แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2131
บทที่ 2131 แถใส่ผมแบบขอไปทีใช่ไหม
พอเห็นว่าแม่เป่ยโต่วคิดจะดำเนินหัวข้อสนทนานี้ต่อไป เยี่ยหวันหวั่นก็เบี่ยงประเด็นทันที “ใช่แล้วคุณน้า พ่อของเป่ยโต่วเขาทำอะไรเหรอคะ”
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น แม่เป่ยโต่วก็ผงะไปแวบหนึ่ง มุมปากปรากฏรอยยิ้มขมขื่นอย่างน่าประหลาด แล้วตอบว่า “พ่อเป่ยโต่วเป็นชาวรัฐอิสระ แต่ฉันไม่ใช่…ส่วนระบอบของรัฐอิสระ คุณก็น่าจะรู้ดี รัฐอิสระห้ามไม่ให้แต่งงานกับคนนอก และเป็นเพราะฉัน พ่อของเป่ยโต่วจึงถูกตระกูลของตัวเองลงโทษ แต่เพราะพ่อของเขาสุขภาพอ่อนแอมาตั้งแต่เล็ก ดังนั้นจึงทนรับบทลงโทษของตระกูลไม่ไหว…เป่ยโต่วก็ไม่ได้รับการยอมรับ ฉันเลี้ยงดูเป่ยโต่วมาด้วยตัวคนเดียว พอพูดขึ้นมาแล้ว ดิฉันก็ต้องขอบคุณคุณที่คอยช่วยดูแลเป่ยโต่วให้ฉันตลอดหลายปีมานี้”
“ตอนนั้นเป่ยโต่วตามพ่อของเขาไปที่บ้านด้วย มองเห็นพ่อของเขาถูกลงโทษ จนกระทั่งตายไปด้วยตาตัวเอง เฮ้อ เป็นฉันที่ผิดต่อเป่ยโต่ว” แม่ของเป่ยโต่วส่ายหน้า
เยี่ยหวันหวั่นตกตะลึง
เยี่ยหวันหวั่นจำได้ว่า เป่ยโต่วดึงดันอยู่เสมอว่าพ่อของตัวเองหนีไปกับเมียน้อยแล้ว
เป่ยโต่วก็คงรู้อยู่แก่ใจดี เขามองเห็นพ่อของตัวเองถูกลงโทษจนตายไปต่อหน้า เพียงแต่ลึกๆ ในใจของเขาไม่ยินดีจะยอมรับความจริง
ความจริงแล้ว ถึงจะบอกว่าเป่ยโต่วค่อนข้างโง่อยู่ตลอด แต่ในมุมมองของเยี่ยหวันหวั่น เป่ยโต่วไม่ได้โง่ เพราะประสบการณ์ในวัยเด็ก ทำให้เขาสร้างเกระป้องกันขึ้นอย่างสมบูรณ์ ปล่อยให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ในโลกของตัวเอง
เยี่ยหวันหวั่นรู้ว่าความตายของพ่อเป่ยโต่ว ส่งผลกระทบกับเขาอย่างมหาศาลจริงๆ ทำให้เขายินดีจะอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่ออกมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริงอีกต่อไป
“ใช่แล้ว ทำไมครั้งก่อนคนของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ถึงต้องการจับตัวน้าล่ะคะ”
เยี่ยหวันหวั่นมองแม่เป่ยโต่วพลางเอ่ยถาม
สำหรับเรื่องนี้ แม่เป่ยโต่วก็มีสีหน้าสงสัยอยู่บ้างเช่นกัน อย่าว่าแต่เยี่ยหวันหวั่นเลย แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าทำไมคนของสหพันธ์วิทยายุทธ์ถึงต้องการจับตัวเธอ
“บางทีอาจจะค้นพบฐานะของฉันแล้วก็ได้ ถึงยังไงฉันก็เป็นคนของเดธโรส” แม่เป่ยโต่วอธิบาย
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า น่าจะเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ค้นพบฐานะของแม่เป่ยโต่ว กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คงไม่มีทางจับตัวคนธรรมดาโดยไม่มีสาเหตุ
เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามาสิ” เยี่ยหวันหวั่นพูด
พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก
“แม่ แม่ไม่เป็นไรใช่ไหม?!”
เป่ยโต่วพุ่งเข้ามาในห้อง มองสำรวจแม่ตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า
เยี่ยหวันหวั่นเห็นแล้วก็หมดคำพูด เธอไม่ใช่เสือสักหน่อย จับแม่เขากินไม่ได้หรอกนะ
“ไม่เป็นไร ฉันแค่คุยกับผู้นำของแก ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก” แม่เป่ยโต่วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“งั้นผมก็วางใจแล้ว ยังไงก็ตาม แม่ แม่บุกเข้ามาในบ้านพี่เฟิงกลางดึกแบบนี้ทำไม” เป่ยโต่วไม่เข้าใจอยู่บ้าง
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันนัดคุณน้ามาหาเอง แต่ฉันลืมไปเลย” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยยิ้มๆ
พอเป่ยโต่วได้ยินก็จ้องมองเยี่ยหวันหวั่น “พี่เฟิง ผมมีประโยคหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะพูดได้ไหม”
“ว่ามาสิ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
“พี่เฟิง พี่…กำลังแถใส่ผมแบบขอไปทีใช่ไหม” เป่ยโต่วถาม
“ใช่แล้ว” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า ข้ออ้างแบบขอไปทีของเธอยังชัดไม่พอใช่ไหม เลยต้องมาเจาะจงถามอีกน่ะ
“โอ้ ไม่เป็นไร ผมก็ถามไปส่งๆ เหมือนกัน” เป่ยโต่วพยักหน้ารับ
“เป่ยโต่ว นายช่วยพาคุณน้ากลับไปส่งบ้านให้ฉันที”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยสั่ง
“ได้ งั้นผมไปส่งแม่กลับบ้านนะ ให้เหล่าชีเฝ้าไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมกลับมาอีกที”
เป่ยโต่วเหลือบมองชีซิงแวบหนึ่ง “เฝ้าให้ดีละ ถ้าเกิดเรื่องขึ้น จะถามเอากับนาย”
ไม่รอให้ชีซิงได้มีโอกาสพูด เป่ยโต่วก็พาแม่ตัวเองออกจากห้องนอนไปแล้ว
—————————————————————————————
บทที่ 2132 ฉากนี้คงจะงดงามเกินไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี