บทที่ 2081 จะวางใจยกเธอให้เขาได้ยังไง
เยี่ยหวันหวั่นพิจารณาดูหัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิง พบว่าโทสะของทั้งคู่ไม่เบาลงเลย โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าถังถังคือลูกชายแท้ๆ ของเธอกับนายแห่งอาชูร่า ก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่
ไม่ต้องถามเลยว่าชื่อเสียงของอาชูร่าในรัฐอิสระเป็นยังไง การที่วันนี้นายแห่งอาชูร่านำกำลังคนมาปิดล้อมบ้านตระกูลเนี่ย แถมยังพูดจาบ้าคลั่งอีก ก็ยิ่งทำให้หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงไม่ยอมผ่อนปรนให้แล้ว
เยี่ยหวันหวั่นจนปัญญาอยู่บ้าง ซือเยี่ยหานคนนี้ดื้อด้านจริงๆ ต่อให้มีอะไร ก็ไม่ใช่ว่าควรโทรหาตัวเองก่อนหรอกเหรอ อย่างน้อยก็ให้รู้เรื่องราวชัดเจนก่อนสิ
เพียงแต่ในเวลานี้ จะพูดอะไรก็สายไปแล้ว เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มียาแก้เสียใจภายหลังให้กิน มีแต่ต้องคิดว่าจะใช้วิธีไหนมาจัดการคลี่คลาย
แต่ดูจากตอนนี้แล้ว พ่อแม่กำลังโกรธอยู่ เกรงว่าพูดอะไรไปคงไม่ได้ผล อีกอย่าง ด้วยระดับอีคิวของซือเยี่ยหาน ให้เขาพูดน้อยลงหน่อยจะดีกว่า
พอเห็นว่าซือเยี่ยหานยืนเงียบอยู่กลางห้องรับแขก หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงก็คร้านจะสนใจซือเยี่ยหานแล้ว บรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดไปชั่วขณะ
“คุณกลับไปก่อนเถอะ”
หลังจากผ่านไปนาน เยี่ยหวันหวั่นก็เอ่ยกับซือเยี่ยหาน
ซือเยี่ยหานขอโทษไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไร ให้พ่อแม่ใจเย็นลงสักหน่อยก่อนเถอะ
“ใช่ ให้เขากลับไปก่อนเถอะ” หัวหน้าตระกูลเนี่ยเอ่ย
หลังจากได้ยินคำพูดนี้ ซือเยี่ยหานก็มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็มองดูถังถังอีกครั้ง ราวกับไม่ค่อยอยากจากไปแบบนี้
พอเยี่ยหวันหวั่นเห็น จึงส่งสายตาให้ซือเยี่ยหาน
ก่อเรื่องไว้ใหญ่โตขนาดนั้น ความโกรธของตระกูลเนี่ยจะหายไปได้ง่ายๆ แบบนั้นซะที่ไหน ถ้าซือเยี่ยหานยังอยู่ที่นี่ไม่ยอมไป มีแต่จะเป็นไปในทิศทางตรงกันข้าม ทำให้หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม
“วันนี้ล่วงเกินไปมากมาย วันหลังจะมาขอขมาอีกครั้งครับ”
ซือเยี่ยหานเอ่ยกับหัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิง จากนั้นก็หมายจะจากไป
“รอเดี๋ยว”
พอเห็นซือเยี่ยหานจะไป จู่ๆ นายหญิงเนี่ยก็มองเขา
ตอนนี้ ซือเยี่ยหานหยุดการเคลื่อนไหวและมองไปที่นายหญิงเนี่ย
“พูดมาให้ชัดเจนก่อน เธอกับอู๋โยวลูกสาวฉัน เรื่องราวเป็นมายังไงกันแน่” นายหญิงเนี่ยมองซือเยี่ยหานแล้วเอ่ยถาม
แต่ซือเยี่ยหานกลับเงียบงัน
จากนั้น สายตาของซือเยี่ยหานก็เคลื่อนไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่น คำถามนี้ เขาไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี
“แม่คะ…เรื่องนี้ พอถึงเวลาแล้วหนูจะบอกแม่นะคะ…” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยออกมา
“แม่ถามนายแห่งอาชูร่าอยู่” นายหญิงเนี่ยเอ่ย
“นายหญิงเนี่ย” ซือเยี่ยหานมองไปที่นายหญิงเนี่ย แล้วบอกเล่าเรื่องราวในปีนั้นออกมาคร่าวๆ รอบหนึ่ง
หลังจากทราบต้นสายปลายเหตุแล้ว นายหญิงเนี่ยก็มองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ให้ซือเยี่ยหานออกจากบ้านตระกูลเนี่ยไปก่อน
….
หลังจากซือเยี่ยหานจากไปแล้ว นายหญิงเนี่ยถึงได้มองไปที่หวันหวั่น พลางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อู๋โยว ลูกก็น่าจะรู้นะว่าตัวตนของเขาเป็นยังไง คนโหดเหี้ยม ทำชั่วประเภทนี้ ลูกจะให้แม่กับพ่อของลูกวางใจยกลูกกับถังถังให้เขาไปได้ยังไงกัน”
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้พูดอะไร
ก็จริง สำหรับคนนอกแล้ว นิสัยใจคอความประพฤติของนายแห่งอาชูร่า ไม่นับว่าปกติ
แต่นั่นก็เป็นแค่คำพูดของคนนอก ตอนนี้ พ่อแม่เธอยังไม่รู้จักซือเยี่ยหาน จึงมีความกังวล อันที่จริงก็เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าสลับบทบาทกัน ให้เยี่ยหวันหวั่นกลายเป็นแม่ ก็คงมีความกังวลแบบเดียวกัน
“แม่ วางใจเถอะค่ะ หนูรู้ว่าควรทำยังไง” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ยกับนายหญิงเนี่ย
ไม่ว่ายังไง ก็ต้องเอาใจพ่อแม่ไว้ก่อน ให้จบเรื่องนี้ไปแล้ว ค่อยหาโอกาส
….
หลังจากซือเยี่ยหานกลับไปที่สำนักงานใหญ่อาชูร่าก็โทรหาเยี่ยหวันหวั่นทันที ราวกับอยากหาทางแก้ไขกลับตัว
แต่ตอนนี้ทำได้แค่รอคอยโอกาสเท่านั้น ถึงยังไงความเข้าใจผิดในครั้งนี้ก็ใหญ่ไปหน่อยจริงๆ
————————————————————————-
บทที่ 2082 อยากเจอพ่อไหม?
วันถัดมา มีแขกไม่ได้รับเชิญท่านหนึ่งมาเยือนสำนักงานใหญ่อาชูร่า
เจียงเหยียนเข้าไปในห้องทำงาน มองซือเยี่ยหานแล้วรายงานว่า “นายครับ เนี่ยอู๋หมิงคนนั้นมา…พาคนกลุ่มหนึ่งมาด้วย ทำตัวเหมือนหัวขโมย เจอของมีค่าอะไรก็หยิบฉวยไป แม้แต่ทรัพยากรที่พวกเราเพิ่งซื้อมาก็ขนไปแล้วครับ”
พอได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของซือเยี่ยหานก็ไร้อารมณ์ ปิดเอกสารบนโต๊ะทำงาน แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นมา “พาฉันไป”
“ครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี