แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1453

บทที่ 1453 ต้องเป็นคนที่ตัวเองชอบ

เป่ยโต่วกับชีซิงบุกเข้าไปในห้องหนังสือ เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นมีสภาพเช่นนี้ทั้งสองก็ตกใจ

“พี่เฟิง…พี่เป็นยังไงบ้าง พี่อย่าทำผมกลัวเชียวนะ…” เป่ยโต่วจ้องเยี่ยหวันหวั่นพร้อมเอ่ยด้วยสีหน้าลนลาน

“เชี่ย…แม่งเอ๊ย เถ้าแก่โหย่วหมิงโดนกู่สองใจเป็นหนึ่งแล้ว…!” นักพรตใจบริสุทธิ์จ้องเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ไม่ไกล ตาโตอ้าปากค้างเอ่ย

ได้ยินดังนั้นหนุ่มภูเขาน้ำแข็งพยักหน้าให้คำตอบยืนยันด้วย

“เป็นกู่สองใจเป็นหนึ่งจริงๆ…” อี้จือฮวาจิ๊ปาก

“อะไรคือกู่สองใจเป็นหนึ่ง” ใบหน้าชีซิงวาบแววเคร่งเครียด รีบร้อนเอ่ยถาม

เยี่ยหวันหวั่นลูบตำแหน่งที่คันชาบนร่างหันไปหาอี้จือฮวา “สองใจเป็นหนึ่ง…?”

แม่งเอ๊ยเธอนอนอยู่ก็ถูกยิงเฉย…

ใครจะรู้ว่าเรื่องจบแล้ว แต่กลายเป็นว่ายังจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก

แต่ชื่อกู่ฟังดูโรแมนติกมากซะงั้น คงไม่ใช่กู่ถึงชีวิตหรอกมั้ง…

“แค่กๆ นี่น่ะเหรอ กู่สองใจเป็นหนึ่ง…ก็คือกู่ที่ตัวเองต้องทำเรื่องน่าอาย…กับคนที่ตัวเองชอบ…ไม่งั้นละก็…จะตาย!!แถมจะยังตายอนาถมาก! เลือดออกเจ็ดทหวาร ปากพุพอง ไม่ตายดี!” นักพรตใจบริสุทธิ์เอ่ยอธิบาย

“ทำเรื่องน่าอายกับคนที่ชอบ?” เป่ยโต่วมีสีหน้ายากบรรยาย “เรื่องน่าอายคือเรื่องอย่างไหน”

เมื่อสิ้นเสียงของเป่ยโต่ว ครั้งนี้ห้าคนรวมถึงชีซิงก็มองเป่ยโต่วราวกับมองคนโง่

“ก็คือ…ขั้นตอนจำเป็นที่พ่อแม่คุณคลอดคุณ…เข้าใจไหม…” หนุ่มกรรมกรต่างชาติมองเป่ยโต่วพลางเอ่ยอธิบายอย่างเป็นมิตรเต็มที่

ได้ยินแบบนั้นเป่ยโต่วก็พยักหน้า ในที่สุดก็เข้าใจความหมายของเรื่องน่าอาย แต่ว่า…อธิบายแบบนี้ ทำไมฟังดูไม่น่าสบายใจชอบกล…

“ขอแค่…ทะ…ทำเรื่องนั้น ก็ถอนพิษได้แล้วเหรอ” สีหน้าชีซิงไม่เป็นธรรมชาติอยู่บ้าง เขากระแอมไอหนึ่งทีก่อนเอ่ยถาม

“ตามทฤษฎีแล้วทำแบบนี้ไม่ผิดแน่ กู่นี่ก็ต้องถอนอย่างนี้” อี้จือฮวายักไหล่เอ่ย “เพราะงั้นกู่นี่ก็ไม่นับว่าถึงแก่ชีวิตอะไร แก้ง่ายมาก คุณวางใจได้!”

เวลานี้สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นมีทุกข์ยากเอื้อนเอ่ยหน่อยๆ อย่างแท้จริง “เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้คุณบอกว่าจะถอนกู่ จะต้องทำกับคนที่ตัวเองชอบเท่านั้นเหรอ”

อี้จื้อฮวาพยักหน้า “ถูกต้อง หาคนที่ชอบแล้วทำกันสักป้าบก็ถอนได้แล้ว พิษกู่นี่ไร้ประโยชน์จะตาย!”

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ

ได้ยินคำพูดผ่อนคลายสบายใจนั้นของอี้จือฮวา เยี่ยหวันหวั่นอยากหยิกเขาให้ตายจริงๆ

แม่แกสิ! คนที่เธอชอบ…คนที่เธอชอบตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนน่ะสิ! เธอจะหาใครมาถอนพิษได้กัน

นี่ไม่ใช่ให้เธอไปตายหรือไง

เยี่ยหวันหวั่นทนความคันชาที่รุนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เธอสูดหายใจลึกแล้วเอ่ยถามต่อ “มีเวลาจำกัดไหม”

อี้จือฮวาลูบคางเอ่ย “ยี่สิบชั่วโมง พอให้เถ้าแก่หาร้อยแปดสิบคนได้สบาย”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

ยี่สิบชั่วโมง…

เยี่ยหวันหวั่นมองหนุ่มภูเขาน้ำแข็งอย่างขีดดำเต็มหน้า “แม่งเอ๊ย…ถามหน่อยได้หรือเปล่า ท่านจอมยุทธ ทำไมคุณถึงวิจัยพิษกู่พิสดารแบบนี้ออกมา มีความหมายอะไรไหม”

หนุ่มภูเขาน้ำแข็งนิ่งเงียบ

อี้จือฮวาหัวเราะคิกคักเอ่ย “สามีผมบอกว่า เจ้ากู่สองใจเป็นหนึ่งนี้เป็นกู่พิศวาสกลายพันธุ์ นับเป็นของด้อยคุณภาพหลังวิจัยกู่พิศวาสล้มเหลว…”