แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1629

บทที่ 1629 คิดจะทำให้ฉันขำตายแล้วฮุบมรดกฉันไปใช่ไหม

จี้ซิวหร่านกล่าว “อะไรนะ?”

‘เนี่ยอู๋โยว’รีบกล่าวต่อด้วยความรู้สึกยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น “ไป๋เฟิ่งบอกว่าวันนี้เธอมากับพี่ซิวหร่านแล้วก็คุณชายเสิ่น ยังมี…นายแห่งอาชูร่าด้วย! น่าตลกใช่ไหมล่ะคะ?”

จี้ซิวหร่านหันไปมองเยี่ยหวันหวั่น กระตุกมุมปากเล็กน้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง จี้ซิวหร่านกล่าว “วันนี้หัวหน้าไป๋มากับพวกฉันจริงๆ”

‘เนี่ยอู๋โยว’ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ “นี่มัน…เป็นไปได้ยังไง?”

เสิ่นเทียนเฉินโผล่พรวดมาจากข้างหลัง “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? หัวหน้าไป๋พาเด็กน้อยคนหนึ่งมาแล้วก็อยู่กับพวกผมทั้งวันเลย พวกเราสนุกกันจะตาย! ทำไมพริบตาเดียวพวกผมก็กลายเป็นโจรลักพาตัวไปแล้วล่ะ?

ลักพาตัวเหรอ? ขอร้องทีเถอะ! เด็กน้อยอยู่กับพวกผมจะเจอเรื่องอย่างงั้นได้ยังไง! ใครหน้าไหนกล้าทำเรื่องอย่างงั้น ผมนี่จะใช้เงินฟาดหัวมันให้!”

สุดท้าย…ก็เหลือแค่นายแห่งอาชูร่าคนเดียวแล้ว…

จี้ซิวหร่านกับเสิ่นเทียนเฉินให้ความร่วมมือกับเยี่ยหวันหวั่น แต่ว่า…นายแห่งอาชูร่า…

เยี่ยหวันหวั่นแอบส่งยิ้มและส่งสายตาอ้อนวอนให้ชายหนุ่ม

นายท่าน ขอร้องล่ะช่วยให้ความร่วมมือที!

พอเห็นรอยยิ้มของหญิงสาว สายตาของชายหนุ่มไหวระริกเล็กน้อย แต่ไม่นานก็รีบหลบสายตามองไปทางอื่น

เยี่ยหวันหวั่นเก็บสายตากลับมา เห็นเพียงชายหนุ่มหันหน้าหนี ใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ปิดปากเงียบไม่พูดอะไร ไม่ได้เปิดโปงเธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ถือว่ายอมรับเรื่องที่จี้ซิวหร่านกับเสิ่นเทียนเฉินแต่งขึ้นมามั่วๆ

แน่นอนว่านั่นก็อาจจะเป็นเพราะเขาไม่อยากยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ขี้คร้านจะพูดคุยกับพวกเขา…

คนของตระกูลเนี่ยนึกไม่ถึงว่าคนระดับจี้ซิวหร่าน เสิ่นเทียนเฉิน กับนายแห่งอาชูร่าจะปรากฏตัวพร้อมกันอย่างนี้ พวกเขาแทบตั้งสติไม่ได้

เนี่ยหลิงหลงขมวดคิ้ว

‘เนี่ยอู๋โยว’ทำหน้าไม่อยากเชื่อ “เป็นไปได้ยังไง เห็นๆ อยู่ว่าเธอคิดจะลักพาตัวถังถัง…”

“นี่มัน…” นายหญิงกับผู้นำตระกูลเนี่ยเหมือนนึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างนี้ พวกเขาเองก็คาดเดาไม่ถูกเหมือนกัน

เนี่ยอู๋หมิงพึมพำ “พูดสิ! พูดต่อไปสิ! พูดว่าน้องสาวฉันลักพาตัวถังถังไปสิ! ใช่สิ น้องสาวฉันกับจี้หวงแห่งรัฐอิสระ เสิ่นเทียนเฉินผู้สืบทอดของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ กับนายแห่งอาชูร่าร่วมมือกันลักพาตัวถังถัง! แม่เอ็งเถอะ อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง! นี่เธอคิดจะทำให้ฉันขำตายแล้วฮุบมรดกฉันไปใช่ไหม?”

‘เนี่ยอู๋โยว’ได้ยินคำพูดของเนี่ยอู๋หมิงก็หน้าซีดเผือดทันที

คนระดับจี้ซิวหร่านกับเสิ่นเทียนเฉินคงไม่ต้องพูดถึงแล้ว ถึงนายแห่งอาชูร่าจะไม่ใช่ของแท้ ไม่ได้เป็นที่ยอมรับของสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ แต่ยังไงคนอื่นเขาก็ไม่มีทางทำเรื่องอย่างการลักพาตัวเด็กอยู่แล้ว

พูดอย่างนี้ไม่เท่ากับต้องการดูถูกนายของอาชูร่าต่อหน้าทุกคนเหรอ?

‘เนี่ยอู๋โยว’สับสนและสงสัย “แต่ว่า พี่ซิวหร่าน คุณชายเสิ่น แล้วก็นายแห่งอาชูร่า…พวกคุณ…ทำไมถึงมาอยู่ด้วยกัน?”

เวลานี้ นายแห่งอาชูร่าที่ยืนเงียบไม่พูดไม่จามาตั้งแต่ต้นกล่าวว่า “ผมอยู่กับใคร ต้องบอกคุณด้วยเหรอ?”

“เอ่อ…” ‘เนี่ยอู๋โยว’พูดไม่ออก ขณะเดียวกัน สายตาเย็นชาน่ากลัวของชายหนุ่มก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กเท่ามด และเย็นสันหลังวาบ

สมกับที่เป็นนายแห่งอาชูร่าที่ร่ำลือกันจริงๆ…

ผู้ชายคนนี้ แค่เอ่ยปากพูดก็น่ากลัวแล้ว

เสิ่นเทียนเฉินรู้สึกว่านายแห่งอาชูร่าพูดจาเท่ห์มาก เลยพยักหน้าถี่ๆ “ใช่ๆๆ นายแห่งอาชูร่าพูดถูก!”

จี้ซิวหร่านกลับกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “หัวหน้าไป๋พาถังถังมาหาผม ระหว่างทางบังเอิญเจอคุณชายเสิ่นกับนายแห่งอาชูร่า ก็เลยอยู่ด้วยกันอย่างที่เห็น”