บทที่ 2251 ความจริง
“คุณตา ความจริงแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ…คุณตา…คุณตาไม่ได้ถูกเนี่ยอู๋โยวฆ่าตายงั้นเหรอ?!”
ซือเซี่ยมองชายชราที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ถูกอู๋โยวฆ่าเหรอ…”
พอสิ้นเสียงของซือเซี่ย สีหน้าของหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยก็เปลี่ยนไปทันที เรื่องนี้จะเป็นไปได้ยังไง คุณพ่อหายตัวไปตั้งหลายปีชัดๆ แต่ทำไมพอออกจากปากคนอื่น กลับกลายเป็นถูกอู๋โยวฆ่าล่ะ…
“พ่อคะ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!” ใบหน้าของนายหญิงเนี่ยเต็มไปด้วยความร้อนรน
พอได้ยินคำถามนี้ ชายชราจึงเหลือบมองหนุ่มน้ำแข็งที่อยู่ด้านหลังแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จิ่งมู่ นายเล่าสิ”
หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…”
พอเห็นแบบนี้ ชายชราค่อนข้างละอายอยู่บ้าง “ช่างเถอะ ฉันเล่าเองแล้วกัน”
“ตอนนั้น ฉันกับอู๋โยวทะเลาะกันนิดหน่อย ดังนั้นจึงประลองตัดสิน ถ้าอู๋โยวชนะ ฉันจะฟังเธอ ถ้าเธอแพ้ ก็ต้องฟังฉัน” ชายชราเรียบเรียงความคิด แล้วเล่าต่อไปว่า “เพียงแต่ ระหว่างที่ฉันกับอู๋โยวประลองกันอยู่ เพราะเหตุผลหลายอย่าง อู๋โยวเลยพลั้งมือทำร้ายฉันเข้า”
พอเล่ามาถึงตรงนี้ สายตาของชายชราก็เคลื่อนไปที่เนี่ยอู๋หมิงโดยไม่ได้ตั้งใจ
“หลังจากฉันบาดเจ็บ ชายชุดดำคนหนึ่งก็บุกเข้ามา คิดจะเอาชีวิตฉัน เพียงแต่ สุดท้ายกลับหยุดมือไว้ แค่ทำร้ายฉันจนบาดเจ็บสาหัส” ชายชราถอนหายใจ
“พ่อ เป็นฝีมือใครกันคะ!” นายหญิงเนี่ยรีบถาม
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ด้านข้างอย่างเงียบงัน ชายชุดดำคนนั้น…น่าจะเป็นพี่ชายคนนี้ของตัวเองสินะ…
แต่ว่า สุดท้ายแล้ว ยังคงหักใจไม่ลงอยู่ดี
“ผมเอง”
ชายชรายังไม่ทันได้พูด เนี่ยอู๋หมิงกลับเอ่ยขึ้นมาแล้ว “เป็นผม”
“อะไรนะ?!”
หัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยต่างก็ผงะไปพร้อมกัน จากนั้นก็มองเนี่ยอู๋หมิงด้วยสีหน้าตื่นตะลึง
“ไม่ใช่เนี่ยอู๋โยว เป็นเนี่ยอู๋หมิง…เป็นไปได้ยังไง…”
ซือเซี่ยขมวดคิ้วแน่น ยากที่จะเชื่อได้
ปีนั้น คุณตาหายตัวไป ในที่เกิดเหตุเหลือแค่รอยเลือดมากมายกับร่องรอยการต่อสู้ หลังจากตรวจสอบกล้องวงจรปิด จึงพบว่าคุณตาถูกเนี่ยอู๋โยวใช้กริชแทงเข้าที่ร่าง…
หลังจากนั้น ซือเซี่ยสืบพบเบาะแสของเยี่ยหวันหวั่น จึงย้อนกลับไปที่จีน ได้พบว่าเยี่ยหวันหวั่นทนรับความทรงจำบางอย่างไม่ได้ เลือกที่จะสะกดความทรงจำลงไป
ด้วยเหตุนี้ ซือเซี่ยจึงคิดมาตลอดว่า เยี่ยหวันหวั่นเป็นคนฆ่าคุณตา ไม่เคยคิดเลยว่า คนร้ายจะเป็นเนี่ยอู๋หมิง!
“ลูกทำได้ยังไง…ลงมือกับคุณตาอย่างโหดเหี้ยมได้ยังไง!” นายหญิงเนี่ยมองเนี่ยอู๋หมิง พลางเอ่ยด้วยความปวดใจ
“เพราะเขาฆ่าหลิงเหมี่ยว” เนี่ยอู๋หมิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถึงเอ่ยออกมา
ต่อให้เป็นแบบนี้ เนี่ยอู๋หมิงก็ยังหักใจฆ่าคุณตาไม่ลง แค่ทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสแล้วหนีไป
“อู๋หมิง ตาก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน” ชายชรามองไปที่เนี่ยอู๋หมิง หลับตาลง แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “สภาตุลาการลงใบสั่งตาย ถ้าตาไม่ฆ่า ผลที่ตามาจะร้ายแรงมาก อีกอย่าง ตาไม่ได้ฆ่าหลิงเหมี่ยว แต่พาเธอกลับไปที่สหพันธ์ และทำการรักษามาโดยตลอด”
ย้อนกลับไปในปีนั้น คุณตายังไม่มีความกล้าพอจะต่อต้านสภาตุลาการ จนกระทั่งเยี่ยหวันหวั่นได้รับช่วงต่อแหวนวงนั้นจากหลิงเหมี่ยว เมื่อสภาตุลาการคิดจะลงมือกับเยี่ยหวันหวั่น คุณตาถึงได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ต้องการต่อต้านสภาตุลาการ ปิดผลึกสิบสองเขตรัฐอิสระ และตั้งตนเป็นราชา
….
“ผมรู้ ตาช่วยหลิงเหมี่ยวเอาไว้” เนี่ยอู๋หมิงพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี