บทที่ 2085 สถานการณ์กระอักกระอ่วนอยู่บ้าง
ตอนอยู่ที่จีน ก็เป็นเยี่ยหวันหวั่นที่ช่วยอาบน้ำให้ตลอด
ถังถังหันมาตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ตอนนี้เป็นแล้ว”
ซือเยี่ยหานผงะไป
ซือเยี่ยหานก็ไม่ได้พูดอะไรอีก หยิบแปรงสีฟันกับผ้าขนหนูไปวางไว้ตรงหน้าอ่างล้างมือ
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานก็เปิดตู้เสื้อผ้า
หากเยี่ยหวันหวั่นอยู่ที่นี่ด้วย จะต้องตกใจจนพูดไม่ออกแน่ ในตู้เสื้อผ้าของซือเยี่ยหาน ไม่น่าเชื่อว่าจะเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของเด็กเล็ก ถึงขั้นที่มีของเล่นบางส่วนด้วย!
ซือเยี่ยหานหยิบชุดนอนอยากมาอย่างเงียบงัน แล้ววางไว้หน้าเตียง
“มาเถอะ”
ซือเยี่ยหานยืนอยู่ข้างอ่างล้างหน้า แล้วเอ่ยกับถังถัง
พอได้ยินดังนั้น ถังถังก็เดินไปหยุดข้างตัวซือเยี่ยหานอย่างไม่ลังเลเลย
จากนั้น ซือเยี่ยหานก็หยิบไดร์เป่าผมออกมา เปิดใช้ลมอ่อนๆ ช่วยเป่าผมให้ถังถังอย่างแผ่วเบา
“พ่อ พ่อใช้ไดร์เป่าผมเป็นไหม”
ถังถังขมวดคิ้วแน่น ทำไมลมร้อนๆ จากไดร์เป่าผมถึงเป่ามาที่หน้าของเขาหมดเลย
“ครั้งแรก”
ซือเยี่ยหานตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“ถ้างั้นทุกครั้งพ่อเป่าผมให้แห้งได้ยังไง” ถังถังถาม
ซือเยี่ยหานไม่ได้ตอบคำถามนี้ หลังจากฝืนเป่าผมของถังถังให้แห้งได้อย่างถูๆ ไถๆ แล้วก็พาถังถังไปที่ห้องนอน
จากนั้น ซือเยี่ยหานหยิบชุดนอนบนเตียงขึ้นมายื่นส่งให้ถังถัง
“ใส่เป็นใช่ไหม” ซือเยี่ยหานถาม
“ไม่เอา” ถังถังจ้องมองชุดนอนที่ค่อนข้างน่ารักในมือของชายหนุ่ม ขมวดคิ้วนิดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ
ซือเยี่ยหานจึงมองชุดนอนที่อยู่ในมือแวบหนึ่ง ขมวดคิ้วเบาๆ เขาเลือกชุดให้เขาตามแบบที่พ่อหนูน้อยชอบในสมัยก่อนแล้วชัดๆ
ตอนอยู่ที่จีน เยี่ยหวันหวั่นให้เขาสวมชุดนอนแบบนี้ เขาก็ชอบตลอด
ไม่รอให้ถังถังได้พูดอะไรต่อ ซือเยี่ยหานก็หันหลังเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็เปิดตู้ออก
“เลือกสิ”
ซือเยี่ยหานเอ่ยนิ่งๆ
“สูงเกินไป มองไม่เห็น” ถังถังพูด
ซือเยี่ยหานยืนเงียบอยู่ที่เดิมครู่หนึ่งจากนั้นก็ย่อตัวลง อุ้มถังถังขึ้นมา
“เลือกสิ” ซือเยี่ยหานพูดอีกครั้ง
….
ในที่สุด ถังถังก็เลือกชุดนอนธรรมดาๆ มาชุดหนึ่ง
เวลานี้เอง มือถือของซือเยี่ยหานก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากเยี่ยหวันหวั่น
“ฮัลโหล ที่รัก!”
เสียงหวานของเยี่ยหวันหวั่นดังลอดออกมาจากปลายสาย
ถังถังหูไวได้ยินเสียงของคุณแม่จากมือถือ ใบหูน้อยๆ ก็ตั้งชันขึ้นมาทันที เดิมทีนั่งอยู่ห่างจากซือเยี่ยหาน แต่ตอนนี้กลับพุ่งฉิวเข้ามาหาซือเยี่ยหานแล้ว
ซือเยี่ยหานมองพ่อหนูน้อยแวบหนึ่ง ส่งสายตาให้ลูกชายว่า ‘คนที่แม่นายเรียกคือฉัน’ จากนั้นก็ตอบรับกลับไป “ฮัลโหล?”
พอหนูน้อยเห็น ก็พองแก้มทันที มองชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ
เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ปลายสาย เอ่ยขึ้นว่า “พี่ฉันพาถังถังไปส่งแล้วใช่ไหม! ฉันบอกพ่อแม่ว่าจะส่งถังถังไปอยู่กับคุณครู คุณจะได้อยู่กับถังถังสักระยะหนึ่ง”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “ได้”
ภายใต้สายตาประท้วงของลูกชาย ซือเยี่ยหานจึงกดเปิดลำโพง แล้วย่อตัวลง
เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ปลายสาย เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงว่า “พวกคุณอยู่ด้วยกันแล้วเป็นยังไงบ้าง”
ซือเยี่ยหานตอบ “พวกเราเข้ากันได้ดีมาก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี