แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1911
สรุปบท บทที่ 1911 สมกับที่เป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ / บทที่ 1912 ช่วยสุภาพหน่อยได้ไหม?: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
สรุปเนื้อหา บทที่ 1911 สมกับที่เป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ / บทที่ 1912 ช่วยสุภาพหน่อยได้ไหม? – แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
บท บทที่ 1911 สมกับที่เป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ / บทที่ 1912 ช่วยสุภาพหน่อยได้ไหม? ของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ในหมวดนิยายจีนปัจจุบัน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 1911 สมกับที่เป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ
หลังจากฟังมาครึ่งค่อนวัน ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เนี่ยอู๋หมิงกล่าวสักเท่าไร แต่กลับรู้สึกว่าคำพูดของเขาค่อนข้างมีน้ำหนัก…
“อีกอย่างนะ เธอลืมของที่ฉันขายให้เธอ ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกไปแล้วเหรอ?” หลังพูดจบ ใบหน้าของเนี่ยอู๋หมิงก็ปรากฏแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง
เยี่ยหวันหวั่นจะลืมของที่ซื้อมาจากแผงของเนี่ยอู๋หมิงได้ยังไง เพราะมันทำให้เธอดูมีออร่าเปล่งประกายในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของตระกูลเยี่ย
“งานหัตถกรรมพวกนั้นเป็นฝีมือของฉันทั้งนั้นแหละ ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะ ฉันเลยรู้เรื่องพวกนี้ดี นี่เป็นแหวนเป็ดแมนดารินแน่นอน เธอวางใจเถอะ” เนี่ยอู๋หมิงกล่าว
“เอาล่ะ…” เยี่ยหวันหวั่นไม่มีอะไรจะพูด แต่ที่เนี่ยอู๋หมิงกล่าวไว้ก็ไม่ผิดเลย ในเรื่องนี้เนี่ยอู๋หมิงค่อนข้างรอบรู้มากกว่าผู้อาวุโสใหญ่มาก ยังไงซะ เนี่ยอู๋หมิงก็สามารถทำงานฝีมือด้วยตัวเองได้ อีกทั้งฝีมือของเขานั้นดีถึงขั้นหาตัวจับยาก ความจริงข้อนี้ไม่สามารถหักล้างได้
“แต่ก็นะ…พูดกันตามตรง แหวนเป็ดแมนดารินของผู้ชายนั้นทำได้ประณีตมาก แต่พอเทียบกับแหวนของเธอแล้ว แหวนของเธอดูสวยกว่า อีกอย่างฝีมือแกะสลักต้นไม้ต้นนี้ก็ดูพิถีพิถันมาก…น้องสาว ฉันให้เธอร้อยนึง ขายให้ฉันเถอะนะ” เนี่ยอู๋หมิงกล่าวพลางหัวเราะแหะๆ
เมื่อได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็เหลือบตามองเนี่ยอู๋หมิงทันที “ไม่ขาย”
“เธอดูความขี้งกของตัวเองสิ ฉันเกลียดเธอจริงๆ” เนี่ยอู๋หมิงเหลือบตามองเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก อะไรที่ทำให้เขามั่นใจจนกล่าวหาว่าเธอขี้งก ถึงเธอจะขี้งกจริง แต่เมื่อเทียบกับเนี่ยอู๋หมิงแล้ว เธอใจป้ำกว่าเขามาก…ช่างสมกับที่เป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ…
หลังจากส่งเนี๋ยอู๋หมิงกลับไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ติดต่อจี้ซิวหร่านอีกครั้ง
ย้อนกลับไปในปีนั้น เธอเป็นคู่หมั้นของจี้ซิวหร่าน หากนี่คือแหวนเป็ดแมนดารินจริงๆ แล้วละก็ แหวนวงนี้ต้องเป็นแหวนของจี้ซิวหร่านอย่างแน่นอน
ไม่นานนัก จี้ซิวหร่านก็มาถึงที่นัดหมายอย่างตรงเวลา
ชายหนุ่มแอบอมยิ้มกรุ้มกริ่ม และนั่งลงข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นอย่างเป็นธรรมชาติ
“มีเรื่องด่วนเหรอ” จี้ซิวหร่านจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น มุมปากของเขา ยังคงมีรอยยิ้มราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
“อันนี้…เป็นของคุณรึเปล่าคะ” เยี่ยหวันหวั่นหยิบแหวนของผู้ชายขึ้นมาแล้ววางลงข้างกายของจี้ซิวหร่าน
จี้ซิวหร่านเหลือบมองแหวนด้วยหางตาแล้วอมยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จะเป็นของผมได้ยังไง ตอนงานประมูลผมเคยบอกคุณแล้วว่า ผมสวมแหวนวงนั้นแค่วงเดียว และนายแห่งอาชูร่าก็ประมูลไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่ของคุณเหรอคะ…”
เยี่ยหวันหวั่นทำหน้างุนงงถึงขีดสุด ตกลงแล้วนี่มันเรื่องอะไรกันแน่!
แหวนเป็ดแมนดารินของผู้หญิงเป็นของเธอ ส่วนแหวนเป็ดแมนดารินของผู้ชาย ต้องไม่ใช่ของซือเยี่ยหานแน่นอน เพราะซือเยี่ยหานไม่รู้ที่มาของแหวน และคุณสมบัติของแหวนวงนี้เลย…กระทั่งตอนนี้ แม้แต่จี้ซิวหร่านก็ยังปฏิเสธ…
เป็นไปได้ไหมว่า…ตัวเองเคยไปสวมแหวนเป็ดแมนดารินคู่กับคนอื่นอีก?!
ในขณะนี้ สมองของเยี่ยหวันหวั่นกำลังประมวลความน่าเหลือเชื่อที่สุดแห่งปี แม้แต่ลมหายใจก็ยังปฏิเสธเธอทั้งหมด ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงแน่นอน
หากเนี่ยอู๋โยวเคยสวมแหวนเป็ดแมนดารินกับผู้ชายคนอื่น เกรงว่าคงเป็นข่าวฉาวไปทั่วทั้งรัฐอิสระนานแล้ว…
อีกอย่าง เนี่ยหลิงหลงกับเนี่ยอู๋โยวตัวปลอม ต้องพูดจายุแยงตะแคงรั่วให้จี้ซิวหร่านได้ยินแน่นอน นี่เท่ากับเป็นการหักหน้าจี้หวงอย่างแรง…
นี่ไม่ใช่แหวนแม่ลูก แต่ก็ตามหาเจ้าของแหวนเป็ดแมนดารินที่เป็นผู้ชายไม่เจอเช่นกัน…
“เอ่อคือ…แล้วคุณรู้จักแหวนสองวงนี้ไหมคะ”
เยี่ยหวันหวั่นยื่นแหวนเป็ดแมนดารินให้จี้ซิวหร่าน
“ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยครับ แต่ดูจากลวดลายและขนาด น่าจะเป็นแหวนคู่รักเป็ดแมนดาริน ทำไมเหรอ คุณจะให้ผมเหรอ” ดวงตาของจี้ซิวหร่านฉายแววอ่อนโยน พร้อมกับเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
เข้าใจผิด นี่เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว…
—————————————————————-
เมื่อมาถึงเขตประกาศภารกิจของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ก็มีทหารรับจ้างระดับสูงหลายคนเข้ามาขวางทางเยี่ยหวันหวั่นไว้
“บอส ในที่สุดบอสก็กลับมาแล้ว” ทหารรับจ้างระดับ S คนหนึ่งมองมายังเยี่ยหวันหวั่นพร้อมกล่าว “ช่วงนี้เราโชคดีมาก เราทำคะแนนเกียรติยศได้มาทั้งหมดห้าหมื่นแต้ม…”
เมื่อได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที
หลังจากยืนยันความถูกต้องของคะแนนทหารรับจ้างแล้ว เยี่ยหวั่นหวั่นก็ไม่พูดอะไรสักคำ แล้วรีบโทรหาผู้อาวุโสสอง และขอให้ผู้อาวุโสสองเอาเงินมาก้อนหนึ่ง เพื่อจ่ายเงินค่าจ้างให้กับทหารรับจ้างระดับ S
“บอส เรายังต้องรับทำภารกิจต่อไปอีกไหม?”
ทหารรับจ้างหลายคน มองดูยอดเงินในบัตรด้วยความพึงพอใจ ใบหน้ามีรอยยิ้มและความใส่ใจที่เพิ่มมากขึ้น
“ฮ่าๆ บอส บอสอู้ฟู่จริงๆ พวกเราเคยคิดกันนะว่าถ้าบอสไม่จ่ายเงิน เราจะฆ่าบอสทิ้งซะ…” ทหารรับจ้างระดับ S ที่มีร่างกายสูงใหญ่คนหนึ่งหัวเราะอย่างเซ่อๆ
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ช่วยสุภาพกว่านี้หน่อยได้ไหม
“บ้าบอ พวกเราวางแผนฆ่าบอสตั้งแต่เมื่อไรกัน บอสอย่าไปฟังเขาพูดจาเหลวไหล!”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่แปลได้ว่า ฉันรู้แล้ว
“รับภารกิจต่อไปเถอะ” ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็ออกคำสั่ง
“ครั้งนี้พวกเราโชคดีที่ทำภารกิจจบได้โดยเร็ว บอสครับ นี่เป็นงานใหญ่ คงไม่ได้จำกัดเวลาใช่ไหม” ทหารรับจ้างระดับ S คนหนึ่งเอ่ยถาม
“ไม่จำกัดเวลา” เยี่ยหวันหวั่นตอบเขาในทันที
เมื่อได้รับคำมั่นสัญญาจากเยี่ยหวันหวั่นแล้ว ทหารรับจ้างระดับ S หลายคนก็ตอบรับภารกิจกันเป็นจำนวนมาก ภายในนามของเยี่ยหวันหวั่น
ส่วนเยี่ยหวันหวั่นหลังจากได้รับคะแนนทหารรับจ้างห้าหมื่นคะแนนแล้ว ก็เตรียมตัวไปพบผู้อำนวยการเพื่อสะกดจิต เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าแหวนวงนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี