บทที่ 2127 ซ้อมแม่ให้ตายได้เลย
จากนั้น หลังจากที่เป่ยโต่วมองเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นชัดๆ ทั้งตัวก็นิ่งค้าง แววตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
“แม่?!”
เป่ยโต่วมีสีหน้าสับสน ผู้หญิงที่มาลอบสังหารผู้นำของพวกเขา ทำไมถึงเป็นแม่เขาไปได้ล่ะ?!
อย่าว่าแต่เป่ยโต่วเลย ขนาดชีซิงที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็มีสีหน้าประหลาดใจมาก
ในความทรงจำของชีซิง แม่ของเป่ยโต่วเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แถมยังสุขภาพไม่ดี แล้วทำไมคืนนี้ถึงมาปรากฏตัวขึ้นในห้องของผู้นำได้ล่ะ
หรือว่า แม่ของเป่ยโต่วคือตัวการเบื้องหลังที่จับตัวจี้หวงกับผู้นำกองกำลังชั้นยอดของรัฐอิสระไป
เพียงแต่ ไม่ว่ายังไงชีซิงก็คิดไม่ออกเลยว่า แม่ของเป่ยโต่วจะทำแบบนี้ไปทำไม
“แม่ ทำไมถึงเป็นแม่ล่ะ…มันเรื่องอะไรกันแน่ แม่มีความแค้นอะไรกับพี่เฟิง ถึงฉวยโอกาสตอนดึกดื่น คิดจะมาเอาชีวิตพี่เฟิง”
เป่ยโต่วจ้องมองแม่ของตัวเอง ด้วยสีหน้ากระวนกระวายเล็กน้อย
พอเป่ยโต่วพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง “ใครบอกแกว่าฉันมาลอบฆ่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกแก”
“แม่ เห็นกันอยู่ทนโท่ไม่ใช่เหรอ อย่างที่พูดกันว่าเดือนมืดลมแรงสังหารคนยามวิกาล ถ้าแม่ไม่ได้มาฆ่าพี่เฟิง หรือแม่จะเยี่ยมกันล่ะ ถ้าแม่จะมาเยี่ยม แม่ก็เดินเข้าประตูหน้าสิ!” เป่ยโต่วเอ่ยอย่างร้อนรน
“ออกไปซะ” แม่ของเป่ยโต่วขมวดคิ้วนิดๆ “ฉันมีเรื่องจะคุยกับผู้นำของพวกแกเป็นการส่วนตัว”
“แม่ แม่ห้ามทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาดเลยนะ หลายปีมานี้ที่แม่อยู่ในโรงพยาบาล เป็นพี่เฟิงที่จ่ายค่ายาให้ทั้งนั้น พวกเราจะตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นไม่ได้นะ แม่ห้ามลงมือกับพี่เฟิงเด็ดขาด เพราะพี่เฟิงซ้อมแม่ให้ตายได้เลยนะ!” ใบหน้าของเป่ยโต่วเต็มไปด้วยความกังวล
“ชีซิง ช่วยพาเขาออกไปให้น้าทีได้ไหม” แม่เป่ยโต่วมองชีซิงที่อยู่ด้านข้าง เปิดปากเอ่ยขึ้น
“ทุกคนออกไปก่อนเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นสั่ง
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ชีซิงถึงได้พยักหน้ารับ แล้วคว้าตัวเป่ยโต่ว ลากเป่ยโต้วออกไปข้างนอก ปิดประตูห้องนอนให้ด้วย
ตอนนี้ ภายในห้องนอนเหลือแค่เยี่ยหวันหวั่นกับแม่เป่ยโต่วแค่สองคน
“คุณน้า พูดมาเถอะ บุกเข้ามาในบ้านฉันดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ น่าจะไม่ใช่แค่มาอยากมาคุยกับฉันใช่ไหม”
เยี่ยหวันหวั่นมองประเมินแม่ของเป่ยโต่ว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงรู้สึกอยู่ตลอดว่าแม่ของเป่ยโต้วคล้ายจะไม่ได้มีเจตนาร้ายกับตัวเอง
“ผู้นำคะ…ก่อนจะพูดเรื่องอื่น ให้น้าดูแหวนของคุณได้ไหมคะ” แม่เป่ยโต่วจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น แล้วเอ่ยออกมา
พอได้ยินคำพูดของแม่เป่ยโต่ว เยี่ยหวันหวั่นก็ระแวงขึ้นมาบ้างแล้ว
แหวน…พุ่งเป้ามาเพราะแหวนอีกแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นสงสัยมากว่า แหวนสองวงนั้นสื่อถึงอะไรกันแน่ ทำไมถึงมีคนที่สนใจในแหวนสองวงนี้มากมายขนาดนั้น แห่กันมากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
“น้าหมายถึงของนี่ใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นชูมือขวาขึ้นมา โบกมือที่สวมแหวนไปทางแม่ของเป่ยโต่ว
หลังจากได้เห็นแหวนที่อยู่บนนิ้วของเยี่ยหวันหวั่นอีกครั้ง สีหน้าของแม่เป่ยโต่วก็แปรเปลี่ยนไป ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่พูดไม่จาไปชั่วขณะ ราวกับแหวนวงนี้ กระตุ้นความทรงจำบางอย่างของแม่เป่ยโต่วขึ้นมา
“ผู้นำคะ น้าขอละลาบละล้วงถามสักประโยคเถอะ แหวนวงนี้คุณไปได้มาจากไหนเหรอคะ แหวนวงนี้เป็นของคุณจริงๆ ใช่ไหมคะ” หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง แม่ของเป่ยโต่วถึงเปิดปากถาม
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็มีสีหน้าพิกล แม่ของเป่ยโต่วมีประวัติความเป็นมายังไงกันแน่
ในความทรงจำที่ตัวเองฟื้นกลับมาได้ มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของเป่ยโต่วแค่บางส่วนเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี