แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1979
บทที่ 1979 ทะเลน้ำส้มสายชูท่วมมิดหัว
หลินเชวียช็อกไปแล้ว…
เอาเถอะ เขาไม่จำเป็นต้องเดาแล้ว มองจากบุคลิกที่ห้าวหาญแบบนี้ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นเยี่ยหวันหวั่นคนนั้นแน่นอน
เพียงแต่ ทำไมถึงบันทึกชื่อไว้ว่า MW ล่ะ นึกไม่ออกเลยว่าย่อมาจากอะไร มีความหมายพิเศษอะไรหรือเปล่านะ
[MW : สิบ!]
[MW : เก้า!]
[MW : แปด!]
….
ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นส่งข้อความนับถอยหลังอยู่นั้น หลินเชียวก็กำลังคาดเดาว่าพี่เก้าของตัวเองจะยืนหยัดต่อไปได้สักแค่ไหน
สุดท้าย ในตอนที่เยี่ยหวันหวั่นนับถึงเจ็ด เขาก็มองเห็นว่าพี่เก้าของตัวเองกดเข้าช่องแชทแล้ว
จากนั้นก็เห็นว่า ชายหนุ่มใช้นิ้วมือเรียวยาวพิมพ์ในวินาทีสุดท้าย แล้วส่งข้อความประโยคหนึ่งออกไป…
หลินเชวียถอนหายใจ เฮ้อ ถูกกินเสียเรียบเลยสิน่า…
หลายวันก่อนตอนที่พี่เก้ากลับมาจากไปเดทกับเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าตอนนั้นน่ากลัวมาก ทำให้เขาไม่กล้าเข้าใกล้เขาในระยะสิบก้าวไปหลายวันเลย
เขาสันนิษฐานว่าวิกฤตการณ์ด้านความรักครั้งนี้ต้องใหญ่หลวงแน่นอน ถึงขั้นเป็นไปได้ว่าอาจจะเลิกรากันแล้ว เขาคาดการณ์ว่าในระยะนี้เขาคงจะไม่ถูกยัดเยียดอาหารสุนัขให้อีกแล้ว
แต่ใครจะไปรู้…
เขายังคงประเมินระดับความไร้ยางอายของเยี่ยหวันหวั่นต่ำไป!
ผู้หญิงคนนี้ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน! คนเขาไม่แยแสเธอแล้ว อย่างน้อยเธอก็ควรสงวนท่าทีบ้างสิ ไม่ต้องมาสนใจเขาไง!
นึกไม่ถึงเลยว่าจะส่งข้อความมาอย่างบ้าคลั่ง!
แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าก็คือปฏิกิริยาตอบสนองของพี่เก้า นี่ก็ส่ง ‘เครื่องหมายจุด’ กลับไปอย่างเชื่อฟังเกินไปแล้ว!
เวลานี้ ณ พันธมิตรอู๋เว่ย
พิมพ์จนนิ้วชา มือถือร้อนแล้ว ในขณะที่แป้นพิมพ์ใกล้จะถูกเยี่ยหวันหวั่นกดจนพัง ในที่สุดการกระหน่ำส่งข้อความก็หยุดลง
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมอง ‘เครื่องหมายจุดเล็กๆ’ บนมือถือด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง
ที่รักของเธอช่างน่ารักจริงๆ!
“เวรแล้ว! อีกฝั่งตอบมาว่ายังไงกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่เฟิงจะยิ้มเหมือนคนโง่ด้วย!”
“สรุปแล้วเป็นคำรักหวานซึ้งอะไรไหมนะ”
“เถ้าแก่น้ำส้มสายชูคนนี้สูงส่งมาจากไหนกันแน่”
เป่ยโต่วอยากรู้จนทนไม่ไหว จึงชะโงกเข้าไปมองอย่างเงียบเชียบ “ที่แท้เขาส่งอะไรมากันแน่…”
สีหน้าของชีซิงแลดูไม่สนใจ ทว่าสายตากลับมองตามเป่ยโต่วไปโดยไม่รู้ตัว
เป่ยโต่วยืดคอพยายามเพ่งมองเข้าไป วินาทีต่อมาใบหน้าก็พลันแข็งทื่อ…
เพราะสัมผัสถึงการแอบมองของเป่ยโต่วได้ เยี่ยหวันหวั่นจึงถลึงตาใส่แวบหนึ่ง กุมมือถือไว้ราวกับสมบัติล้ำค่า “นายรนหาที่ตายสินะ!”
ใบหน้าของเป่ยโต่วเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “พี่เฟิง พี่กินยาผิดไปเหรอ หรือว่าเถ้าแก่น้ำส้มสายชูคนนี้ป้อนน้ำส้มสายชูใส่ยาพิษให้พี่! แม่งเอ๊ย พี่ส่งข้อความไปหาตั้งมากมายขนาดนั้น อีกฝ่ายไม่ตอบกลับมาเลยสักคำ ส่งแค่จุดอันหนึ่งมาให้พี่ แล้วพี่ดันมีความสุขกับของแบบนี้น่ะเหรอ”
พอชีซิงที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของเป่ยโต่ว ก็มีสีหน้าที่ยากจะอธิบายเล็กน้อย
แค่…จุดอันหนึ่งเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นมองดูมือถือต่อไปอย่างมีความสุข พลางเอ่ยว่า “หมาโสดอย่างนายน่ะจะไปเข้าใจอะไร!”
เป่ยโต่วผงะไป “…พี่เฟิง พี่แค่ใช้ปากพูดเท่านั้น ทำไมถึงโจมตีคนได้กันนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจเขา ยังคงส่งข้อความต่อไป พลางเอ่ยถามไปด้วยว่า “คุกคนบาปนัดประชุมใหญ่พรุ่งนี้ใช่ไหม”
เป่ยโต่วพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ถูกแล้ว”
“อืม ได้เลย เข้าใจแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นโบกมือ เป็นสัญญาณให้พวกเขาออกไปได้แล้ว
เป่ยโต่วเกาศีรษะ เอ่ยพึมพำกับตัวเองด้วยความอยากรู้ “เถ้าแก่น้ำส้มสายชูคนนี้ สรุปแล้วเป็นผู้วิเศษมาจากไหนกัน…”
ทางฝั่งอาชูร่า เมื่อบรรดาผู้นำระดับสูงเห็นว่าในที่สุดมือถือของผู้นำตัวเองนั้นหยุดแผดเสียงร้องอย่างบ้าคลั่งแล้ว ต่างก็พากันถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างพร้อมเพรียง
น่ากลัวชะมัด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี