บทที่ 1925 ต้องเป็นอาชูร่าแน่
เมื่อได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็งุนงง “ท่านรองประธาน ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่ท่านพูดเลยค่ะ รองประธานพาคนมาที่สำนักงานใหญ่ของพันธมิตรอู๋เว่ยตั้งหลายคน ตอนนี้ยังจะมาถามฉันว่าทำไม คนที่ควรถามคำถามนี้ควรเป็นฉันมากกว่านะคะ”
“เหอะๆ ผู้นำไป๋ คนจริงย่อมพูดแต่คำสัตย์จริง ส่งคนและสิ่งของของพวกเราคืนมาเถอะ” รองประธานกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ท่านรองประธาน คุณพูดอะไรของคุณ?” เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความ ‘ประหลาดใจ’ “คนกับสิ่งของอะไรของคุณ? ไปเอาคำนี้มาจากไหนคะ?”
“ผู้นำไป๋ เมื่อคืนรถส่งสินค้าของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์หายไป ทำให้ยาล้ำค่าและทองคำแท่งจำนวนมากสูญหายไปด้วย ผู้อาวุโสที่รับผิดชอบด้านการขนส่ง และผู้นำระดับสูงสองคนก็หายตัวไป…” รองประธานกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ตอบ
“อะไรนะ? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ!” เยี่ยหวันหวั่นรีบตอบ “งั้นพวกคุณก็รีบไปหาสิ ทำไมยังมีเวลาว่าง มาที่พันธมิตรอู๋เว่ยของฉันอีก?”
“ผู้นำไป๋ สินค้าของพวกเราน่าจะถูกคนปล้นไป” รองประธานกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ตอบ พลางจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น
“ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย?” เยี่ยหวันหวั่นตะลึงงัน “ในรัฐอิสระจะมีใครใจกล้าบ้าบิ่น ถึงขนาดไปแตะต้องสิ่งของของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ด้วยเหรอ?! มันสมควรถูกลงโทษอย่างหนัก!”
“ก็ใช่ไง ใครมันช่างกล้าขนาดนั้น ให้ตายสิ กล้าทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้…ฉันรู้แล้วว่าเป็นใคร!” เป่ยโต่วรีบกล่าวในทันที
“โอ้ะ มันเป็นใคร?” ชายสวมหน้ากากหันมามองเป่ยโต่ว
“รองประธาน นี่ยังต้องถามอีกเหรอครับ ต้องเป็นอาชูร่าแน่ๆ!” เป่ยโต่วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ที่รัฐอิสระ นอกจากอาชูร่าแล้ว ใครจะกล้าไปปล้นสินค้าของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ถ้าไม่ใช่อาชูร่า ไม่ผิดแน่ ต้องเป็นอาชูร่าแน่!”
ในตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นเหลือบตามองเป่ยโต่ว นายช่วยหุบปากเน่าๆ ของนายหน่อยได้ไหม?!
“เหอะๆ ฉันก็เคยคิดแบบนั้น แต่เรากำจัดอาชูร่าไปแล้ว อีกอย่างการทำงานของอาชูร่านั้น กล้าทำกล้ารับ ไม่เคยแอบลักเล็กขโมยน้อย…ฉันคิดว่านิสัยแบบนี้ เหมือนการทำงานของพวกคุณพันธมิตรอู๋เว่ยมากกว่า” ชายสวมหน้ากากจ้องเยี่ยหวันหวั่น “ผู้นำไป๋ ส่งคนและของมาดีกว่า”
“ท่านรองประธาน คุณสามารถกินอะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าคุณอยากจะพูดอะไรก็พูดได้ คุณบอกว่าพันธมิตรอู๋เว่ยปล้นคนและสินค้าของคุณ พวกคุณมีหลักฐานไหม ถ้ามีก็แสดงออกมาสิคะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่นภายนอกทำเป็นไม่สนใจ แต่ข้างในกลับประหม่าสุดขีด หวังว่าเมื่อคืนคงไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้นะ?
“ดูแล้ว ผู้นำไป๋คงไม่ยอมรับสินะ” ชายสวมหน้ากากเหลือบตามองเยี่ยหวันหวั่น “งั้นก็ดี ผู้นำไป๋ ผมให้โอกาสคุณกับพันธมิตรอู๋เว่ยแล้ว ทางที่ดีอย่าให้ผมรู้ก็แล้วกันว่าพวกคุณเป็นคนทำ”
เมื่อชายสวมหน้ากากพูดจบ ก็พาคนจากกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์หันกายจากไป
เมื่อเห็นรองประธานกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์พาคนกลับไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เสียเวลาตั้งนาน ดันไม่มีหลักฐานจริงๆ ทำเอาเธออกสั่นขวัญแขวนไปหมด นึกว่าเมื่อคืนได้ทิ้งหลักฐานสำคัญอะไรไว้
ไม่ใช่แค่เยี่ยหวันหวั่นคนเดียวที่ตกใจ เป่ยโต่วกับผู้อาวุโสคนอื่นๆ ก็ตกใจมากเช่นกัน
หากกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์รู้ว่า พันธมิตรอู๋เว่ยเป็นคนทำจริงๆ ก็ไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมาเลย
ยังดีที่มีคนรู้แค่ไม่กี่คน และเรื่องนี้คงไม่เล็ดรอดออกไปแน่นอน อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ต่อให้มีหูตาเป็นสัปปะรดเพียงใด ก็หาหลักฐานไม่เจอแน่!
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่มความระวังตัวมากขึ้น ด้วยการไม่ไปยังฐานที่มั่นลับที่ขังผู้อาวุโสจินไว้ในช่วงนี้ เผื่อว่าจะมีคนจากกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์แอบสะกดรอยตามเธอ
—————————————-
บทที่ 1926 ความสัมพันธ์กับอาชูร่าคือการแต่งงานชัดๆ
เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นต้องการลงมือกับผู้อาวุโสจินก่อน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องลำบากรวบรวมคะแนนเกียรติยศแล้ว แต่ตอนนี้ต้องจำใจขาดทุน
นอกจากนี้ ยังมีเรื่องแม่ของเป่ยโต่วที่ถูกลักพาตัวอย่างไม่สมเหตุสมผล ราวกับมีเมฆหมอกหนาทึบ ความรู้สึกทั้งหมดบอกว่ามันไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ
……
ไม่มีทางอื่น ตอนนี้ทำได้เพียงแทะกระดูกชิ้นที่แข็งที่สุดแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเรียกเป่ยโต่วและชีซิงออกมา
“เป่ยโต่ว ฉันใช้ให้แกไปถามฝั่งนั้นมา เขาพูดว่ายังไงบ้าง?” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม
“พี่เฟิง ยังจะต้องถามอีกเหรอพี่? พี่ก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ขายให้!” เป่ยโต่วบ่นพึมพำ
“แล้วฝั่งนั้นเขาพูดว่ายังไง ขอประโยคต้นฉบับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี