แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1763

บทที่ 1763 พ่อช่วยผมด้วยยย

คลับเฮาส์ชั้นสูงแห่งหนึ่ง

เหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนตรงดิ่งไปหาเลี่ยวไห่เฉิงแล้ว

คนทั้งสองถูกทรมานหลายวัน เวลานี้เหมือนคนประสบภัยยังไงยังงั้น บนร่างเหม็นโฉ่ สีหน้าซีดเผือด เพิ่งมาถึงหน้าประตูก็ถูกบอดี้การ์ดชุดดำขวางไว้

“ใครกัน!”

“ฉัน! ฉันคือเหลียงเหม่ยเซวียนนะ! พวกเรามีเรื่องสำคัญมากจะมาหาคุณเลี่ยว!” เหลียงเหม่ยเซวียนรีบร้อนเอ่ยปาก

“เหลียงเหม่ยเซวียน? พวกคุณทำอะไรถึงกลายเป็นแบบนี้” บอดี้การ์ดจำสองคนนี้ได้แล้วก็เผยสีหน้าดูถูก

“พวกเราถูกคนลักพาตัว! ยากลำบากกว่าจะหลบหนีออกมาได้!”

“ลักพาตัว? ”

“ใครอยู่ข้างนอกกัน” เวลานี้ มีเสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งดังขึ้นมา

“คุณเลี่ยว เป็นคุณเหลียงกับคุณหวงครับ!”

“ให้พวกเขาเข้ามา”

“ครับ!”

บอดี้การ์ดได้ยินเสียงของเลี่ยวไห่เฉิงก็พาเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนเข้าไป

บนโซฟาสีดำ ชายหน้าตาห้าหกสิบปีคนหนึ่ง ในปากคาบซิการ์กำลังนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีสบายๆ

“เกิดอะไรขึ้น” เลี่ยวไห่เฉิงพิจารณาทั้งสองคน

เหลียงเหม่ยเซวียนรีบเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดอย่างใส่สีตีไข่หนึ่งรอบทันที

ผู้ช่วยของเลี่ยวไห่เฉิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินดังนั้นหัวคิ้วก็ขมวดเล็กน้อย “หึ หลายวันก่อนเด็กคนนั้นเพิ่งไปพังสตูดิโอของเหยาเจียเหวิน คุณเลี่ยวเพิ่งจะส่งคนไปโทรศัพท์ตักเตือน

แต่นึกไม่ถึงว่าความกล้าของเด็กนั่นจะมากกว่าที่พวกเราจินตนาการ ถึงกับกล้าลักพาตัวพวกคุณสองคนเลย”

“ว่าไงนะ นังสารเลวนั่นยังไปก่อเรื่องที่สตูดิโอด้วย?”

หวงหมิงคุนได้ยินก็รีบพูดกับเลี่ยวไห่เฉิง “ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ นังสารเลวนั่นยังส่งคนมาล้วงคำสารภาพจากปากของพวกเรา! คุณเลี่ยว นังสารเลวนั่นจะแค่ตักเตือนแล้วปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาดนะครับ! ตอนนี้คำสารภาพของพวกเราตกอยู่ในมือมัน ถ้ารอจนเปิดศาลแล้วมันชนะคดี บริษัทได้ตกอยู่ในมือพวกมันแน่…”

ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างเลี่ยวไห่เฉิงได้ยินดังนั้น ก็มองเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนด้วยสายตาเย็นชาเล็กน้อย “คุณเลี่ยวทำอะไรยังต้องให้พวกคุณสอนเหรอ”

หวงหมิงคุนตกใจกลัวจนหน้าซีด เอ่ยอย่างหน้าไม่อายว่า “แน่นอนว่าไม่ต้องครับ ไม่ต้องอยู่แล้ว คุณเลี่ยวเป็นใครกัน นังสารเลวนั่นก็แค่มดตัวหนึ่ง คุณขยับปลายนิ้วหนึ่งทีก็บี้มันตายได้แล้ว!”

เวลานี้เอง มือถือของเลี่ยวไห่เฉิงพลันดังขึ้นมา หมายเลขที่โทรมาเป็นเบอร์โทรแปลกหน้า

“ว่ายังไง”

เลี่ยวไห่เฉิงรับสายด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“เลี่ยวไห่เฉิง ไม่ทราบว่าลูกชายคุณเลี่ยวเจียฉี…ตอนนี้อยู่ไหน” เสียงหัวเราะเกียจคร้านของผู้หญิงดังมาจากในโทรศัพท์

สิ้นเสียงของหญิงสาว หัวคิ้วของเลี่ยวไห่เฉิงพลันขมวดมุ่นเหมือนรู้อะไรบางอย่าง จึงปิดโทรศัพท์ไว้แล้วหันไปหาผู้ช่วยด้านข้าง “เจียฉีล่ะ”

ได้ยินดังนั้นผู้ช่วยก็เอ่ย “คุณชายเจียฉีไม่รู้อยู่ไหนครับ ก่อนหน้านี้เคยติดต่อแล้วแต่มือถืออยู่ในโหมดปิดเครื่อง…”

“ว่าไงนะ…”

เลี่ยวไห่เฉิงหน้าเปลี่ยนสีทันควัน ในฐานะหัวหน้าของสมาคมหงซิ่ง เลี่ยวไห่เฉิงเข้าใจเจตนาของโทรศัพท์ทันที เกรงว่าเลี่ยวเจียฉีตกอยู่ในมือคนอื่นแล้ว…

“คุณคิดว่ายังไงล่ะ”

เลี่ยวไห่เฉิงถือโทรศัพท์ น้ำเสียงแฝงเร้นความโกรธ

“หึ…เลี่ยวไห่เฉิง…ลูกชายคุณเลี่ยวเจียฉีตอนนี้อยู่ในมือฉัน…ฉันหวังว่า…”

แต่ทว่ายังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นพูดจบประโยค เสียงกรีดร้องหนึ่งก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง แม้แต่เยี่ยหวันหวั่นเองก็ยังตกใจสะดุ้งโหยง