไม่รู้หรือไง มีแต่ฉันที่คอยเก็บส่วย ยังไม่เคยมีใคหน้าไหนกล้ามาเก็บส่วยจากพันธมิตรอู๋เว่ยซักครั้ง…”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองคนส่งสารด้วยรอยยิ้มจางๆ เธอนั่งลงบนโซฟาแล้วยกขาขึ้นไขว่ห้าง “เอาอย่างงี้เป็นไง? ตั้งแต่นี้ไป รายได้ทุกเดือนของอาชูร่าให้ส่งส่วยมาให้พันธมิตรอู๋เว่ยของเราครึ่งหนึ่ง!”

“คุณ…คุณว่าไงนะ…” ชายที่เป็นหัวหน้าหน้าบึ้งทันที หน้าตาเหมือนไม่อยากเชื่อ คล้ายนึกไม่ถึงว่าเยี่ยหวันหวั่นจะพูดจาบ้าๆ อย่างนี้ออกมาได้

“กลับไปบอกนายแห่งอาชูร่า ถ้าอยากได้ส่วยก็ให้เขามาเจอฉันด้วยตัวเอง อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง! พวกนายเองก็น่าจะรู้ว่าคนที่อาชูร่าเคยส่งมาเก็บส่วยมีจุดจบยังไง” เยี่ยหวันหวั่นข่มขู่

หลังจากคลำทางมานาน ตอนนี้เธอเริ่มสวมรอยวิธีการพูดและสไตล์การทำงานของแบดเจอร์ได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้ว

“ได้ คำพูดของหัวหน้าไป๋ ผมจะกลับไปรายงายให้นายของเราทราบ แต่จะเกิดอะไรขึ้นนั้น…หัวหน้าไป๋คงต้องรับผิดชอบเอง…พวกเราไป!”

……

ขณะเดียวกัน ณ พื้นที่ต้องห้ามของรัฐอิสระ ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอย่างเดียวดายหลังหนึ่ง

บนที่นั่งใจกลางห้องโถง ชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว นัยน์ตาเย็นชาดุจน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย รังสีอำมหิตแผ่กระจายรอบตัว ผาให้ผู้คนยำเกรง

ด้านล่างที่นั่ง ชายผมน้ำตาลคนหนึ่งใส่ชุดสูทแล้วพูดกับชายบนที่นั่งว่า “หึๆ ความกล้าของพันธมิตรอู๋เว่ย…ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน…ถึงขนาดกล้าเพ้อเจ้อบอกให้นายแห่งอาชูร่าไปเจอเธอด้วยตัวเอง?

นายท่าน ในเมื่อไป๋เฟิ่งมองข้ามความหวังดี งั้นเราก็ออกคำสั่งอาชูร่าสังหารเถอะครับ! รัฐอิสระคงไม่ได้เห็นคำสั่งอาชูร่าสังหารของเรามานานเกินไปแล้ว!”

บนที่นั่ง ชายหนุ่มเงียบงันไม่เอ่ยอะไรอยู่เนิ่นนาน ผ่านไปครู่หนึ่งจึงค่อยเอ่ยเสียงเย็นว่า “ออกไปให้หมด”

“นายท่านครับ…แล้วพันธมิตรอู๋เว่ย…” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งขมวดคิ้วอย่างเจ็บใจ

————————————————————————————-

บทที่ 1382 เพราะหลงใหลในความงามของพี่เก้าต่างหาก

“ออกไป” ซือเยี่ยหานกล่าวเสียงเย็น น้ำเสียงไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ