แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1757

บทที่ 1757 ใครแข็งแกร่งกว่ากัน

เมื่อได้ยินผู้อาวุโสสาม ผู้อาวุโสใหญ่ก็หัวเราะเย็น เอ่ยอย่างไม่ทุกข์ร้อนว่า “พันธมิตรอู๋เว่ยมีพวกผู้อาวุโสรองบัญชาการก็เพียงพอแล้ว ส่วนฉันในฐานะผู้อาวุโสใหญ่ก็ย่อมต้องติดตามข้างกายผู้นำ

อีกอย่างนะผู้อาวุโสสาม ถึงเรื่องนี้จะคลี่คลายแล้ว แต่ฉันมองว่าใช้เวลาเยอะขนาดนั้นกับคนธรรมดาสองคน แถมยังต้องใช้การทรมานแบบนั้น ไม่เห็นเท่าไรจริงๆ”

พอเห็นผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสามสองคนไม่ถูกกันเหมือนน้ำกับไฟกำลังเปิดโหมดทะเลาะกันต่อหน้าตัวเอง เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าจนใจ สองคนนี้ก็อายุมากขนาดนี้แล้ว…ทำไมยังเหมือนกับเด็กๆ อีก ไม่เข้าใจจริงๆ

“ผู้อาวุโสใหญ่ ฉันไม่เข้าใจคำพูดของผู้อาวุโสใหญ่ อะไรเรียกว่าเวลานานแล้ว ตอนแรกผู้นำให้พวกเราสะกดรอยตามหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียน ฉันเห็นผู้อาวุโสใหญ่เสียเวลาไปตั้งมากมาย เหมือนข้อมูลกับเบาะแสที่เป็นประโยชน์ก็หาไม่เจอเลยนี่

แต่ฉัน ช้เวลาแค่สามวันก็ทำให้สองคนนั้นพูดความจริงออกมาได้ เพราะงั้น…ใครแข็งแกร่งกว่ากัน ผู้อาวุโสใหญ่ คงไม่ต้องให้ฉันพูดหรอกมั้ง ทุกคนรู้อยู่แก่ใจดี”

“ฉันคิดว่าไม่ต้อง เรื่องอย่างนี้ถ้าให้ฉันทำบางทีอาจจะลดเวลาได้อีกครึ่ง” ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มเอ่ย

ผู้อาวุโสสามมองชีซิงกับเป่ยโต่วที่อยู่ด้านข้างและขมวดคิ้วเอ่ย “พวกแกว่าฉันกับผู้อาวุโสใหญ่ใครแข็งแกร่งกว่ากัน”

ชีซิงที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้าไร้อารมณ์ มองผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสามคนละที แต่ไม่เอ่ยสักคำเดียว

“ผู้อาวุโสใหญ่แข็งแกร่งกว่า!”

เป่ยโต่วรีบเอ่ยปาก

ได้ยินเป่ยโต่วพูดเช่นนี้ สีหน้าผู้อาวุโสสามเปลี่ยนไปในทันที “เป่ยโต่ว ก่อนหน้านี้แกบอกว่าฉันแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสใหญ่ไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่…แต่ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ได้อยู่ข้างๆ สักหน่อย ตอนนี้ผู้อาวุโสใหญ่ยืนอยู่ตรงนี้นี่” เป่ยโต่วตอบเหมือนของมันแน่อยู่แล้ว

ผู้อาวุโสสามพูดไม่ออก

ชีซิงนิ่งเงียบ

เยี่ยหวันหวั่นก็นิ่งเงียบ

ใครบอกสมองของเป่ยโต่วไม่ดีกัน คงไม่มีใครฉลาดไปกว่าเป่ยโต่วแล้ว…

“แต่ ครั้งนี้ผู้อาวุโสสามมีคุณงามความดีใหญ่หลวงจริงๆ ” ชีซิงที่เงียบมาโดยตลอดพลันเอ่ยขึ้น

“ถูกต้อง” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าน้อยๆ “ถ้าไม่มีผู้อาวุโสสาม ข้อมูลที่ฉันอยากได้ก็คงไม่ได้มาไวขนาดนี้”

เมื่อถูกเยี่ยหวันหวั่นชมแบบนี้ ผู้อาวุโสเผยรอยยิ้มภูมิใจอีกครั้ง อีกทั้งยังมองผู้อาวุโสใหญ่ด้วยแววตาเปี่ยมความเย้ยหยัน

ไม่รอให้ผู้อาวุโสสามเอ่ยปาก มือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันดังขึ้นมาก่อน

เยี่ยหวันหวั่นมองชื่อที่แสดงบนหน้าจอ มีสีหน้าสงสัยเล็กน้อย เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นมาก

เยี่ยหวันหวั่นรับสายอย่างรวดเร็ว

“เยี่ยหวันหวั่นใช่ไหม”

ปลายสายมีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา

“ฉันเอง” เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ได้พูดไร้สาระ

“คุณหนูเยี่ย ช่วงหลายวันมานี้ เรื่องที่คุณทำทำให้ผมไม่พอใจมาก”

“คุณเป็นใคร” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม

“ไม่ทราบคุณหนูเยี่ยเคยได้ยินชื่อสมาคมหงซิ่งไหม”

สมาคมหงซิ่ง…

เยี่ยหวันหวั่นก็มีท่าทีครุ่นคิด รู้ว่าสมาคมหงซิ่งนั่นจะกลับมาหาเรื่อง แต่นึกไม่ถึงว่าสมาคมหงซิ่งจะรวดเร็วขนาดนี้