บทที่ 2241 ให้ฉันเป็นฮีโร่ของพี่บ้าง
เวลานี้ เนี่ยอู๋หมิงราวกับปีนขึ้นมาจากขุมนรก สองตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง ราวกับกลายเป็นดวงตาสวรรค์ กวาดมองไปทั่วทั้งรัฐอิสระได้
สำหรับเรื่องราวในปีนั้น...เขาต้องการให้จ่ายหนี้แค้นด้วยเลือด!
“กฎของรัฐอิสระ สมควรเปลี่ยนได้แล้ว” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ห้ามแต่งกับคนนอกอะไรกัน น่าขำจะตายชักจริงๆ คนรักกันชอบกัน เป็นเรื่องธรรมชาติ ใช่เรื่องที่ไอ้พวกสวะโง่เง่าอย่างพวกแกสามารถขัดขวางได้งั้นเหรอ…”
“น่าขำ!” ทันใดนั้น ผู้อาวุโสจากตระกูลเก่าแก่คนหนึ่งก็หัวเราะเยาะขึ้นมา “นับตั้งแต่รัฐอิสระก่อตั้งขึ้น ก็วางกฎเกณฑ์ไว้แต่แรกแล้ว ต้องเกรงใจแกด้วยรึไง!”
“ไม่ผิด พวกเราคือตัวแทนอำนาจสูงสุดของรัฐอิสระเขตนี้ พวกเราคือตัวแทนของราชาสวรรค์ กฎก็ต้องเป็นแบบนี้!” เจียงอิงประมุขของสายหลักเอ่ยเสียงเย็น
พอเนี่ยอู๋หมิงได้ยินก็ตกอยู่ในความเงียบ
ผ่านไปพักใหญ่ เนี่ยอู๋หมิงจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น กวาดสายตามองสายหลักและสายรองแวบหนึ่ง “พวกแกคือราชาสวรรค์งั้นเหรอ…”
ระหว่างที่พูด มุมปากของเนี่ยอู๋หมิงก็ยกขึ้นนิดๆ “ถ้างั้นฉันก็คือ…เขตต้องห้ามสำหรับราชาสวรรค์”
“อย่ามัวพูดไร้สาระกับเขาเลย ฆ่าเขาซะ!”
ตอนนี้ กลุ่มอำนาจน้อยใหญ่ในรัฐอิสระต่างก็โห่ร้องด้วยเสียงโกรธเกรี้ยว
“มาสิ พวกเรามาวัดกันดู” เนี่ยอู๋หมิงยืนอยู่ที่เดิม พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“พี่…” เสียงของเยี่ยหวันหวั่นดังขึ้นมา
เมื่อเนี่ยอู๋หมิงได้ยิน แผ่นหลังก็แข็งเกร็งเล็กน้อย ไม่มองไปทางพ่อแม่และน้องสาว ไม่หันไปมองสายตาที่ผิดหวังอย่างมากของพวกเขา
หลังจากเงียบอยู่นาน เนี่ยอู๋หมิงก็เอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าเฉยเมย “กลับไปเถอะ ถือซะว่าฉันตายไปแล้ว”
เมื่อได้ฟัง เยี่ยหวันหวั่นก็จ้องมองเนี่ยอู๋หมิงอยู่หลายวินาที ทันใดนั้น มือข้างหนึ่งก็วางลงบนไหล่ซ้ายเนี่ยอู๋หมิง “ครั้งนี้…ให้ฉันได้เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ของพี่บ้างนะ”
เนี่ยอู๋หมิงยังไม่ทันได้สติกลับมา เยี่ยหวันหวั่นก็พลันร้องตะโกนเข้าไปในฝูงชนแล้ว “คนของพันธมิตรอู๋เว่ยและเดธโรสอยู่ไหม!”
“อยู่!”
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เสียงประสานเซ็งแซ่สะเทือนหูก็แว่วดังขึ้น
“ดี” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ตอนนี้ ฉันขอประกาศในนามพันธมิตรอู๋เว่ยและเดธโรสว่า จะถอนตัวจากกลุ่มสายหลักและสายรอง วันนี้…จะสนับสนุนเนี่ยอู๋หมิงโดยไม่มีเงื่อนไข ใครกล้าแตะผมสักเส้นของเขา ฉันจะส่งมันไปสู่เส้นทางปรโลก!”
วินาทีนี้ เหล่าผู้อาวุโสและสมาชิกระดับสูงของพันธมิตรอู๋เว่ย ต่างก็พากันเดินออกมา เป่ยโต่วและชีซิงก็รีบวิ่งเข้ามาอยู่ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นทันที
อีกด้านหนึ่ง คนของเดธโรสก็ก้าวออกมาจากฝูงชน ทั้งหมดไปอยู่รอบๆ ตัวเยี่ยหวันหวั่น
“พวกแก! พวกแกมันวอนหาที่ตาย…”
ใบหน้าของประมุขสายหลักเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมกับตวาดด้วยเสียงเยียบเย็น
“งั้นเหรอ ก็ลองดูสิ”
ทันใดนั้น น้ำเสียงของผู้ชายที่เย็นยะเยือกเข้าไปถึงในกระดูกก็พลันดังก้องขึ้น
ชายหนุ่มที่ราวกับก้อนน้ำแข็งหมื่นปีคนนั้น ไม่รู้ว่าไปโผล่อยู่ข้างกายเยี่ยหวันหวั่นอย่างเงียบๆ ตั้งแต่ตอนไหน แววตาเฉยชา ไม่มีระลอกคลื่นเลยสักนิด
“นายแห่งอาชูร่า…”
เมื่อเห็นดังนั้น พวกสายหลักต่างก็มองหน้ากันพลางขมวดคิ้วนิดๆ
“ซือเยี่ยหาน นายทำอะไร!”
เมื่อเห็นดังนั้น ประมุขของตระกูลซือก็ตะโกนใส่ซือเยี่ยหานทันที
“ผมจะทำอะไร ต้องได้รับความเห็นชอบจากคุณด้วยรึไง” ซือเยี่ยหานตอบกลับทันควัน
“นาย…” ความหวาดหวั่นวาบผ่านในดวงตาของประมุข แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดมากอีก
“เวรแล้ว เจ้าเก้า…บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ…” เจียงหลีเฮิ่นเผยสีหน้าตกตะลึง
“กองกำลังคุกคนบาป เคียงบ่าเคียงไหล่กันมาตลอด กลายเป็นศัตรูของรัฐอิสระทั้งรัฐ นี่เป็นความฝันของฉันอยู่แล้ว” เซี่ยเชียนชวนหัวเราะดังลั่นครั้งหนึ่ง แล้วเดินนำกลุ่มนักเชือดก้าวออกไป
เจียงหลีเฮิ่นมองดูคนบ้าสองคนนี้อย่างพูดไม่ออกแล้ว จากนั้นก็เดินออกไปอย่างเอ้อระเหย กวาดสายตามองสถานการณ์อย่างเด็ดเดี่ยว “อยากเล่นงั้นเหรอ ได้…พวกนายเลือกกันแล้วนี่ คุกคนบาปของพวกเรา จะเคียงบ่าเคียงไหล่กันไปจนถึงที่สุด!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี