แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2209

บท​ที่​ ​2209​ ​เล่น​ใหญ่​ไป​ไหม

“​ที่ปรึกษา​แล้วยัง​ไง​เหรอ​คะ​”​ ​ใบหน้า​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เต็มไปด้วย​ความอยากรู้

“​ใน​สิบสอง​เขต​ของ​รัฐ​อิสระ​ ​ทุกๆ​ ​เขต​ ​สภา​ตุลาการ​จะ​เลือก​ที่ปรึกษา​มา​หนึ่ง​คน​ ​ ​ว่า​กันตาม​จริง​แล้วก็​คือ​มีหน้า​ที่​คอย​รายงาน​สถานการณ์​ใน​เขต​ของ​ตัวเอง​ต่อ​สภา​ตุลาการ​”​ ​หัวหน้า​ตระกูล​เนี่ย​อธิบาย

“​ถ้า​งั้น​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​เทียบ​กับ​สภา​ตุลาการ​ได้​ไหม​คะ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย​ถาม​ต่อ

พอ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถาม​ออก​ไป​ ​นาย​หญิง​เนี่ย​ก็​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​อู๋​โยว​ ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​เป็น​แค่​กองกำลัง​ส่วนบุคคล​ ​ว่า​กันตาม​จริง​แล้ว​ ​ทุก​เขต​ต่าง​ก็​มี​กลุ่ม​อำนาจ​อย่าง​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​อยู่​ทั้งนั้น​ ​และ​กลุ่ม​อำนาจ​ประเภท​นี้​ ​อันที่จริง​ก็​เป็นการ​เลียน​สภา​ตุลาการ​อย่างหนึ่ง​นั่นแหละ​จ๊ะ​”

พอได้​ฟัง​คำอธิบาย​จาก​นาย​หญิง​เนี่ย​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถึง​ได้​เข้าใจ​อย่าง​แจ่มแจ้ง​ ​อันที่จริง​ก็​พอ​จะเข้า​ใจ​ได้​ ​สภา​ตุลาการ​เป็น​ของแท้​ ​แต่​กลุ่ม​อำนาจ​อย่าง​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​เป็น​ของ​ก็อปปี้​…

“​อู๋​โยว​ ​พยายาม​เข้า​เถอะ​ ​ไม่แน่​นะ​ในอนาคต​ข้างหน้า​ ​ลูก​อาจจะ​ได้​เป็น​ที่ปรึกษา​สภา​ตุลาการ​ของ​รัฐ​อิสระ​เรา​ก็ได้​ ​ใน​สิบสอง​เขต​ของ​รัฐ​อิสระ​ ​ตอนนี้​มี​แค่​เขต​ของ​พวกเรา​ที่​ไม่มี​ที่ปรึกษา​”​ ​หัวหน้า​ตระกูล​เนี่ย​เอ่ย​ยิ้ม​ๆ

“​เอ่อ​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พลัน​มึนงง​ขึ้น​มา​แล้ว​ ​ทักษะ​วรยุทธ์​ของ​ตัวเอง​ ​ย่อม​ไม่มีทาง​เทียบ​กับ​เนี่ย​อู๋​หมิง​ผู้​เป็น​พี่ชาย​ได้​ ​ต่อให้​มี​ไอคิว​ที่สูง​กว่า​ ​แต่​นั่น​เป็น​สิ่ง​ที่​ใช้กับ​การ​ทำ​เรื่อง​ต้มตุ๋น​ไร้ยางอาย​ทั้งนั้น​ ​สภา​ตุลาการ​นั่น​ ​ดู​สูงส่ง​ขนาด​นี้​ ​น่าจะ​…​ไม่ต้อง​ตา​คน​หน้าไม่อาย​แบบ​ตัวเอง​หรอก​…

หลังจาก​อยู่กิน​ข้าวเย็น​กับ​หัวหน้า​ตระกูล​และ​นาย​หญิง​ตระกูล​เนี่ย​แล้ว​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ขับรถ​กลับ​ไป​ที่​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย

พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ใน​ตอนนี้​ ​กลายเป็น​แค่​เปลือก​กลวง​เปล่า​อย่าง​สิ้นเชิง​ ​เหลือ​คน​อยู่​แค่​ไม่​กี่​คน​ ​แม้แต่​ต้า​ไป๋​กับ​บี​รุส​ก็​ถูก​โยกย้าย​ไป​ไว้​ที่​สำนักงานใหญ่​ของ​เดธ​โรส​แล้ว

“​พี่​เฟิง​ ​พี่​กลับมา​แล้ว​!​”

เมื่อ​เห็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ชายหนุ่ม​ที่​มี​ผ้าพันแผล​พัน​อยู่​เต็มตัว​ ​ก็​เดิน​กะเผลก​ๆ​ ​เข้ามา​ ​โผล่​มา​อยู่​ข้างๆ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น

“​นาย​เป็น​ใคร​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มีสี​หน้า​แปลกใจ

“​ผม​เอง​…​พี่​เฟิ​ง.​..​ผม​เอง​ ​ผม​เป่ย​โต​่ว​ไง​ ​พี่​จำ​เสียง​ผม​ไม่ได้​เหรอ​ไง​”​ ​เป่ย​โต​่​วรีบ​เอ่ย​ออกมา

“​ใคร​นะ​ ​เป่ย​โต​่​วงั​้น​เหรอ​?​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​เป่ย​โต​่ว​ ​ด้วย​สีหน้า​มึนงง​ ​ไม่ได้​เจอ​กับ​แปบ​เดียว​ ​ทำไม​หมอนี​่​กลายเป็น​แบบนี้​ไป​ได้​ล่ะ

“​ถูก​ใคร​อัด​มา​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถาม

“​เปล่า​…​ไม่ได้​ถูก​ใคร​อัด​หรอก​ ​ผม​ตั้งใจ​ทำ​เอง​…​ก่อนหน้านี้​ได้รับ​ข่าว​จาก​สายสืบ​ ​บอกว่า​ไอ้​เฒ่า​ไม่ยอม​ตาย​คน​นั้น​ของ​สาย​หลัก​มา​อีกแล้ว​ ​ผม​เลย​รีบ​ทำให้​ตัวเอง​ดู​สะบักสะบอม​สักหน่อย​ ​ไม่งั้น​คง​ไม่น่าเชื่อ​ถือ​!​”​ ​เป่ย​โต​่ว​ตอบ

พอได้​ยิน​คำพูด​ของ​เป่ย​โต​่ว​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ยกนิ้ว​โป้ง​ให้​เป่ย​โต​่ว​ ​พลาง​พยักหน้า​ ​“​ทำได้​เยี่ยม​มาก​”

“​พี่​เฟิง​ ​นั่น​เป็นเรื่อง​ที่​สมควร​ทำ​อยู่​แล้ว​”​ ​เป่ย​โต​่ว​หัวเราะ​แหะๆ

“​ไป​เถอะ​ ​ไปหา​ตา​เฒ่า​นั่น​กัน​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย​กับ​เป่ย​โต​่ว

….

ภายใน​ห้องประชุม

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พา​เป่ย​โต​่​วที​่​พัน​ตัว​เหมือน​มัมมี่​ ​เดิน​กะเผลก​ๆ​ ​เข้าไป​ใน​ห้องประชุม

ตอนนี้​ ​ผู้เฒ่า​จาก​สาย​หลัก​พร้อมด้วย​สมาชิก​ของ​สาย​หลัก​อีก​หลาย​คน​ ​คอย​อยู่​ใน​ห้องประชุม​แล้ว

เมื่อ​เห็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ผู้เฒ่า​สาย​หลัก​ก็​ยิ้ม​นิดๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​ทักทาย​ว่า​ ​“​ผู้นำ​ไป๋​ ​คุณ​เล่น​แบบนี้​ ​ดูเหมือน​จะ​ไม่น่า​สนุก​เท่าไร​นะ​”

“​เล่น​แบบนี้​งั้น​เหรอ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​ผู้เฒ่า​สาย​หลัก​ ​“​คุณ​พูด​แบบนี้​หมายความว่า​ยังไง​ ​ฉัน​เล่น​อะไร​งั้น​เหรอ​”

“​เฮอะ​ๆ​ ​ผู้นำ​ไป๋​ ​อย่า​ให้​พูด​เลย​ ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ของ​คุณ​สู้​ไม่ได้​แม้กระทั่ง​กลุ่ม​อำนาจ​จอมปลอม​ที่​เพิ่ง​ก่อตั้ง​ขึ้น​ได้​ไม่นาน​กลุ่ม​หนึ่ง​ ​ถูก​คนอื่น​ถล่ม​ยับ​เลย​สินะ​”

พอ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ได้ยิน​ก็​พยักหน้า​รับ​ ​“​สู้​ไม่ได้​ก็​คือ​สู้​ไม่ได้​ ​จะ​ทำ​ยังไง​ได้​ล่ะ​ ​คุณ​ดู​เขา​สิ​ ​ถูก​ซ้อม​จน​กลายเป็น​แบบ​ไหน​ไป​แล้ว​”

ระหว่าง​ที่​พูด​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ลาก​เป่ย​โต​่ว​เข้ามา

“​โอ๊ย​…​โอ๊ย​ฉัน​เจ็บ​จะ​ตาย​อยู่​แล้ว​…​เจ็บ​มาก​!​ ​สู้​ไม่ไหว​เลย​ ​เจ็บ​ๆ​ ​พวกเขา​ร้ายกาจ​มาก​…​”​ ​เป่ย​โต​่​วร​้​อง​โหยหวน​ไม่ขาดปาก

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​สบถ​อยู่​ใน​ใจ​ ​แม่ง​เอ้ย​ ​เล่น​ใหญ่​ไป​ไหม​…

ดังนั้น​ ​ต่อให้​สภา​ตุลาการ​ไป​ตรวจสอบ​ ​ก็​จะ​ตรวจสอบ​ได้ผล​ลัพธ์​แบบนี้​เท่านั้น

เห็นได้ชัด​ว่า​ ​ผู้เฒ่า​สาย​หลัก​รู้​ใน​ข้อนี​้​ดี​ ​ขณะที่​กำลังจะ​สบถ​ด่า​ความต่ำช้า​ไร้ยางอาย​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ในเวลานี้​ ​ก็​มีเสียง​ฝีเท้า​ขบวน​หนึ่ง​แว่ว​ดัง​มาจาก​ทาง​ประตู​ ​ลูกน้อง​นำทาง​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​มา​เคาะ​ประตู​ห้องประชุม

มองเห็น​ว่า​คนที​่​อยู่​ตรง​ประตู​คือ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ ​เจียง​หลี​เฮิ​่น​และ​เซี​่ย​เชียน​ชวน

เอ๋​…

คุณ​เก้า​กับ​สอง​คน​นี้​มาทำ​ไม​กัน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มอง​ผู้เฒ่า​สาย​หลัก​แวบ​หนึ่ง​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​หัวใจ​พลัน​สั่น​ไหว

ถ้า​พวกเขา​สาม​คน​หลุดปาก​ออกมา​ล่ะ​!​ ​โดยเฉพาะ​เจ้า​เจียง​หลี​เฮิ​่​นค​นนั​้น​!

ใช่​จริงๆ​ ​เมื่อ​ผู้เฒ่า​สาย​หลัก​มองเห็น​คนที​่​มา​ใหม่​ ​ก็​ปรี่​เข้าไป​หาด​้วย​ความตื่นเต้น

“​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​ ​ผู้นำ​เจียง​ ​ผู้นำ​เซี​่ย​ ​คุณ​สาม​คน​มา​พอดี​เลย​!​ ​คุณ​สาม​คน​ก็​เป็น​คน​มีหน้ามีตา​ใน​รัฐ​อิสระ​ ​หรือว่า​จะ​มา​พูดเหลวไหล​ไร้สาระ​เหมือน​คน​ถ่อย​ต้มตุ๋น​บางคน​เหมือนกัน​ ​วันนั้น​คน​ของ​พวกคุณ​แค่​ผ่าน​ทาง​ไป​เท่านั้น​นี่​ ​เอา​อะไร​มา​พ่ายแพ้​ต่อ​เดธ​โรส​กัน​!​”

บอส​ใหญ่​สาม​คน​นี้​แตกต่าง​ไป​จาก​กลุ่ม​อำนาจ​อย่าง​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ ​คนอื่น​เขา​ถึงแม้​จะ​เหี้ยมโหด​ ​แต่​ก็​ยัง​รักษาหน้า​ตา​เอาไว้​ ​ไม่มีทาง​ใช้​วิธี​ต่ำช้า​ไร้ยางอาย​แบบ​นั้น​แน่นอน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถลึงตา​ส่ง​คำเตือน​ให้​คน​ทั้ง​สาม​ทันที​ ​บัดซบ​!​ ​อย่า​มาทำ​ฉัน​เสีย​เรื่อง​ ​ใน​เวลา​แบบนี้​นะ​!

หลังจาก​ได้รับ​สายตา​ตักเตือน​ที่​สื่อ​ว่า​ ​‘​ช่วงเวลา​คับขัน​ ​ทุกคน​จะ​ต้อง​พร้อมใจ​ทำตัว​หน้าไม่อาย​ไป​ด้วยกัน​ซะ​’​ ​จาก​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​แล้ว​ ​สีหน้า​ของ​ทั้ง​สาม​ก็​ซับซ้อน​อยู่​บ้าง

เซี​่ย​เชียน​ชวนมอง​ผู้เฒ่า​จาก​สาย​หลัก​ ​จากนั้น​ก็​มอง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​สุดท้าย​จึง​ถู​จมูก​ ​แล้ว​มอง​ไป​ที่​ซือ​เยี​่ย​หาน

ส่วน​เจียง​หลี​เฮิ​่น​ ​ตอนนี้​เขา​มี​โทสะ​สุม​อยู่​เต็ม​ท้อง​ ​เพราะ​เดิมที​เขา​นั่ง​อยู่​ที่​บ้าน​ดี​ๆ​ ​ผล​คือ​จู่ๆ​ ​ก็​มี​กระแสข่าว​ลือ​จาก​ภายนอก​โถม​เข้าใส่​สวรรค์​ชัง​ของ​เขา​ ​บอกว่า​ทั้ง​กลุ่ม​คุก​คน​บาป​ของ​พวกเขา​ถูก​เดธ​โรส​จอมปลอม​ที่​โผล่​มาจาก​ไหน​ก็​ไม่รู้​โจมตี​จน​พ่ายแพ้

—————————————————————————————