บทที่ 2201 เรื่องความหน้าไม่อายจะแพ้ไม่ได้
พันธมิตรอู๋เว่ยก็ดี หรือจะเป็นตระกูลเนี่ยก็ช่าง จะเอาอะไรไปสู้กับสภาตุลาการล่ะ
ต่อให้เป็นสายหลักและสายรอง พอเจอสภาตุลาการ ก็ยังต้องนอบน้อมเกรงอกเกรงใจ…
ตอนนี้ ดูเหมือนชักจะยุ่งยากแล้ว
แต่ว่าสภาตุลาการอะไรนั่น เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่เคยพบมาก่อนเลย สรุปแล้วร้ายกาจแค่ไหน เธอก็ไม่ทราบแน่ชัด
“เสี่ยวเฟิง สภาตุลาการเป็นผู้ควบคุมกฎระเบียบของสิบสองเขตในรัฐอิสระ” เวินจื่อหรานที่อยู่ด้านข้างเปิดปากพูด “สิบสองเขตรัฐอิสระ ต่างก็ต้องปฏิบัติตามข้อกฎหมายและระเบียบของสภาตุลาการ รวมถึงการห้ามใช้อาวุธสงคราม ก็เป็นกฎที่สภาตุลาการสั่งห้ามอย่างชัดเจน หากฝ่าฝืน สภาตุลาการจะออกหน้าโดยตรง ใครก็ให้ความช่วยเหลือคนที่ละเมิดกฎไม่ได้”
“ข้อนี้ฉันรู้” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
ในความทรงจำของเยี่ยหวันหวั่น ในอดีต เนี่ยอู๋หมิงผู้เป็นพี่ชายเกือบจะได้เป็นที่ปรึกษาของสภาตุลาการแล้ว แต่ว่า เนี่ยอู๋หมิงในช่วงเวลานั้นได้ปฏิเสธไป
เยี่ยหวันหวั่นไม่เคยคาดคิดเลยว่า สภาตุลาการจะน่าหวั่นเกรงขนาดนี้
“โชคดีที่ฉันเตรียมการไว้ก่อนแล้ว เรื่องความหน้าไม่อาย ฉันจะแพ้สายหลักได้งั้นเหรอ” มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นยกโค้งขึ้นนิดๆ ก่อตัวเป็นรอยยิ้มเยียบเย็น
….
รุ่งเช้าวันต่อมา
ณ บ้านตระกูลเนี่ย
ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นรอคอยด้วยความร้อนรนกระวนกระวาย ในที่สุดหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยก็กลับมาแล้ว
เวลานี้ ภายในห้องโถงใหญ่ของตระกูลเนี่ย หัวหน้าตระกูลและนายหญิงนั่งประจำตำแหน่ง เยี่ยหวันหวั่นก็อยู่ข้างกายของผู้อาวุโสทั้งสอง
มองจากสภาพของนายหญิงและหัวหน้าตระกูลแล้ว ดูเหมือนสายหลักจะไม่ได้ทำอะไรพวกเขาทั้งสองคน น่าจะกักตัวเอาไว้เฉยๆ แม้แต่บาดแผลภาพนอกสักแห่งก็ไม่มีเลย
“อู๋โยว ครั้งนี้ลำบากลูกมากเลย” นายหญิงเนี่ยเอ่ยพลางจับมือน้อยๆ ของเยี่ยหวันหวั่นไว้
“พ่อคะแม่คะ ทั้งคู่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะ” ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม
ขอแค่พ่อแม่ปลอดภัย เธอก็เบาใจลงแล้ว ตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นไม่อาจสูญเสียญาติใกล้ชิดคนไหนไปได้อีก
“อู๋โยว พี่ชายลูกล่ะ” หัวหน้าตระกูลเนี่ยมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเนี่ยอู๋หมิงเลย
“พ่อคะ…พี่เขา รับออเดอร์งานหนึ่งไว้นานแล้ว เดินทางไปที่อื่นแล้วค่ะ คงอีกนานกว่าจะกลับมา” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยตอบ
เยี่ยหวันหวั่นออกคำสั่งไว้แต่แรกแล้ว ไม่ให้ใครบอกเรื่องเนี่ยอู๋หมิงกับหัวหน้าตระกูลและนายหญิง ถ้าฝ่าฝืนจะถูกขับออกจากตระกูลเนี่ย
“รีบไปบอกพี่ชายลูก ให้เขากลับมาโดยด่วน เรื่องระหว่างสายหลักกับสายรอง พวกเราก็ไม่สามารถลอยตัวอยู่เหนือเรื่องนี้ได้” หัวหน้าตระกูลเนี่ยกล่าวพลางขมวดคิ้ว
“พ่อคะ หนูเคยบอกพี่ไปแล้ว แต่ว่า…ตอนนี้พี่ไม่ได้อยู่ในรัฐอิสระ ไปประเทศอื่น ตอนนี้ เป็นเพราะเกิดเรื่องสงครามขึ้น รัฐอิสระก็เลยปิดประเทศไปแล้ว พี่ใหญ่อยากกลับก็กลับไม่ได้…” เยี่ยหวันหวั่นตอบ
“ไอ้เด็กตัวเหม็นคนนี้!”
หัวหน้าตระกูลเนี่ยส่งเสียงฮึดฮัด “ถ้าตอนนี้พี่ชายลูกได้สักครึ่งหนึ่งของลูก พ่อกับแม่ของลูกคงตายตาหลับแล้ว!”
“พ่อคะ…แม่คะ อันที่จริง พี่เขา…ยอดเยี่ยมมากจริงๆ พ่อแม่อย่าว่าพี่เขาเลยค่ะ ตอนแรกที่เขารับภารกิจ หนูก็เห็นด้วยเหมือนกัน ไม่มีใครรู้นี่นาว่าจะบังเอิญได้ขนาดนี้…พี่เพิ่งไป เรื่องแบบนี้ก็มาเลย” หลังจากเยี่ยหวันหวั่นเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นมา
“ช่างเถอะ” นายหญิงเนี่ยส่ายหน้า “พวกเราเองก็ชินแล้ว เพียงแต่ ศึกระหว่างสายหลักสายรองในครั้งนี้ จะชะล่าใจไม่ได้เด็ดขาด แม่เอนเอียงไปทางสายรองมากกว่า”
พ่อแม่เลือกข้างสายรอง นี่อยู่ในความคาดหมายของเยี่ยหวันหวั่นอยู่แล้ว
ก่อนหน้านี้ถูกสายหลักจับตัวไป เพิ่งถูกปล่อยตัวออกมา ถ้าเลือกสนับสนุนสายหลัก แบบนั้นสิแปลก
“เนี่ยหลิงหลงนังหมาป่าตาขาวคนนั้น…” ดวงตาของหัวหน้าตระกูลเนี่ยส่องประกายยะเยือก “ออกใบสั่งจากตระกูลเนี่ยเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไร ก็ต้องจับตัวนังนี่กลับมาให้ฉันให้ได้!”
ตอนนี้ หัวหน้าตระกูลและนายหญิงยังไม่รู้ข่าวการตายของเนี่ยหลิงหลง
สถานการณ์ช่วงนี้วุ่นวายมาก ถ้าบอกความจริงกับพวกเขาในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ถ้าพ่อแม่ได้รับความสะเทือนใจแล้วเผลอทำอะไรลงไป ผลลัพธ์คงไม่น่าดูชม...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี