แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1781

บทที่ 1781 สร้างฮาเร็มไม่ได้

“ไอ้หยาไอ้หยา ไม่มีทางหรอกนะ ตามปู่เป่ยของแกกลับวังหลวงไปเถอะ ไม่ว่าใครมาก่อนมาหลังก็วนมาไม่ถึงนายหรอก”

“นายมันก็งั้นๆ แหละ!” เป่ยโต่วร้อง

“ฉันไม่นับเป็นอะไรหรอกนะ แต่ในปีนั้นผู้นำเป็นคนเอ่ยปากเรื่องสัญญาหมั้นหมาย” ฟู่หมิงซีเอ่ย

“หึๆ งั้นผู้นำปั้นฉันกับเหล่าชีมากับมือ ได้ดีกว่านายเป็นไหนๆ!” เป่ยโต่วตอกกลับ

“เฮอะ นายมันมีประโยชน์อะไร พวกนายมันประมาท จะมารับใช้ผู้นำให้ดีได้ยังไง!” ฟู่หมิงซีร้อง

“ถุย! ฉันเนี่ยนะรับใช้ได้ไม่ดี ไก่อ่อนแบบนายนะเหรอที่จะดูแลผู้นำให้ดีได้ มีแรงหรือไงหา!” เป่ยโต่วตอกกลับ

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

พอได้แล้ว!

เยี่ยหวันหวั่นโดนเสียงโหวกเหวกโวยวายรบกวนมาตลอดทาง ทำให้รู้สึกเหนื่อยใจเป็นอย่างมาก

เหอะๆ…

ตอนนั้นใครกันที่ทำให้เธอกล้าสาบานว่าจะมีสามพันคนในฮาเร็ม

แค่สองคนยังขนาดนี้ แล้วถ้าสามพันคน ไม่ทะเลาะกันตายเลยเหรอ!

“ต่อไปนี้ถ้ามีผมต้องไม่มีเขา พี่เฟิง พี่พูดมาเลยว่าจะเลือกเขาหรือเลือกผม” เป่ยโต่วเอ่ยเสียงดัง

ฟู่หมิงซีรีบเอ่ยว่า “ผู้นำครับ เป่ยโต่วกลั่นแกล้งผม ผู้นำช่วยผมด้วย!”

เยี่ยหวันหวั่นถึงกับพูดไม่ออก

การสร้างฮาเร็มนั้นเป็นไปไม่ได้ ชาตินี้ยังไงก็เป็นไปไม่ได้!

“ฉันยังมีธุระ ขอเข้าไปก่อนนะ พวกนายค่อยๆ คุยกันเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นเลือกที่จะเดินหนีไปตรงๆ

ในที่สุดหญิงสาวก็หลุดออกมาจากสงครามน้ำลายของทั้งสองที่ทำให้เธอเวียนหัว เยี่ยหวันหวั่นจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ส่งข้อความเข้าไปในแชทกลุ่มของบริษัท จากนั้นก็เดินเข้าไปหากงซวี่และคนอื่นๆ

เห็นเพียงกลุ่มคนมารวมตัวอยู่ตรงกลางของงานเลี้ยง เยี่ยหวันหวั่นมองเห็นคนคุ้นเคยอยู่ที่นี่ไม่น้อย

ตรงกลางของกลุ่มคนก็คือเส้าเหิงเจ้าของงานวันเกิดในคืนนี้

กงซวี่และคนอื่นๆ ยืนอยู่ตรงมุมไกลๆ ใบหน้าของพวกเขาแลดูไม่สบอารมณ์สักเท่าไร

กงซวี่นั้นตาดี มองเห็นเยี่ยหวันหวั่นเป็นคนแรก ใบหน้าที่เปี่ยมสุขมองไปทางหญิงสาว พลางโบกมือด้วยความดีใจ “พี่เยี่ย! ทางนี้!”

เยี่ยหวันหวั่นเดินเข้าไปหาพวกของกงซวี่

ตอนแรกหลายคนในงานกำลังรุมล้อมประจบสอพลอเส้าเหิง แต่การมาอย่างกะทันหันของเยี่ยหวันหวั่น

กลับดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากให้หันมากระซิบกระซาบกันทันที

“เฮ้ย! เมื่อกี้กงซวี่พูดว่าใครนะ เยี่ยมู่ฝานหรือเปล่า”

“จะเป็นไปได้ยังไง เยี่ยมู่ฝานยังถูกขังอยู่ที่โรงพักนู่น!”

“ถ้างั้น…”

ผู้คนต่างก็หันมองไปทางประตูโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นสายตาก็แลเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องโถงอย่างสบายๆ ราวกับมาเดินเล่น

“เฮ้ย! เยี่ยไป๋ เป็นเยี่ยไป๋จริงๆ ด้วย!”

“เยี่ยไป๋ เยี่ยไป๋ไหน”

“ก็คนที่ก่อนหน้านี้โด่งดังมากๆ เป็นผู้จัดการมือทองจากจูเสินสือไต้ที่ได้รับรางวัลจินหลานครั้งที่แล้วเป็นราชาจอเงินสองคนกับราชินีจอเงินหนึ่งคนไง! ตอนนั้นกวาดรางวัลทีเดียวเรียบเลย!”

“อ๋อๆ เยี่ยหวันหวั่นคุณหนูสองของตระกูลเยี่ยใช่ไหม คนที่ปลอมเป็นผู้ชายและสร้างจูเสินสือไต้มากับมือ เป็นคนที่เก่งมากเลย!”

“ต่อให้เก่งยังไงก็เป็นแค่ผู้จัดการตัวเล็กๆ และบริษัทก็ถูกคนอื่นซื้อกิจการไปแล้ว! ว่ากันว่านางหอบเงินหนีไป ตอนนี้ก็มีแต่คนสาปแช่ง ชื่อเสียงในวงการบันเทิงก็เหม็นหึ่งไปทั่ว! คิดไม่ถึงว่านางจะกล้ากลับมา! ไม่กลัวถูกจับเหรอ”

“นี่มันงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของเส้าเหิง เธอเข้ามาได้ยังไง”

……

แค่ชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง