บทที่ 2101 ปะทะกันตรงๆ
หลังจากผู้อาวุโสสามได้ยิน ก็เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยเสียงเย็น “จัดการเธอ”
พอพูดจบ ผู้อาวุโสสามก็ก้าวออกมาจากมุมมืด
“เฮอะ ฉันก็นึกว่าใคร ตาเฒ่าของพันธมิตรอู๋เว่ยนี่เอง”
เนี่ยหลิงหลงจ้องมองผู้อาวุโสสาม มุมปากยกเชิดขึ้นนิดๆ ก่อตัวเป็นรอยยิ้มประหลาดแบบหนึ่ง
“นังหนู เธอต้องโดนพวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยลากกลับตระกูลเนี่ย ตระกูลเนี่ยชุบเลี้ยงเธอจนโต แต่เธอกลับกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา หลงลืมบุญคุณ คิดจะฆ่าเนี่ยอู๋หมิง แถมยังจะทำลายล้างตระกูลเนี่ยอีก เธอมันใจดำอำมหิต” ผู้อาวุโสสามมองเนี่ยหลิงหลงพลางเอ่ยเสียงเย็น
“ใจดำอำมหิตงั้นเหรอ” เนี่ยหลิงหลงเหลือบมองผู้อาวุโสสามแวบหนึ่ง หัวเราะแล้วเอ่ยเสียงเย็นว่า “ฉันว่าไม่ใช่นะ ได้ยินว่า แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ของตัวเองแกก็ฆ่าได้นี่ พอพูดแบบนี้แล้ว แกต่างหากที่ใจดำอำมหิตกว่าฉัน ใช่ไหมล่ะ”
ผู้อาวุโสสามร้องเฮอะทีหนึ่ง “ตอนนั้นผู้นำไม่อยู่ เพื่อผลประโยชน์สูงสุดแล้ว เสียสละลูกชายที่ไม่มีจิตสำนึกไปสักคนจะเป็นอะไรไป แต่กับผู้ที่มีพระคุณต่อตาเฒ่าอย่างฉัน ตาเฒ่าอย่างฉันไม่มีทางทำแบบเธอ”
“มองออกแล้วว่าคนของพันธมิตรอู๋เว่ย ชอบเถียงข้างๆ คูๆ ไร้เหตุผลเป็นที่สุด” เนี่ยหลิงหลงเอ่ย
“พล่ามให้มันน้อยๆ หน่อย เธอจะตามฉันกลับไปหาผู้นำด้วยตัวเอง หรือจะให้ฉันตัดมือตัดเท้าเธอ แล้วมัดเธอกลับไปหาผู้นำ”
ผู้อาวุโสสามตะคอกเสียงเยียบเย็น
เนี่ยหลิงหลงจ้องมองผู้อาวุโสสาม พลางยิ้มหยัน “ถ้าเป็นเวินจื่อหรานแห่งพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกแก อาจจะมีคุณสมบัติพอมาเล่นกับฉันอยู่บ้าง แต่สำหรับพวกตาแก่ขี้โรคแบบแก…”
“หาที่ตาย!”
เมื่อได้ยินเนี่ยหลิงหลงเรียกตัวเองว่าตาแก่ขี้โรค ดวงตาของผู้อาวุโสสามก็พลันส่องประกายยะเยือกแวบหนึ่ง ตัวคนกลายเป็นเงาดำเส้นหนึ่ง พุ่งเข้าโจมตีเนี่ยหลิงหลงด้วยความเร็ว
“อย่าว่าแต่แกเลย ต่อให้เป็นเนี่ยอู๋โยวในช่วงรุ่งโรจน์มาด้วยตัวเอง ถึงร่วมมือกับพวกแกแล้วจะทำอะไรได้”
ขณะที่เนี่ยหลิงหลงพูดอยู่ ก็ได้ยินเพียงเสียงดัง ‘ตูม’ ครั้งหนึ่ง ปะทะกับผู้อาวุโสสามอย่างรุนแรง
ในวินาทีนั้น มีเสียงดังสนั่นปานฟ้าผ่าในวันที่ร้อนที่สุดแว่วดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
หน่วยข่าวกรองไม่กี่คนของพันธมิตรอู๋เว่ยที่อยู่ในมุมมืด มองการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างผู้อาวุโสสามกับเนี่ยหลิงหลงที่อยู่ด้านล่าง และอดไม่ได้ที่จะมีหยาดเหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผาก
การต่อสู้เหนือชั้นประเภทนี้ พวกเขาสอดมือเข้าไปไม่ได้เลย ถ้าเข้าไปช่วยตอนนี้ จะเป็นการสร้างภาระให้ผู้อาวุโสสาม…
“รีบไปเรียกกองหนุนมาเร็ว!”
หน่วยข่าวกรองคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา
“ที่นี่อยู่นอกเขตที่รัฐอิสระ จะไปเรียกคนมาจากไหนล่ะ?!”
เวลานี้อยู่นอกขอบเขตพื้นที่ของรัฐอิสระ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกรณีที่ติดต่อคนของพันธมิตรอู๋เว่ยไม่ได้เลย ต่อให้ติดต่อได้แล้ว กว่าจะตามมาถึงที่นี่ คาดว่าก็คงเป็นตอนกลางวันแล้ว
“สมควรตาย น่ากลัวว่าผู้อาวุโสจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนั้น…”
หน่วยข่าวกรองไม่กี่คนของพันธมิตรอู๋เว่ยมองการต่อสู้ด้านล่าง และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น
ในเวลานี้ ลมหายใจของผู้อาวุโสสามหอบถี่นิดๆ แล้ว
ฝีมือของเนี่ยหลิงหลงคนนั้น ปราดเปรียวเกินไปแล้ว ยากที่จะมองเห็นได้ คล้ายว่าเขาจะเคยเห็นกระบวนท่าแบบนี้ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว
“เธอเป็นคนของสายหลักสินะ”
ผู้อาวุโสสามมองเนี่ยหลิงหลง พลางเอ่ยเสียงเย็น
กระบวนท่าของสายหลัก ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้
“คนที่กำลังจะตาย รู้ว่าฉันเป็นใครแล้วจะมีประโยชน์อะไร” เนี่ยหลิงหลงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ในมือถือกริชเปื้อนเลือดเล่มหนึ่งไว้
“ตระกูลเนี่ย…เธอคือลูกสาวผู้อาวุโสห้าของสายหลัก!”
จู่ๆ ผู้อาวุโสสามก็นึกอะไรขึ้นมาได้!
ปีนั้น ในศึกใหญ่ระหว่างสายหลักกับสายรอง ผู้อาวุโสห้าตายในการต่อสู้ ลูกสาวของเขาระหกระเหินอยู่ในรัฐอิสระ
มิน่าล่ะ ผู้นำถึงได้สงสารเนี่ยหลิงหลงคนนี้ จึงพากลับไปเลี้ยงดูที่ตระกูลเนี่ยสินะ?!
ทันใดนั้น เนี่ยหลิงหลงก็ยิ้มเย็นแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรต่ออีก กริชในมือทอประกายเยือกเย็นอำมหิต ใช้ความเร็วสุดขีด โดยเฉพาะเมื่ออยู่ท่ามกลางความมืดมิดยามราตรี ใช้เพียงตาเปล่า ก็ยากที่จะมองเห็นได้ชัดเจน
—————————————————————————————
บทที่ 2102 ทีมย่อยของเนี่ยอู๋หมิง
ผู้อาวุโสสามราวกับได้พบศัตรูตัวฉกาจ พอเนี่ยหลิงหลงเข้ามาใกล้ ก็ยกแขนขึ้นเล็กน้อย
เกิดเสียงดังฉึก กริชแทงเข้าไปในแขนของผู้อาวุโสสาม เลือดสดๆ พลันสาดกระเซ็น
‘ปัง!’
ผู้อาวุโสสามตอบสนองอย่างว่องไว คำรามด้วยความโกรธ อดกลั้นต่อความเจ็บปวดบริเวณแขนที่ราวกับจะฉีกขาด จากนั้นก็เล็งไปที่หน้าท้องของเนี่ยหลิงหลง แล้วซัดฝ่ามือใส่อย่างแรง
วินาทีต่อมา เนี่ยหลิงหลงก็ถอยกรูดออกไปหลายก้าว
“แกช่างเป็นสุนัขที่จงรักภักดีซะจริงนะ” เนี่ยหลิงหลงมองผู้อาวุโสสามที่ถูกเลือดย้อมจนแทบจะแดงฉานไปทั้งร่างแล้วด้วยความสนใจ
“พล่ามไร้สาระ รับความตายไปซะ!” ผู้อาวุโสสามตะคอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี