แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1907
บทที่ 1907 พวกเราไม่ได้ปล้นมา
แหวนสองวงมีหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ จึงค่อนข้างน่าเหลือเชื่อไม่น้อย เยี่ยหวันหวั่นมั่นใจว่าแหวนสองวงนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน ถ้าหาที่มาของวงหนึ่งได้ ก็จะสามารถรู้ได้ว่าแหวนของตัวเองมีที่มายังไง และทำอะไรได้บ้าง
ก่อนหน้านี้ที่ซือเยี่ยหานเคยบอกว่า เธอเป็นคนมอบแหวนวงนี้ให้ซือเยี่ยหานด้วยตัวเอง และมันเป็นเครื่องประดับที่มีค่าที่สุดของเธอ รวมถึงตอนอยู่ประเทศจีนก็มีผู้มีฝีมือจะมาฉกเอาไป ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ถึงคุณสมบัติของแหวนและที่มาของมัน
“เรื่องนี้เหรอ…ผู้นำเป็นคนทำจริงๆ นะ…”
ผู้อาวุโสใหญ่ก้าวขึ้นมาข้างหน้าพลางมองแก้วแหวนเงินทอง และวัตถุโบราณที่อยู่ในตู้อย่างครุ่นคิด
“แล้วนายยังจำได้ไหมว่าเอามาจากที่ไหนบ้าง” เยี่ยหวันหวั่นมองผู้อาวุโสใหญ่แล้วเอ่ยถาม
“ผมเคยเข้าร่วมมือกับผู้นำสองสามครั้งนะ…ย่อมจำได้แน่นอน….” จากนั้นผู้อาวุโสใหญ่ก็จ้องไปยังตู้ใบนั้นด้วยสีหน้าครุ่นคิด “เหมือนว่าจะปล้นมาจากตระกูลเสิ่น…” ผู้อาวุโสใหญ่ตอบ
“ตระกูลเสิ่นเหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นตกตะลึงไปชั่วขณะ
เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ผู้อาวุโสใหญ่ก็ส่ายหัว “ไม่ใช่ ตอนนั้นที่ปล้นจากตระกูลเสิ่นมามีแต่ทองคำแท่ง…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
“อ๋อ…ผมคิดออกแล้ว พวกเราไม่ได้ปล้นมา” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว
“พวกเราไม่ได้ปล้นมา…งั้นมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เยี่ยหวันหวั่นงงเป็นไก่ตาแตก
“ผู้นำ ลืมไปแล้วเหรอ ของพวกนี้พวกเราขโมยมาต่างหาก…” ผู้อาวุโสใหญ่จ้องเยี่ยหวันหวันเขม็ง พลางหัวเราะเบาๆ “นับดูแล้ว เหมือนจะหลายปีมาแล้วนะ”
“ขะ…ขโมยมาเหรอ?! ให้ตายสิ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง นี่พวกเราเคยทำเรื่องไร้มโนธรรมขนาดนี้เลยเหรอ…พันธมิตรอู๋เว่ยทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร…ถึงได้ทำเรื่องลักเล็กขโมยน้อยแบบนี้” เป่ยโต่วมองไปยังผู้อาวุโสใหญ่และเยี่ยหวันหวั่น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจสุดแสน
แม้ว่าพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเขาจะใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องนัก แต่ก็ไม่เคยทำเรื่องอย่างลักเล็กขโมยน้อยมาก่อน
“ลักเล็กขโมยน้อยอะไร?” เมื่อได้ยินเป่ยโต่วกล่าวดังนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็เหลือบตามองเป่ยโต่ว “แกน่าจะเข้าใจคำคำนี้ผิดไปนะ”
เยี่ยหวันหวั่นมองไปที่ตู้ตามจิตใต้สำนึก นอกจากบรรดาอัญมณีแก้วแหวนเงินทองตระการตา ยังมีภาพวาดลายสือศิลป์…ของเหล่านี้ห่างไกลจากคำว่าเล็กน้อยไปมาก...
เป่ยโต่วจ้องไปยังตู้ใบนั้นอย่างครุ่นคิด ไม่นานนักก็นึกขึ้นได้ทันที “จอมโจรเจียงหยาง!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจเป่ยโต่วอีก เธอมองไปยังผู้อาวุโสใหญ่แล้วเอ่ยถาม “ผู้อาวุโสใหญ่ ยังจำได้ไหมว่าเรา…ไปขโมยมาจากที่ไหน”
“จำได้สิ” ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้า “พวกเราเคยไปขโมยกันครั้งหนึ่ง ขโมยที่บ้านตระกูลเนี่ย”
“ตระกูลเนี่ย…”
เมื่อผู้อาวุโสใหญ่กล่าวดังนั้น ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็เต็มไปด้วยความงุนงง ทำไมพวกเขาต้องไปขโมยของที่บ้านตระกูลเนี่ยด้วย…
แบบนี้ไม่ค่อยถูกต้องนัก น่าจะเป็นทำไมตระกูลเนี่ยถึงมีแหวนแบบเดียวกันกับแหวนของเธอมากกว่า
“เอ๊ะ…พี่เฟิง ทำไมแหวนมีสองวงแล้วล่ะ” เป่ยโต่วจ้องมองแหวนบนนิ้วของเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นจึงมองแหวนที่อยู่ในมือของหญิงสาว ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงง
“ผู้อาวุโสใหญ่ มาดูแหวนวงนี้สิ” เยี่ยหวันหวั่นยื่นแหวนที่หยิบมาจากตู้ส่งให้เขาดู
ผู้อาวุโสใหญ่รับแหวนมาแล้วพินิจมองอย่างละเอียด จากนั้นไม่นานก็กล่าวว่า “แหวนวงนี้กับวงที่ผู้นำสวมอยู่มีความคล้ายคลึงกันมาก แต่ไม่เหมือนกันซะทีเดียว”
“โอ้…” เยี่ยหวันหวั่นอึ้งไปเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี