แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1449

บทที่ 1449 บนสนามรบไม่นับพ่อลูก

พอเห็นทั้งสองทำท่าจะไป เยี่ยหวันหวั่นรีบเดินไปขวางหน้านักพรตใจบริสุทธิ์กับหนุ่มกรรมกรต่างชาติทันที นี่เธอเสียเงินจ้างพวกเขามานะ งานยังไม่เสร็จก็คิดจะหนีแล้ว?!

“จะไปไหน!” เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองนักพรตใจบริสุทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียน แล้วถาม

“กลับบ้านไปกินขี้” หนุ่มกรรมกรต่างชาติบอก

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ถือว่านายแกร่งกว่า…

“อย่าลืมสิว่าครั้งนี้พวกนายมาทำอะไร ฉันควักเงินมหาศาลให้เจ้าเลวเนี่ยอู๋หมิงเพื่อจ้างพวกนายสองคนมาเชียวนะ งานยังไม่ได้ทำก็คิดจะหนีแล้วงั้นเหรอ? คอยดูเถอะฉันจะให้คะแนนพวกนายแค่ดาวเดียว!” เยี่ยหวันหวั่นขู่

พอเยี่ยหวันหวั่นพูดอย่างนี้ นักพรตใจบริสุทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียนก็อึ้งงัน หน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย

ได้คะแนนแย่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ…หัวหน้าเคยบอกว่าถ้าใครถูกลูกค้าให้คะแนนแย่ จะต้องโดนลดขั้นหนึ่งขั้นเชียวนะ…

นักพรตใจบริสุทธิ์หันไปมองเยี่ยหวันหวั่น แล้วตบหน้าอกตัวเอง “เถ้าแก่โหย่วหมิง รับของคนอื่นมือไม้อ่อน…เอ้ย ไม่ใช่สิ รับเงินคนอื่นมาแล้วก็ต้องทำงานให้เขา พวกผมเป็นทหารรับจ้าง ยึดมั่นในหลักการ เรื่องการถูกว่าจ้าง พวกเรานี่แหละมืออาชีพ!”

“ใช่แล้วๆ เขาพูดถูก พวกเรานี่แหละมืออาชีพ!” เสี่ยวเถียนเถียนพูดเสริม เขาหันไปมองอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง ใบหน้าเหี้ยมเกรียม ตะโกนเสียงดัง “ภูเขาลูกนี้ข้าเป็นคนบุกเบิก ต้นไม้ต้นนี้ข้าเป็นคนบุกเบิก หากจะผ่านเส้นทางนี้ จงเด็ดหัวของเจ้าซะ!”

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…?”

อี้จือฮวาเอ่ยว่า “หมายความว่าไงน่ะ?”

ขนาดเยี่ยหวันหวั่นที่ยืนอยู่ข้างเขายังทำหน้างง เสี่ยวเถียนเถียนเป็นอะไรไป เป็นลมชักเหรอ?! พวกเขามาจับตัวคน ไม่ได้มาเป็นโจรภูเขา สวรรค์ ส่งพระพุทธมาช่วยเธอสักองค์เถอะ…

“เอ่อ…” นักพรตใจบริสุทธิ์ยิ้มแหย เขาหันไปอธิบายให้เยี่ยหวันหวั่น “เมื่อก่อนตอนอยู่จีน…เสี่ยวเถียนเถียนดูละครย้อนยุคมากไปหน่อย…เขาคิดว่าคำพูดแบบนี้ข่มขวัญได้ดีกว่า…เขาถนัดพูดจาข่มขวัญคู่ต่อสู้น่ะ…”

เยี่ยหวันหวั่นปากกระตุก เจ้าพวกนี้ทำไมถึงได้พึ่งพาไม่ได้ยิ่งกว่าทีมทหารรับจ้างจูซิงอีกนะ…ถ้ารู้อย่างนี้แต่แรกเธอจ้างทีมของเจวี้ยนเหมาดีกว่า…

“เหอะ!” เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร ผู้นำตระกูลหยวนแค่นเสียงขึ้นจมูก เขาจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่น “แม่หนู ดูเหมือนเธอจะจ้างทหารรับจ้างสองคนนั้นมาสู้กับฉัน…เธอฝึกวิทยายุทธ์สายไหนล่ะ?”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองผู้นำตระกูลหยวน “สายเทควันโด สายเจี่ยฉวนเต้า สายคาราเต้ สายอุโมงค์ดวงดาว”

ผู้นำตระกูลหยวนเดือดดาล “นังเด็กเมื่อวานซืน กวนประสาทฉันเหรอ?!”

เอ่ยจบ ผู้นำตระกูลหยวนพุ่งตัวเข้ามาทำท่าจะคว้าร่างเยี่ยหวันหวั่น

“ไสหัวไป!” นักพรตใจบริสุทธิ์ที่ยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่นยกนิ้วตวัดกลางอากาศ เขาแค่ออกแรงดีดนิ้วก็ทำให้ผู้นำตระกูลหยวนถอยหลังได้แล้ว

“คิดจะทำร้ายนายจ้างฉัน ถามฉันรึยัง?!” นักพรตใจบริสุทธิ์แค่นยิ้มเย็นชา

“ฮึ ไอ้นักพรตเลว นายมีนายจ้างคนเดียวรึไง?!” อี้จือฮวาดึงผู้นำตระกูลหยวนมายืนข้างหลัง จากนั้นก็ชี้หน้าด่านักพรตใจบริสุทธิ์

“ถุยเหอะ ไอ้กะเทยหน้าตาย บนสนามรบไม่นับพ่อลูก เข้ามาเลยเซ่!” นักพรตใจบริสุทธิ์แค่นยิ้ม

“บนสนามรบไม่นับพ่อลูก?” อี้จือฮวาทำหน้างง “หมายความว่ายังไง?”

“ไอ้กระเทยหน้าตาย เขาหมายความว่าเขาเป็นพ่อนายไงเล่า!” หนุ่มกรรมกรต่างชาติบอก

อี้จือฮวาปรี๊ดขึ้นมาทันที เขาหันไปมองหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่ยืนอยู่ข้างหนึ่ง “ที่รัก…ไอ้นัพรตเลวนั่นมันบอกว่ามันเป็นพ่อพวกเรา! ปล่อยแมลงพิษฆ่าพวกมันเลย!”

แต่หนุ่มภูเขาน้ำแข็งกลับอ้าปากหาว จากนั้นก็นั่งลงบนพื้นอย่างเกียจคร้าน ผ่านไปไม่กี่อึดใจ จากนั่งก็กลายเป็นนอน อย่างกับว่าได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับพื้นไปแล้ว ท่าทางเขาดูไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลยซักนิด

————————————————————————————-