แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1803

บทที่ 1803 ผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง

ไม่กี่วันก่อน มีข่าวจากสมาคมหงซิ่งว่าคนที่ลักพาตัวเหลียงเหม่ยเซวียนและหวงหมิงคุนโดนสั่งเก็บไปแล้ว รวมทั้งเสียงบันทึกก็ถูกทำลายไปด้วย…

อย่าบอกนะว่าสมาคมหงซิ่งโกหกเธอ?!

เมื่อเห็นเยี่ยอีอีมีปฏิกิริยาเช่นนี้ เยี่ยหวันหวั่นกลับมีสีหน้าเฉยเมย

เยี่ยอีอีต้องคิดไม่ถึงแน่ว่าเธอเป็นคนขอให้สมาคมหงซิ่งแจ้งข่าวเท็จว่าเลี่ยวเจียฉีอยู่ในกำมือ ดังนั้นสมาคมหงซิ่งย่อมต้องเชื่อฟังเธออยู่แล้ว

เยี่ยหงเหวยมองหน้าจอด้วยใบหน้าที่ยากจะทำใจเชื่อและตั้งใจฟังจนจบ

เยี่ยเส่าอัน…ไม่ได้ถูกเยี่ยเส่าถิงและเยี่ยมู่ฝานฆ่า…ลูกชายคนที่สองของเขา จริงๆ แล้วถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของเหลียงเหม่ยเซวียนและพ่อบ้านหวงต่างหาก!

ทั้งสองทำแม้กระทั่งโยนความผิดให้เยี่ยเส่าถิงและเยี่ยมู่ฝาน!!

“คุณปู่เยี่ยคะ เยี่ยอีอีที่คุณรักไม่ใช่หลานสาวของคุณ เธอเป็นลูกสาวของพ่อบ้านหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนที่ลักลอบได้เสียกัน ท่านปู่เยี่ยช่างใจกว้างเสียจริง ยกบริษัทที่ใช้ความพยายามมาทั้งชีวิตให้กับหลานนอกไส้” เยี่ยหวันหวั่นมองเยี่ยหงเหวยแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

“‘แก…แกพูดว่าอะไรนะ! เยี่ยหงเหวยมีสีหน้าตกใจ พลางมองไปยังเยี่ยอีอีที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เยี่ยหวันหวั่น เธออย่ามาสร้างข่าวลือและใส่ร้ายคนอื่นที่นี่นะ!” เยี่ยอีอีตวาดเสียงดัง

“สร้างข่าวลือและใส่ร้ายเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มอ่อน “แม่ของเธอกับพ่อบ้านหวงลักลอบเป็นชู้กัน เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องโกหก ฉันเคยจ้างนักสืบเอกชน และฉันมีหลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับแม่ของเธอและหวงหมิงคุนในมือด้วย”

เมื่อฟังจบ เยี่ยอีอีก็ขมวดคิ้วแน่น…เธอประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไปจริงๆ…

บนหน้าจอขนาดใหญ่ เดิมทีหวงหมิงคุนและเหลียงเหม่ยเซวียนนั่งอยู่ในห้องประชุมในฐานะครอบครัวของเหยื่อ แต่เมื่อเทปถูกปล่อยออกมา ท่าทางของหวงหมิงคุนและเหลียงเหม่ยเซวียนกลับเปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่ใช่อีอีพูดว่าสมาคมหงซิ่งจัดการคนที่ลักพาตัวพวกเขาไปแล้วเหรอ และยังทำลายเทปบันทึกเสียงไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?!

“ไม่…ไม่จริงนะ…มีคนลักพาตัวพวกเราไป และบังคับให้พวกเราพูดแบบนี้!” เหลียงเหม่ยเซวียนลุกพรวดขึ้นและตะโกนเสียงดังทันที

“อ๋อ? พวกคุณบอกว่าถูกคนลักพาตัวไป ก็เลยพูดแบบนั้นออกมาเหรอ มันน่าตลกไปแล้ว คุณไม่รู้เหรอว่าคำพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” จางเฮ่อ ทนายความชื่อดังของจีนกล่าวอย่างเยาะเย้ย

“ฉันรู้ แต่ถ้าพวกเราไม่ให้ความร่วมมือกับพวกมัน พวกเราก็ถูกฆ่าตายน่ะสิ!” เหลียงเหม่ยเซวียนรีบร้อนอธิบาย

“ตลก!” ทนายจางเฮ่อกล่าว “ถ้าเป็นจริงอย่างที่พวกคุณพูด ทำไมคุณไม่มีประวัติแจ้งความล่ะ ถูกคนลักพาตัวแล้วโดนบังคับให้พูดอะไรแบบนั้น แต่กลับไม่ไปแจ้งตำรวจเนี่ยนะ? และก่อนการพิจารณาคดีจนถึงปัจจุบัน พวกคุณไม่เคยแสดงว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น อย่าอ้างว่าตัวเองลืมไปแล้วว่าถูกลักพาตัวหรืออ้างอะไรเทือกนั้น”

“ฉัน…” เหงื่อเย็นซึมออกมาจากหน้าผากขอเหลียงเหม่ยเซวียน

ตอนนั้นที่พวกเขากลับบ้านไปหาเยี่ยอีอี ก็เคยวางแผนจะแจ้งความ แต่ทางสมาคมหงซิ่งกลับยืนยันว่าเทปเสียงถูกทำลายไปแล้ว ถ้าไปแจ้งความอีก ก็กลัวว่าจะเกิดปัญหามากขึ้น ยังไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหวงหมิงคุนเลย บางทีอาจจะสืบสาวไปถึงเรื่องของพวกเขากับสมาคมหงซิ่งด้วยซ้ำ…

“ใครเป็นคนส่งมอบบันทึกนี้”

ผู้พิพากษาที่นั่งอยู่บนบัลลังก์เอ่ยถาม

“ฉันเอง”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเอ่ยตอบ

“แกมันพูดจาเพ้อเจ้อ…” เหลียงเหม่ยเซวียนตะโกนอย่างโกรธเคือง

ชายวัยกลางคนยิ้มเยาะแล้วหันไปหาผู้พิพากษาทันที “ผมเป็นนักสืบเอกชน มีใบอนุญาตอย่างถูกต้อง ผมได้รับการฝึกอบรมมาอย่างมืออาชีพ และได้รับการว่าจ้างจากนางสาวเยี่ย หลังจากการสืบสวนอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยของผม ในที่สุดก็ค้นพบว่าหวงหมิงคุน ติดหนี้คาสิโนเป็นค่าดอกเบี้ยจำนวนมหาศาล

อันที่จริงแล้ว สิ่งที่เรียกว่าการลักพาตัวของหวงหมิงคุน คือเขาถูกพบจากเจ้าหนี้เงินกู้เมื่อไม่กี่วันก่อน และบีบบังคับให้เขาชำระหนี้เท่านั้น…