บทที่ 2229 สิ้นสุดบุญคุณ
“นายหมายความว่ายังไงกันแน่!” เด็กสาวถาม
“หมายความว่ายังไงน่ะเหรอ” ซือเซี่ยยิ้มเยียบเย็นแวบหนึ่ง “เธอรับแหวนวงนั้นมา ก็เท่ากับเธอคือผู้นำคนใหม่ของเดธโรส เรื่องนี้สภาตุลาการก็รู้แล้วเหมือนกัน…ดังนั้น สภาตุลาการเลยให้คุณตา…ลงมือฆ่าเธอด้วยตัวเอง ริบแหวนมา แล้วส่งให้สภาตุลาการ!”
“อะไรนะ…”
เด็กสาวมีสีหน้าประหลาดใจ
“ครั้งแรก คุณตาไม่มีทางเลือก ด้วยฐานะผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์แห่งรัฐอิสระ จึงต้องทำตามคำสั่งของสภาตุลาการ ไม่สามารถขัดขืนได้…แต่ครั้งนี้ เพื่อเธอแล้ว สุดท้ายคุณตาถึงได้ตัดสินใจจะเข้าปกครองรัฐอิสระ และต่อต้านสภาตุลาการ…” ซือเซี่ยเอ่ยเสียงเย็น
“เป็นไปได้ยังไง…ทำไมคุณตาไม่บอกฉันเลย?!” เด็กสาวเอ่ยด้วยความแปลกใจ
“บอกเธองั้นเหรอ” ซือเซี่ยส่ายหน้า “คุณตาไม่อยากให้รับรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอ ไม่ให้เธอเข้ามายุ่งเกี่ยว เพราะว่าแผนการนี้ อาจจะสำเร็จ หรืออาจจะล้มเหลวก็ได้ ที่ไม่บอกเธอ ก็เพราะกลัวว่าถ้าล้มเหลว เธอจะรู้สึกผิดและโทษตัวเอง ถึงขั้นที่อาจลำบากมาถึงเธอด้วย แต่…คุณตาคิดมากไปแล้ว คนเลือดเย็นไร้หัวใจแบบนี้ จะรู้สึกผิดและโทษตัวเองได้ยังไง”
….
ไม่นาน ทุกอย่างก็สลายหายไป กลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกเพียงว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเขย่าตัวเธออย่างบ้าคลั่งอยู่
“พี่เฟิงพี่เป็นอะไรไป บัดซบ…พี่เฟิงพี่จะไม่ตายใช่ไหม พี่อย่าทำผมตกใจสิ พี่เฟิงพี่เป็นอะไร”
เยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ ลืมตาขึ้น และมองเห็นใบหน้าอันตื่นตระหนกของเป่ยโต่ว
“หยุดเขย่าได้แล้ว” เยี่ยหวันหวั่นมองเป่ยโต่ว พลางขมวดคิ้วแน่น
“พี่เฟิงพี่ยังไม่ตาย!” เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นลืมตา เป่ยโต่วก็พลันมีสีหน้ายินดี
เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดอะไร ทำเพียงลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วนั่งลงบนโซฟา
เรื่องทุกอย่าง เธอจำได้หมดแล้ว…
แต่ความทรงจำแบบนี้ เธอไม่ต้องการ และไม่อยากจะรับรู้
ทำไมตัวเองถึงฆ่าคุณตาได้…กริชเล่มนั้น เป็นอาวุธที่ใช้สำหรับฝึกฝนกับคุณตาตามปกติ ไม่คมเลย…
ตอนนี้ ถึงแม้ในใจของเยี่ยหวันหวั่นจะทุกข์ทนและโทษตัวเอง แต่กลับสงบเยือกเย็นมาก
บนเกาะ ซือเซี่ยบอกว่าตัวเองอยากปกครองรัฐอิสระ ตอนนี้เห็นได้ชัดว่า จงใจจะพูดยั่วโมโหตัวเองเท่านั้น ตอนตอนที่อยู่บนเกาะคำพูดที่ซือเซี่ยบอกว่าเธอคือปีศาจเท่านั้น ที่ออกมาจากใจจริง
….
ตอนแรกที่ได้รับรู้ข้อมูลว่าคุณตาถูกตัวเองสังหาร เธอทุกข์ทรมานจนไม่อาจทนรับไหว จึงไม่ได้ขบคิดให้ลึกซึ้งเลย คิดอยากที่จะตายอย่างเดียวเท่านั้น
แต่ว่า พอเวลาผ่านไปหลายปีแบบนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็สามารถสงบใจและใคร่ครวญดูให้ดีได้แล้ว
อันที่จริง มีปัญหามากมายเหลือเกินที่ไม่อาจครอบครองแหวนได้
ในภาพวงจรปิด ถึงแม้คุณตาจะถูกเธอใช้กริชแทงอก แต่ก็ไม่ได้สิ้นใจตายในทันที จากเนื้อหาในภาพวงจรปิดมองเห็นว่า หลังจากตัวเองหนีไปแล้ว คุณตาที่อ่อนแออย่างยิ่ง ได้ค้ำขอบประตูเอาไว้คล้ายจะเดินออกไปด้วยเช่นกัน
และเมื่ออ้างอิงจากคำพูดของซือเซี่ย คุณตาตายอยู่นอกประตู…
ตัวเธอในปีนั้น คิดมาโดยตลอดว่าคุณตาถูกกริชแทงทะลุ และสิ้นใจตายเพราะเสียเลือดมาก
แต่ตอนนี้พอดูแล้ว…
“ผิดปกติ!”
จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็ลุกพรวดขึ้นมา
เป่ยโต่วที่อยู่ข้างๆ ก็สะดุ้งโหยง “อะไรผิดปกติ ผิดปกติตรงไหนเหรอ?!”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว เธอยังพอจดจำรายละเอียดบางอย่างได้
ปีนั้น หลังจากที่ตัวเองใช้กริชทำร้ายคุณตาไปแล้ว ได้ยินเสียงฝีเท้าที่แผ่วเบามากๆ แว่วมาจากด้านนอกอย่างชัดเจน และเป็นเพราะแบบนี้ เธอที่สมองว่างเปล่าขาวโพลน ถึงได้ผลุนผลันหลบหนีไป
ตัวเองในปีนั้น นึกว่าเสียงเท้านี้จะเป็นของคนในสหพันธ์วิทยายุทธ์ที่มาหาคุณตาเพราะมีธุระ
แต่ถ้าเป็นคนของสหพันธ์วิทยายุทธ์จริง จะต้องปฐมพยาบาลคุณตาได้ทันเวลาแน่นอน ดังนั้น การตายเพราะเสียเลือด ไม่มีทางเป็นไปได้!
แต่ว่า ถ้าไม่ใช่คนของสหพันธ์วิทยายุทธ์ งั้นจะเป็นใครกันล่ะ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี