แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1665
สรุปบท บทที่ 1665 ปีศาจหลังเมา / บทที่ 1666 ค่าพลังต่อสู้ที่เป็นของเนี่ยอู๋โยว: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
สรุปตอน บทที่ 1665 ปีศาจหลังเมา / บทที่ 1666 ค่าพลังต่อสู้ที่เป็นของเนี่ยอู๋โยว – จากเรื่อง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
ตอน บทที่ 1665 ปีศาจหลังเมา / บทที่ 1666 ค่าพลังต่อสู้ที่เป็นของเนี่ยอู๋โยว ของนิยายจีนปัจจุบันเรื่องดัง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 1665 ปีศาจหลังเมา
“เธอพูดว่าไงนะ” ผู้อาวุโสกงตกตะลึงยังนึกว่าตัวเองหูฝาดไปแล้ว
“อาจารย์ หนูจำกระบวนท่าได้แล้วค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพูดซ้ำ
“เหลวไหล!” ผู้อาวุโสกงขมวดคิ้วแน่น “กระบวนท่านี้ วาดหนังวาดใจยากวาดกระดูก ทุกกระบวนทุกท่วงท่าต้องใช้ใจวิเคราะห์ จะเป็นในแวบเดียวได้ยังไง!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ตัวเธอเป็นอัจฉริยะวิทยายุทธก็ยังผิดเหรอ
“กลับไปขยันฝึกซ้อม สามเดือนให้หลังเธอแค่ต้องจำกระบวนท่าได้ทั้งหมดก็พอ ถึงตอนนั้นอาจารย์จะมาเธอ” ผู้อาวุโสกงเอ่ย
ภายใต้ความจนใจ เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ตอบรับ
หลังออกจากที่พักของผู้อาวุโสกงก็เป็นเวลาเย็นแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเดินเข้ามาในร้านกาแฟที่เศรษฐีท้องถิ่นตระกูลเสิ่นเปิดภายในโรงเรียนชื่อเยี่ยนตัวคนเดียว
เพิ่งเข้ามาในร้านกาแฟ เยี่ยหวันหวั่นก็เห็นหลี่หานเฟิง
ในร้านกาแฟที่กว้างใหญ่ไร้กลิ่นอายผู้คน มีเพียงหลี่หานเฟิงคนเดียว
หลี่หานเฟิงถือภาพหนึ่งใบ มองอย่างใจลอย เมื่อเยี่ยหวันหวั่นเดินมาถึงตัวเขา หลี่หานเฟิงก็ยังคงไม่สังเกตเห็น
เยี่ยหวันหวั่นพินิจมองภาพนั้นด้วยความสงสัย
บนภาพ เป็นเด็กสาวที่มีสีหน้าเย็นชาถึงขีดสุด ดวงตาเสมือนไม่มีความรู้สึกของมนุษย์สักเพียงเสี้ยว ทั้งตัวคนราวกับน้ำแข็งก้อนหนึ่ง
“แฟนรุ่นพี่เหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นอมยิ้มเอ่ย
วินาทีถัดมาหลี่หานเฟิงก็เก็บภาพเข้าในอกเสื้อทันทีแล้วมองเยี่ยหวันหวั่น
“เธอมาได้ยังไง” หลี่หานเฟิงขมวดคิ้วเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะน้อยๆ ก่อนนั่งลงตรงข้ามหลี่หานเฟิง “รุ่นพี่มาได้ ทำไมฉันจะมาไม่ได้ คิดถึงแฟนอยู่เหรอ”
“อย่าพูดเหลวไหล…นั่นคือรุ่นพี่อู๋โยว” หลี่หานเฟิงชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง
“เนี่ยอู๋โยว!”
ได้ยินดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นตะลึงทันควัน เด็กสาวในภาพก็คือตัวเธอ!?
“ถูกต้อง” หลี่หานเฟิงเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
ในตอนนี้เองในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็เข้าใจแล้ว ว่าทำไมพ่อแม่และพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองถึงจำเธอไม่ได้…
นี่แม่ง แม้แต่ตัวเธอยังจำไม่ได้เลยโอเคไหม!
นึกไม่ถึงว่าตอนตัวเองอยู่ในรัฐอิสระจะกลับเป็นโลลิน้อยที่เย็นชาขนาดนี้…เทียบกับสไตล์ในตอนนี้ของเธอ ขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิงเลยนะ…
เยี่ยหวันหวั่นสงสัยจริงๆ ว่าตัวเองโตมายังไงกันแน่ ถึงต่างกับหลายปีก่อนคนละเหว…
“ดื่มหน่อย”
หลี่หานเฟิงผลักเครื่องดื่มไปใกล้เยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่คิดมาก กำลังกระหายน้ำพอดีจึงดื่มเครื่องดื่มหมดรวดเดียว
“นี่มัน…น้ำอะไร” เยี่ยหวันหวั่นหน้าแดงเล็กน้อย
“ค็อกเทล ดีกรีสูง” หลี่หานเฟิงตอบ
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก หลี่หานเฟิงปู่นายสิ!
‘เพล้ง!’
เสียงหนึ่งดังก้อง
เห็นแค่ว่าร่างกายหลี่หานเฟิง ปลิวออกไปจากที่นั่งราวกับว่าวที่สายป่านขาด
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นอยู่ในสภาพเมาโดยสมบูรณ์ มุมปากยกขึ้นน้อยๆ สีหน้าชั่วร้ายแปลกๆ
…
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยฟื้นคืนสติและลืมตา
ภายในร้านกาแฟเละเทะยุ่งเหยิง โต๊ะม้านั่งไม้ล้มระเนระนาด เคาน์เตอร์ก็พังเป็นชิ้นๆ
พนักงานร้านบางคนจ้องมองเยี่ยหวันหวั่นเหมือนเห็นผีไม่ปาน สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
ป๊อปอายกินผักโขมแล้วเปลี่ยนร่าง ตัวเธอ…นี่แม่งดื่มเหล้าแล้วเปลี่ยนร่างเหรอ!
“รุ่นน้องเยี่ย…ถ้าเธออยากประลองก็พูดกับฉันดีๆ ก็ได้…ทำไมต้องลอบทำร้ายฉันด้วย” หลี่หานเฟิงหน้าซีดขาว เช็ดรอยเลือดที่มุมปาก
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ฉันแม่งจะรู้ไหม!
เยี่ยหวันหวั่นจุดธูปสาบานกับร้านกาแฟเลยก็ได้ เธอไม่เคยรู้ว่าหลังตัวเองดื่มเหล้าจะเป็นแบบนี้โอเคไหม!
“มิน่า…มิน่าล่ะ…”
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นพลันนึกออก ตอนนั้นตอนที่ตัวเองอยู่พันธมิตรอู๋เว่ย เธอดื่มเหล้าดีกรีแรงของเจ้าสวะหมาอี้สุ่ยหานจนหมดเกลี้ยงแล้วก็วูบไป และหลังจากนั้น…ทุกคนในพันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่สงสัยในตัวตนของเธออีก แม้แต่พวกผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสามก็ก้มหัวยอมจำนวน หลังเธอเมาเหล้า…ก็แม่งน่ากลัวเกินไปแล้วไหม!
ตัวเองหลังเมาเหล้า สุดยอดจนไม่รู้จะสุดยอดยังไงแล้วชัดๆ ถ้าเธอมีฝีมืออย่างนี้ จากนี้เธอก็สามารถเดินกร่างในรัฐอิสระได้อย่างสมบูรณ์ ยังต้องกลัวใครอีกเล่า!
“ฝีมือเธอมีจุดที่คล้ายกับรุ่นพี่อู๋โยวนิดหน่อย”เห็นเยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่เอ่ยปาก หลี่หานเฟิงก็เอ่ยเสียงเบา
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ ไม่เหมือนได้เหรอ เธอนี่แหละตัวเนี่ยอู๋โยว
คำพูดของหลี่หานเฟิงทำให้เยี่ยหวันหวั่นตกอยู่ในภวังค์ความคิด และคิดโยงไปถึงบางสิ่งบางอย่าง
เมื่อกี้ที่หลี่หานเฟิงพูด หลังเธอดื่มเหล้าฝีมือจะคล้ายคลึงกับฝีมือของเนี่ยอู๋โยว
อย่าบอกนะว่า หลังเธอวูบไปจะฟื้นคืนค่าพลังต่อสู้และความทรงจำของเนี่ยอู๋โยว!?
แต่พอคิดดูดีๆ ฟื้นคืนความทรงจำของตัวเองดูไม่น่าใช่เท่าไร ในวิดีโอหลังเธอวูบไป ก็โจมตีไม่สนฟ้าสนดินสนอากาศ ถ้าฟื้นคืนความทรงจำ เธอจะไปฟาดหลี่หานเฟิงโดยไร้เหตุผลได้ยังไง
‘หรือว่า…หลังฉันเมาแล้วจะฟื้นคืนฝีมือของเนี่ยอู๋โยว?’ เยี่ยหวันหวั่นลอยครุ่นคิดในใจ ถ้าเป็นแบบนั้นละก็…
“ไม่แน่นะ ฉันก็คือเนี่ยอู๋โยวไง”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องหลี่หานเฟิงเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
ได้ยินดังนั้น หลี่หานเฟิงชายตามองเยี่ยหวันหวั่น ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาปัดๆ ฝุ่นบนร่างก่อนมองพนักงานร้านกาแฟ “ค่าเสียหายในนี้คิดใส่บิลฉัน”
“ครับ…” พนักงานพยักหน้ารัว
หลี่หานเฟิงพูดจบก็หันตัวเดินออกจากร้านกาแฟไปโดยไม่แม้แต่มองเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ฉันคือเนี่ยอู๋โยวจริงๆ ต้องดูถูกกันขนาดนั้นด้วยเหรอ…
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี