แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1435

บทที่ 1435 ของนี้พี่ยังกล้าแย่ง

หลังได้หมายเชิญมา จี้ซิวหร่านก็ไม่ได้อยู่บ้านนาน พาเยี่ยหวันหวั่นไปจากบ้านตระกูลจี้

ไม่นานจี้ซิวหร่านก็ให้คูกู่ขับรถไปใกล้กับสำนักงานพันธมิตรอู๋เว่ยและเอาเหรียญงานประลองยุทธให้เยี่ยหวันหวั่น

“เก็บของนี้ไว้ให้ดี วันเริ่มงานประลองยุทธผมจะแจ้งคุณ ถึงตอนนั้นคุณเอาเหรียญนี้มาเข้าร่วมงานในฐานะพันธมิตรอู๋เว่ย” จี้ซิวหร่านเอ่ยปาก

“ขอบคุณ…” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าน้อยๆ เก็บเหรียญสีเงินไว้อย่างระมัดระวัง

รอจนเยี่ยหวันหวั่นเข้าไปในสำนักงานใหญ่พันธมิตรอู๋เว่ย คูกู่ก็มองจี้ซิวหร่านพลางเอ่ยปาก “จี้หวงให้คุณหนูอู๋โยวเข้าร่วมงานประลองยุทธครั้งนี้…เพราะอยากชำระล้างพันธมิตรอู๋เว่ยให้กลายเป็นสมาชิกหนึ่งของสมาคมสหพันธ์เหรอครับ”

ได้ยินคำพูดนี้ของคูกู่ จี้ซิวหร่านก็พยักหน้าเอ่ย “ถูกต้อง ตอนนี้สถานการณ์ของพันธมิตรอู๋เว่ยย่ำแย่มาก ไม่ต้องพูดถึงกองกำลังอาชูร่า กองกำลังที่พันธมิตรอู๋เว่ยล่วงเกินมีมากมาย แต่อู๋โยวตอนนี้ยังไม่ฟื้นคืนความทรงจำที หลายเรื่องไม่อาจรับมือได้ อันตรายเกินไป”

พอได้ยินดังนั้นคูกู่ก็ครุ่นคิด ถ้าเนี่ยอู๋โยผ่านการตรวจสอบและกลายเป็นสมาชิกของสหพันธ์ได้…กองกำลังพวกนั้นหากอยากลงมือกับเนี่ยอู๋โย่วและพันธมิตรอู๋เว่ยอีกก็ต้องชั่งน้ำหนักประเมินตัวเองเสียก่อน

…

เวลานี้ในห้องทำงาน เยี่ยหวันหวั่นมองบีรุสกับต้าไป๋ที่นอนกรนสบาย เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้พินิจมองเหรียญเงินในมือคนเดียว ในหัวผุดชิ้นส่วนความทรงจำของสมาคมทหารรับจ้างชื่อเยี่ยนอีกครั้ง

ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นยิ่งทวีความสงสัย ชิ้นส่วนความทรงจำเหล่านี้สมจริงอย่างมาก…

ถ้าตัวเธอไม่ใช่คนรัฐอิสระ แล้วทำไมถึงผุดชิ้นส่วนความทรงจำอย่างนี้ออกมาได้กันล่ะ

อย่าบอกนะว่า…เธอเป็นชาวรัฐอิสระจริงๆ หรือไม่ก็…เคยมาที่รัฐอิสระมาก่อน?

สมมติว่า ตัวเธอเป็นชาวรัฐอิสระจริงๆ จะเป็นไปได้ไหมว่า เธอก็คือผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยแบดเจอร์จริงๆ?

ทุกอย่างนี้ ต้องไม่ใช่ความบังเอิญแน่…

แต่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงมีพ่อแม่อยู่แท้ๆ แต่คุณปู่กลับบอกเธอว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วทั้งคู่…

ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่…

ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังความคิดยุ่งเหยิง เป่ยโต่วก็กลับผลักประตูเปิดแล้วก้าวอาดๆ เข้ามาในห้องทำงาน

“เชี่ย!”

หลังเป่ยโต่วเดินเข้าใกล้เยี่ยหวันหวั่นแล้วเห็นเหรียญเงินในมือของเยี่ยหวันหวั่นก็หน้าเปลี่ยนสีทันใด

เสียงนี้ของเป่ยโต่วตีความคิดคิดของเยี่ยหวันหวั่นกระเจิง

เยี่ยหวันหวั่นเงยหน้าเหลือบมองเป่ยโต่วเอ่ยปากอย่างไม่พอใจทันที “เมื่อก่อนฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะเข้าห้องทำงานต้องเคาะประตู แล้วก็ทีหลังอย่าโวยวายแบบนี้อีก”

แต่เป่ยโต่วกลับไม่พูดสักคำเพียงมองเหรียญเงินในมือของเยี่ยหวันหวั่น

ผ่านไปชั่วครู่เขาก็พลันเอ่ย “เชี่ย…พี่เฟิง พี่คงไม่ได้ทำเรื่องอย่างนี้จริงหรอกใช่มั้ย…”

ได้ยินคำพูดของเป่ยโต่วเยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจสักนิดว่าเป่ยโต่วพูดอะไร

เธอทำอะไรเหรอ

“พี่เฟิง ถึงพวกเราจะบุกบ้านขโมยของจริง…แต่นี่คือหมายเชิญงานประลองยุทธเชียวนะ ของอย่างนี้พี่ยังกล้าแย่ง…” เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่นจากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้เธอด้วยสีหน้านับถือ

“ไม่ได้แย่งมา…” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยขีดดำเต็มหน้า

ต่อให้เธอเป็นยังไงถึงแค่ไหนก็ไม่ถึงขั้นต้องไปแย่งหมายเชิญหนึ่งอันหรอกมั้ง…อีกอย่าง ของนี่นอกจากคนอื่นจะให้มา การแย่งมาก็เปล่าประโยชน์