บทที่ 2209 เล่นใหญ่ไปไหม
“ที่ปรึกษาแล้วยังไงเหรอคะ” ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความอยากรู้
“ในสิบสองเขตของรัฐอิสระ ทุกๆ เขต สภาตุลาการจะเลือกที่ปรึกษามาหนึ่งคน ว่ากันตามจริงแล้วก็คือมีหน้าที่คอยรายงานสถานการณ์ในเขตของตัวเองต่อสภาตุลาการ” หัวหน้าตระกูลเนี่ยอธิบาย
“ถ้างั้นกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เทียบกับสภาตุลาการได้ไหมคะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถามต่อ
พอเยี่ยหวันหวั่นถามออกไป นายหญิงเนี่ยก็ยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “อู๋โยว กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เป็นแค่กองกำลังส่วนบุคคล ว่ากันตามจริงแล้ว ทุกเขตต่างก็มีกลุ่มอำนาจอย่างกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์อยู่ทั้งนั้น และกลุ่มอำนาจประเภทนี้ อันที่จริงก็เป็นการเลียนสภาตุลาการอย่างหนึ่งนั่นแหละจ๊ะ”
พอได้ฟังคำอธิบายจากนายหญิงเนี่ย เยี่ยหวันหวั่นถึงได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง อันที่จริงก็พอจะเข้าใจได้ สภาตุลาการเป็นของแท้ แต่กลุ่มอำนาจอย่างกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เป็นของก็อปปี้…
“อู๋โยว พยายามเข้าเถอะ ไม่แน่นะในอนาคตข้างหน้า ลูกอาจจะได้เป็นที่ปรึกษาสภาตุลาการของรัฐอิสระเราก็ได้ ในสิบสองเขตของรัฐอิสระ ตอนนี้มีแค่เขตของพวกเราที่ไม่มีที่ปรึกษา” หัวหน้าตระกูลเนี่ยเอ่ยยิ้มๆ
“เอ่อ…” เยี่ยหวันหวั่นพลันมึนงงขึ้นมาแล้ว ทักษะวรยุทธ์ของตัวเอง ย่อมไม่มีทางเทียบกับเนี่ยอู๋หมิงผู้เป็นพี่ชายได้ ต่อให้มีไอคิวที่สูงกว่า แต่นั่นเป็นสิ่งที่ใช้กับการทำเรื่องต้มตุ๋นไร้ยางอายทั้งนั้น สภาตุลาการนั่น ดูสูงส่งขนาดนี้ น่าจะ…ไม่ต้องตาคนหน้าไม่อายแบบตัวเองหรอก…
หลังจากอยู่กินข้าวเย็นกับหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ขับรถกลับไปที่พันธมิตรอู๋เว่ย
พันธมิตรอู๋เว่ยในตอนนี้ กลายเป็นแค่เปลือกกลวงเปล่าอย่างสิ้นเชิง เหลือคนอยู่แค่ไม่กี่คน แม้แต่ต้าไป๋กับบีรุสก็ถูกโยกย้ายไปไว้ที่สำนักงานใหญ่ของเดธโรสแล้ว
“พี่เฟิง พี่กลับมาแล้ว!”
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่น ชายหนุ่มที่มีผ้าพันแผลพันอยู่เต็มตัว ก็เดินกะเผลกๆ เข้ามา โผล่มาอยู่ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่น
“นายเป็นใคร”
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าแปลกใจ
“ผมเอง…พี่เฟิง...ผมเอง ผมเป่ยโต่วไง พี่จำเสียงผมไม่ได้เหรอไง” เป่ยโต่วรีบเอ่ยออกมา
“ใครนะ เป่ยโต่วงั้นเหรอ?!” เยี่ยหวันหวั่นจ้องเป่ยโต่ว ด้วยสีหน้ามึนงง ไม่ได้เจอกับแปบเดียว ทำไมหมอนี่กลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ
“ถูกใครอัดมา” เยี่ยหวันหวั่นถาม
“เปล่า…ไม่ได้ถูกใครอัดหรอก ผมตั้งใจทำเอง…ก่อนหน้านี้ได้รับข่าวจากสายสืบ บอกว่าไอ้เฒ่าไม่ยอมตายคนนั้นของสายหลักมาอีกแล้ว ผมเลยรีบทำให้ตัวเองดูสะบักสะบอมสักหน่อย ไม่งั้นคงไม่น่าเชื่อถือ!” เป่ยโต่วตอบ
พอได้ยินคำพูดของเป่ยโต่ว เยี่ยหวันหวั่นก็ยกนิ้วโป้งให้เป่ยโต่ว พลางพยักหน้า “ทำได้เยี่ยมมาก”
“พี่เฟิง นั่นเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว” เป่ยโต่วหัวเราะแหะๆ
“ไปเถอะ ไปหาตาเฒ่านั่นกัน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยกับเป่ยโต่ว
….
ภายในห้องประชุม
เยี่ยหวันหวั่นพาเป่ยโต่วที่พันตัวเหมือนมัมมี่ เดินกะเผลกๆ เข้าไปในห้องประชุม
ตอนนี้ ผู้เฒ่าจากสายหลักพร้อมด้วยสมาชิกของสายหลักอีกหลายคน คอยอยู่ในห้องประชุมแล้ว
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่น ผู้เฒ่าสายหลักก็ยิ้มนิดๆ แล้วเอ่ยทักทายว่า “ผู้นำไป๋ คุณเล่นแบบนี้ ดูเหมือนจะไม่น่าสนุกเท่าไรนะ”
“เล่นแบบนี้งั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นจ้องผู้เฒ่าสายหลัก “คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ฉันเล่นอะไรงั้นเหรอ”
“เฮอะๆ ผู้นำไป๋ อย่าให้พูดเลย พันธมิตรอู๋เว่ยของคุณสู้ไม่ได้แม้กระทั่งกลุ่มอำนาจจอมปลอมที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นได้ไม่นานกลุ่มหนึ่ง ถูกคนอื่นถล่มยับเลยสินะ”
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็พยักหน้ารับ “สู้ไม่ได้ก็คือสู้ไม่ได้ จะทำยังไงได้ล่ะ คุณดูเขาสิ ถูกซ้อมจนกลายเป็นแบบไหนไปแล้ว”
ระหว่างที่พูด เยี่ยหวันหวั่นก็ลากเป่ยโต่วเข้ามา
“โอ๊ย…โอ๊ยฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว…เจ็บมาก! สู้ไม่ไหวเลย เจ็บๆ พวกเขาร้ายกาจมาก…” เป่ยโต่วร้องโหยหวนไม่ขาดปาก
เยี่ยหวันหวั่นสบถอยู่ในใจ แม่งเอ้ย เล่นใหญ่ไปไหม…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี