แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1445

บทที่ 1445 จะเปิดศึกก็เอาเลย

คำสั่งของเยี่ยหวันหวั่นทำให้ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก วิชากู่เป็นเรื่องลึกลับ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้ ไม่ว่าใครก็ต้องกลัวทั้งนั้น

ไม่นาน เยี่ยหวันหวั่นก็พาทุกคนถอยออกไปสิบกว่าลี้ ซึ่งก็คือสาขาย่อยของพันธมิตรอู๋เว่ยที่โดนตระกูลหยวนทำลาย

สาขาย่อยแห่งนี้เป็นของตระกูลอู๋ พวกเขาอาศัยบารมีของพันธมิตรอู๋เว่ยมาเจ็ดแปดปีแล้ว มีอำนาจในโซนเหนืออยู่บ้าง แต่เพราะเกิดเหตุขัดแย้งกับตระกูลหยวนเรื่องผลประโยชน์ สุดท้ายตระกูลหยวนอาศัยว่ามีอาชูร่าคอยหนุนหลัง เลยทำลายตระกูลอู๋จนย่อยยับ

ด้านหน้าเป็นลานบ้านสภาพผุพัง

ผู้นำตระกูลของตระกูลอู๋อายุประมาณห้าสิบปี ประตูบ้านที่เคยสง่างามกลับเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม

คนของตระกูลอู๋หนึ่งร้อยกว่าชีวิตบ้างก็บาดเจ็บบ้างก็ล้มตาย แม้แต่ลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ก็ตายระหว่างการต่อสู้

นาทีนี้ ผู้นำตระกูลอู๋นั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ เส้นผมหงอกขาว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“ท่านผู้นำตระกูล พวกเราไปเถอะครับ…ไม่งั้นถ้าตระกูลหยวนโจมตีเข้ามาอีกครั้งล่ะก็…” ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างผู้นำตระกูลพยายามเกลี้ยกล่อม

“ฉันอยู่ที่นี่มากี่สิบปีแล้ว ฉันไม่มีทางทิ้งที่นี่ไปเด็ดขาด” ผู้นำตระกูลอู๋กล่าว

ได้ยินอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ถอนหายใจเบาๆ เดิมทีเขายังหวังว่าพันธมิตรอู๋เว่ยจะออกหน้าช่วยตระกูลอู๋ของพวกเขาได้บ้าง แต่ดูจากตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว

สำนักงานใหญ่ของพันธมิตรอู๋เว่ยอยู่ไกลจากที่นี่ อีกอย่างตระกูลหยวนก็มีอาชูร่าคอยหนุนหลัง พันธมิตรอู๋เว่ยมีเหรอจะยอมออกหน้าช่วยตระกูลอู๋ของพวกเขา

“ท่านผู้นำ…ยังคิดว่าพันธมิตรอู๋เว่ยจะมาอยู่อีกเหรอครับ…” ชายหนุ่มถอนหายใจ

ผู้นำตระกูลอู๋ยังไม่ทันพูดอะไร เสียงด่าทอก็ดังมาจากข้างนอก

ชายหนุ่มหน้าเปลี่ยนสี รีบชะเง้อคอมองข้างนอกทันที

“ท่านผู้นำ ผู้อาวุโสของตระกูลหยวนพาคนมาบุกแล้วครับ!” ชายหนุ่มท่าทางลนลานเล็กน้อย

ตอนนี้ตระกูลอู๋แทบไม่เหลือกำลังสู้แล้ว ยังมีคนบาดเจ็บอีกสองร้อยกว่าคนที่กำลังรักษา…คราวนี้…

ผู้นำตระกูลอู๋แค่นเสียงขึ้นจมูก หยิบมีดยาวเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินออกไปข้างนอก

ข้างนอก ผู้อาวุโสตระกูลหยวนนำทีมยอดนักสู้ของตระกูลหยวนมา พอเห็นผู้นำตระกูลอู๋เดินออกมาตัวคนเดียว ก็อดหัวเราะเสียงดังลั่นไม่ได้ “ไอ้แก่ นี่แกยังไม่หนีไปอีกเหรอ…ถือว่ามีศักดิ์ศรีไม่น้อย คงไม่กลัวตายเลยสินะ”

ผู้นำตระกูลอู๋หน้าเครียด “จะเปิดศึกก็เอาเลย ไม่ต้องเสียเวลาพูดมาก!!”

“ฮ่าๆๆ ไอ้แก่ นี่แกคงไม่ได้เพ้อฝันว่าพันธมิตรอู๋เว่ยจะมาช่วยพวกแกหรอกนะ ตื่นได้แล้ว” ผู้อาวุโสตระกูลหยวนหัวเราะเย็นชา จากนั้นก็หันไปส่งสายตาให้ลูกน้องตัวเอง “ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ!”

สิ้นเสียงคำสั่ง ชายหลายสิบคนพุ่งตัวไปทางผู้นำตระกูลอู๋

ทว่าผู้นำตระกูลอู๋ยกมีดยาวขึ้นมา เขาไม่ถอยกลับประชันหน้าเข้ามา นัยน์ตาไร้ซึ่งความกลัว

มีดยาวเหวี่ยงไปถึงจุดไหน ที่นั่นต้องมีชีวิตของคนจากตระกูลหยวนถูกคร่าไป

แต่ทว่าสองหมัดยากต้านทานสี่มือ เป็นอย่างนั้นเสมอตั้งแต่โบราณมา ยิ่งไปกว่านั้น ผู้นำตระกูลอู๋ก็อายุมากแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้นำตระกูลอู๋เริ่มเหนื่อยหอบ ร่างกายบนตัวเริ่มมีมากขึ้น

“พลั่ก!”

ผู้อาวุโสตระกูลหยวนเตะผู้นำตระกูลอู๋ปลิวออกไปกระแทกพื้น

“ฮ่าๆ ไอ้แก่ ยอมแพ้ซะเถอะ พันธมิตรอู๋เว่ยไม่เห็นตัวตลกอย่างพวกแกอยู่ในสายตาหรอก!” ผู้อาวุโสตระกูลหยวนพูดด้วยสีหน้าหยิ่งทะนง “ถึงพันธมิตรอู๋เว่ยจะมาจริง พวกฉันก็จะทำให้พวกนั้นตายไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด!”

แต่เมื่อสิ้นเสียงของผู้อาวุโสหยวน เสียงหัวเราะเย็นชาเสียดลึกถึงกระดูกก็ดังมาจากข้างหลัง “ตระกูลหยวนนี่ปากเก่งจริงๆ นะ บอกว่าจะทำให้พวกฉันมาแล้วไม่ได้กลับ งั้นเหรอ?”