แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 207
บทที่ 207 ปีศาจตัวใหญ่มอบความอบอุ่น? / บทที่ 208 ผู้หญิงของซือเยี่ยหาน
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 207 ปีศาจตัวใหญ่มอบความอบอุ่น?
เยี่ยหวั่นหวั่นพูดไปพลางก็ยังเหลือบมองส่งสายตาบังคับให้ซือเซี่ยสวมเสื้อผ้า อีกฝากหนึ่งยังพยายามจะผลักกองจดหมายรักและขนมช็อกโกแลตที่กองอยู่ทุกหนแห่งไปฝั่งซือเซี่ยมือพัลวัน
ของพวกนี้เป็นพวกเขา เป็นของเขา! ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยสักนิดเหอๆๆ!
ซือเซี่ยเห็นเธอผลักของมาฝั่งตัวเอง หน้าบึ้งเล็กน้อย เลิกคิ้วแล้วสุ่มหยิบจดหมายรักฉบับหนึ่งขึ้นมา ไอ้หยา บนซองจดหมายเห็นชัดว่าเป็น “ถึงสาวในฝันหวั่นหวัน ซารังเฮโย” เป็นตัวอักษรใหญ่พิมพ์หนาด้วย!
เยี่ยหวั่นหวันนิ่งอึ้ง อยากจะหยิกนายนี่ให้ตาย!
บนตัวซือเยี่ยหานยังหลงเหลือความเย็นจากด้านนอกห้องอยู่ สีหน้าที่มีเสน่ห์จนทำให้คนหลงใหลก็เคลือบไปด้วยความเย็นยะเยือก สายตาเหมือนดั่งลมหนาวเหน็บที่ตัดเสื้อผ้าชิ้นบางของเธอที่ละน้อย
เยี่ยหวั่นหวันรู้สึกว่า อวัยวะภายในเธอโดนแช่เข็งจนใกล้จะเป็นน้ำแข็งแล้ว
เวลานี้ ลมเย็นพัดมา
“ฮัดชิ้ว!”
ความหนาวเย็นทั้งทางใจและทางร่างกายทำให้เธอจามติดต่อกันสามครั้ง
ส่วนเธอรู้สึกได้ชัดเจนว่ากลิ่นอายจากตัวของซือเยี่ยหานนั้นดูเหมือนยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก
ครั้งนี้แย่แล้วจริงๆ ไม่เพียงแต่ราชาหมู่มวลดอกไม้อย่างซือเซี่ย แต่ยังมีอีกเป็นสิบคนเลย!
“คือว่า… ที่… ที่รัก… เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ…”
ถึงแม้จะรู้ว่าอธิบายไปก็ไม่น่าจะมีประโยชน์ เยี่ยหวั่นหวันยังคิดจะลองดู
เธอบีบเค้นสมองคิดว่าจะอธิบายยังไง เวลานี้ จู่ๆ ซือเยี่ยหานก็มองไปทางสวี่อี้ข้างๆ เขา
สวี่อี้ตอบรับสายตาของเจ้านายตัวเอง รีบหยิบถุงที่เมื่อกี้ถืออยู่ในมือด้วยความเคารพนบนอบ หยิบของชิ้นสีขาวออกมาจากข้างใน
นั่นเหมือนว่าเป็น… เสื้อคลุมชุดหนึ่ง?
วินาทีต่อมา เยี่ยหวั่นหวันหนาวจนตัวสั่นไหล่ลู่อย่างไม่นึกมาก่อน
ซือเยี่ยหานเอาเสื้อคลุมนั้นสวมบนตัวเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก…
เห็นเธอยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น ซือเยี่ยหานมองเธอก่อน จากนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำเหมือนดูแลเด็กน้อย เขาช่วยเธอเอามือสวมเข้าไปด้วยตัวเอง จากนั้นนิ้วเรียวยาวก็ช่วยเธอติดกระดุมให้ทีละเม็ด
นี่เป็นเสื้อคลุมแบบนุ่มอ่อนโยน ที่ขอบล้อมไปด้วยขนปุบสีขาวอบอุ่นมาก ได้ตัดขาดจากโลกที่หนาวเหน็บอย่างสิ้นเชิงในพริบตา
เยี่ยหวั่นหวันโดนห่อไปทั้งตัว มีแค่ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือโผล่ออกมาอยู่ด้านนอก ภายใต้เส้นขอบของขนสีขาวนั้น ใบหน้านั้นยิ่งแลดูมีเสน่ห์ให้ชวนหลงใหลยิ่งขึ้น ส่วนดวงตาสองดวงที่เงยหน้ามามองเขานั้น ยิ่งงามเหมือนดั่งดวงดาวที่เปล่งประกายหลังหิมะตก ยิ่งทำให้รู้สึกอยากจะเอื้อมมือไปเด็ด…
ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้า ทันใดนั้นสายตาดูมืดมิดลง เหมือนว่านัยน์ตามีคลื่นใต้น้ำที่ร้อนแรงอยู่
ยังไงเยี่ยหวั่นหวันก็คิดไม่ออก ที่รอเธออยู่ไม่ใช่ความตาย แต่เป็นชุด…เสื้อคลุมที่อบอุ่น…
รู้สึกได้ถึงสัมผัสที่อ่อนโยนและอบอุ่นเหมือนก้อนเมฆ ความหนาวเหน็บที่ลึกเข้าไปถึงกระดูกนั้นค่อยๆ จางหายออกไปจากร่างกาย มาแทนที่ด้วยกระแสความอบอุ่นแปลกๆ ไหลอยู่ในหัวใจแทน…
เสื้อคลุมที่มาโดยไม่ทันตั้งตัวนี้ ทำให้จมูกเธอแสบขึ้นมาอย่างประหลาด
ซือเยี่ยหานเขา…เอาเสื้อผ้ามาส่งให้เธอ?
เห็นเยี่ยหวั่นหวันทำหน้าไม่ถูก สีหน้าเดิมทีของซือเยี่ยหานที่ไร้ความรู้สึกกลับดูขรึมลง “เป็นอะไร?”
เสื้อผ้าที่เขาให้ทำให้เธอยากที่จะรับไว้หรือ?
เยี่ยหวั่นหวันได้สติกลับมาทันที สีหน้าผ่อนคลายแล้วเงยหน้าขึ้นพูดกับชายหนุ่มตรงหน้า “ไม่… ไม่มีอะไรค่ะ… แค่ฉันยังหนาว… มือเย็น…”
ซือเยี่ยหานได้ยิน สีหน้าดูอบอุ่นขึ้นมาหน่อย แล้วมองไปทางสวี่อี้
สวี่อี้เข้าใจทันที หยิบถุงมือคู่หนึ่งจากถุงออกมา
นี่เตรียมมาครบจริงๆ!
ส่วนเยี่ยหวั่นหวันมองถุงมือคู่นั้น หน้าบึ้งขึ้นมา
โอ๊ย เมื่อกี้เธอตั้งใจพูดแบบนั้น เพราะอยากจะอ่อยเขาหน่อย!
หรือว่าปฏิกิริยาของผู้ชายทั่วไปไม่ควรจะจูงมือเล็กของเธอไว้ แล้วใช้ร่างกายทำความอบอุ่นให้เธองั้นหรือ?
หยิบถุงมือคู่หนึ่งออกมาทำอะไร?
…………………………………………………………
บทที่ 208 ผู้หญิงของซือเยี่ยหาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี