แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1773

บทที่ 1773 ใครคือหมาแมว

“นี่คือเยี่ยไป๋ของจูเสินสือไต้ไม่ใช่เหรอ”

ทันใดนั้น มีผู้หญิงเดินกอดแฟ้มเอกสารคนหนึ่งเดินมาจากทางด้านหลัง ผู้หญิงคนนั้นพินิจมองเยี่ยหวันหวั่นสักครู่แล้วพลันยิ้มเอ่ย

“โอ้ ขอโทษเป็นอย่างยิ่งค่ะ ฉันขอแนะนำตัวเองสักหน่อยก่อน ฉันคือผู้ช่วยของฟู่หมิงซี” เห็นพวกเป่ยโต่วจ้องตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นก็เอ่ยปากต่อ

“คุณเมซี คนพวกนี้อยากพบกรรมการผู้จัดการโจวให้ได้ แต่พวกเราเพิ่งติดต่อฝั่งกรรมการผู้จัดการโจว วันนี้กรรมการผู้จัดการโจวไม่มีนัดหมายอะไร เพราะงั้น…”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะ “ไม่ใช่หมาแมวที่ไหนก็เข้ามาในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์ได้ เข้าใจไหม”

เจ้าหน้าที่พวกนั้นพยักหน้าในทันที หนึ่งคนในนั้นเอ่ยว่า “นั่นแน่นอนครับ…คุณเมซีวางใจได้ พวกเราที่นี่จะไม่ให้แมลงวันบินเข้าไปแม้แต่ตัวเดียว…”

“เชี่ย แกว่าใครเป็นหมาแมวหา” เป่ยโต่วชี้ผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เวลานั้น ผู้หญิงคนนั้นชำเลืองมองเป่ยโต่วแวบหนึ่งแล้วหันมองเยี่ยหวันหวั่นอีกที “ทำไมกัน…เยี่ยไป๋ รับคนพวกนี้มา จากนั้นก็คิดจะไต่ขึ้นภูเขาอีกเหรอ…

“ฉันได้ยินเหยาเจียเหวินเล่าว่าเธออมเงินทุนของจูเสินสือไต้แล้วก็หนีไป อย่าบอกนะว่าใช้เงินหมดแล้ว”

พูดถึงเหยาเจียเหวิน เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยเข้าใจ หรือว่าที่ผู้หญิงคนนี้เพ่งเล็งตัวเองเดิมทีเป็นเพราะรู้จักเหยาเจียเหวิน แถมดูเหมือนความสัมพันธ์ยังนับว่าไม่เลวด้วย

“ฉันพูดกับแก แต่แกไม่สนฉันสักคำ…บิดาไม่เอาหน้าแล้วเรอะ!” ทันใดนั้นเป่ยโต่วพลันโมโห ใช้นิ้วเขวี้ยงหมวกที่ผู้หญิงคนนั้นสวมออกไป

“อยากตายเหรอ!” เห็นดังนั้นหญิงสาวก็พลันโกรธจัด ตะโกนกับพวกเจ้าหน้าที่ทันที “พวกนี้มาก่อเรื่อง อัดพวกมัน…อัดพวกมันแรงๆ เลย!”

สิ้นคำสั่งของผู้หญิงคนนั้น พวกเจ้าหน้าที่ก็ขึ้นหน้ามาอย่างรวดเร็วและล้อมพวกเป่ยโต่วกับชีซิงไว้ทันที

เวลาอย่างมากไม่กี่สิบลมหายใจ เจ้าหน้าที่พวกนั้นนอนพังพาบกับพื้น ต่างคนต่างหน้าช้ำดำเขียว ในปากส่งเสียงร้องขอชีวิตและเสียงคร่ำครวญ

เป่ยโต่วตบๆ มือ ยกผู้หญิงคนนั้นที่ยืนตาโต้อ้าปากค้างอยู่กับที่ขึ้นมา ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์

ส่วนพวกเยี่ยหวันหวั่นก็เดินเข้าไปในตึกสำนักงานของซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์อย่างรวดเร็ว

เพิ่งเข้าตึกใหญ่มา ทุกคนก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนล้อมไว้เป็นชั้นๆ

“คุณชายฟู่ ช่วยฉันด้วย!”

เห็นฟู่หมิงซีเดินมา ผู้หญิงคนนั้นร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

ยังไม่รอให้ฟู่หมิงซีเอ่ยปาก ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบกว่าปี รูปร่างท้วมก็เดินเข้ามา

“พวกแกเป็นใคร กล้ามาก่อเรื่องในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์!” ชายร่างท้วมจ้องพวกเป่ยโต่วกับเยี่ยหวันหวั่นพร้อมตะโกนเอ่ยเสียงดัง

“กรรมการผู้จัดการโจว…ระ…รีบช่วยฉันทีค่ะ…” ผู้หญิงหันไปตะโกนกับชายร่างท้วม

“แกคือกรรมการผู้จัดการโจวของสาขานี้?” ผู้อาวุโสใหญ่จ้องชายร่างท้วมและเอ่ยถาม

“พวกแกคือใครกันอีก” ชายร่างท้วมเอ่ยปากเสียงเย็น ยังไม่เคยมีใครกล้ามาก่อเรื่องในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์มาก่อน!

ผู้อาวุโสใหญ่เหมือนคร้านจะพูดไร้สาระกับชายคนนี้ เขาโทรไปหาผู้อาวุโสรองโดยตรง

ผ่านไปชั่วครู่ ผู้อาวุโสใหญ่ก็โยนโทรศัพท์ให้ชายร่างท้วม “ฟังเอง”

ชายร่างท้วมรับโทรศัพท์มาวางข้างหูอย่างสงสัย

ผ่านไปหลายวินาที ชายร่างท้วมหันมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ก่อนจะพยักหน้ารัวๆ

“ฮ่าๆๆ …เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันทั้งนั้น ก่อนหน้านี้ความหมายของเถ้าแก่คือให้พวกคุณไปสาขาที่สอง ฝั่งนั้นจัดเตรียมเสร็จสรรพแล้ว ทุกท่านมาผิดสาขาแล้วครับ…ผมไม่ได้ข่าวนี้แม้แต่น้อยเลยนะ” ชายร่างท้วมหันไปยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นทันที

ได้ยินดังนั้น ทุกคนหันมองผู้อาวุโสใหญ่ด้วยสีหน้าประดักประเดิด

————————————————————————–

บทที่ 1774 ไม่ว่าใครก็กล้ายั่วโมโห

ผู้หญิงที่ถูกเป่ยโต่วยกมีสีหน้าตกใจ ทำไมกรรมการผู้จัดการโจว…

“เธอ!” ชายร่างท้วมมองผู้หญิงคนนั้นทันที “ตาหมาๆ ของเธอบอดรึไง ไม่ว่าใครก็กล้ายั่วโมโหน่ะ!”