บทที่ 2303 ปรากฏตัวขึ้น
ไม่นานนัก คนคนหนึ่งก็ถือแก้วไวน์เดินเข้าไปหา หลังจากมองเห็นอี้หลิงจวิน ก็หัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยทัก “ประธานสภา ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
คนที่พูดก็คือรองประธานสภาตุลาการฉิน รองฉินก็ไม่คิดเช่นกันว่า ประธานอี้จะปรากฏตัวขึ้นในงานเลี้ยงครั้งนี้
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
เมื่อฉินซีย่วนมองเห็นอี้หลิงจวิน ก็เข้ามาทักทายทันที
“อืม”
อี้หลิงจวินตอบเบาๆ
มองเห็นรองฉินทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างต่อ แต่อี้หลิงจวินกลับยิ้มแล้วตัดบทว่า “ที่ฉันมาวันนี้ จุดประสงค์หลักคือมีบางเรื่องจะมาประกาศและจัดการ ขออภัยไว้ก่อนแล้วกัน”
รองฉินฟังแล้วรีบพยักหน้าตอบกลับ “ประธานยุ่งอยู่ทุกวัน ควรจัดการเรื่องสำคัญก่อนอยู่แล้วครับ”
ไม่นาน อี้หลิงจวินก็เดินขึ้นไปบนเวทีหลัก แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ งานแวบหนึ่ง
หลังจากอี้หลิงจวินขึ้นเวทีแล้ว บรรยากาศในงานเลี้ยงเงียบสงัดลงในชั่วพริบตา ไม่มีเสียงจอแจเลยสักนิด
“งานเลี้ยงในคืนนี้ จุดประสงค์หลักก็เพื่อรื่นเริงสังสรรค์ เพียงแต่ ฉันคงต้องขอขัดความบันเทิงของทุกคนแล้ว” อี้หลิงจวินเอ่ย
“ใช่ที่ไหนกันล่ะคะท่านประธาน” อินเยวี่ยหรงยกยิ้มพร้อมเอ่ยกับอี้หลิงจวิน
อี้หลิงจวินฟังแล้วพยักหน้ารับนิดๆ “เชื่อว่าเรื่องที่เมืองอวิ๋น ทุกคนคงจะได้ข่าวกันหมดแล้ว”
เมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองอวิ๋น ทุกคนต่างก็ผงะกันไป เรื่องใหญ่แบบนี้ จะต้องรู้กันถ้วนหน้า โดยเฉพาะสมาชิกระดับสูงของสภาตุลาการอย่างพวกเขา จะไม่รู้ได้ยังไง
“ฉันจำได้ว่า เรื่องนี้เป็นตุลาการอินที่ลงไปจัดการด้วยตัวเอง” อี้หลิงจวินมองไปที่อินเยวี่ยหรง
“เป็นแบบนี้จริงๆ ค่ะ ท่านประธาน” อินเยวี่ยหรงพยักหน้ายอมรับ
“ผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ทำเรื่องที่ผิดกฎอย่างยิ่ง แต่นี่ก็นับว่าเป็นการตักเตือนพวกเราด้วยว่า กฎหมายและข้อบังคับบางอย่างที่สืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันของรัฐอิสระ สมเหตุสมผลหรือไม่ และจำเป็นต้องมีการปรับแก้หรือไม่” อี้หลิงจวินเอ่ยเรียบ
พอสิ้นเสียงของอี้หลิงจวิน ทุกคนในงานต่างตกตะลึง กฎหมายและข้อบังคับเหล่านี้ของรัฐอิสระ เป็นสิ่งที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ จะปรับเปลี่ยนได้ยังไงกัน!
“ประธานครับ…กฎพวกนี้…” สมาชิกระดับสูงบางคนมองไปทางอี้หลิงจวินพลางเอ่ยอย่างร้อนรน
อี้หลิงจวินเหลือบมองสมาชิกระดับสูงที่เอ่ยขึ้นแวบหนึ่ง “คำพูดของผม ยังพูดไม่จบ หวังว่าคุณจะไม่ขัดอีกเป็นครั้งที่สอง”
“ครับ ได้ครับ…”
อี้หลิงจวินเอ่ยต่อ “ช่วงก่อนหน้านี้ ตุลาการซือซือเยี่ยหานได้มาหาผม และตั้งข้อสงสัยบางส่วนต่อกฎหมายและข้อบังคับ ตั้งข้อสงสัยว่าสิ่งเหล่านี้ไม่สมเหตุสมผล”
“ซือเยี่ยหาน…”
พอได้ยินดังนั้น สายตาของสมาชิกระดับสูงต่างก็พากันมองไปที่ร่างซือเยี่ยหานไม่น้อยเลย
อินเยวี่ยหรงลอบยิ้มเยาะ ซือเยี่ยหาน ขวัญกล้าเทียมฟ้าจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าตั้งข้อสงสัยในกฎหมายและข้อบังคับของรัฐอิสระ แถมยังไปรายงานต่อประธานอี้อีก นี่มันรนหาที่ตายให้ตัวเองชัดๆ!
ดูเหมือนว่า ที่ประธานอี้มาในวันนี้ หลักๆ คือมาตำหนิหรือไม่ก็ถึงขั้นลงโทษซือเยี่ยหานแล้ว…
นัยน์ตาอันเฉียบคมของอินเยวี่ยหรง มองไปที่ซือเยี่ยหาน
“ฮ่าๆ…ตุลาการซือคิดแบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ กฎหมายและข้อบังคับของรัฐอิสระมีมาตั้งแต่โบราณ รักษากันมาในรัฐอิสระอย่างต่อเนื่อง การปรับแก้กฎหมาย ช่างเป็นเรื่องน่าขำ”
“ไม่ผิด ตุลาการซือ ความกล้าของคุณ ออกจะมากเกินไปแล้ว!”
อี้หลิงจวินยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่งแล้วกล่าวว่า “สำหรับความคิดที่เสนอให้มีการปรับแก้ของตุลาการซือ หลังจากฉันตรวจดูแล้ว กลับไม่รู้สึกขัดแย้งเลย ถึงขั้นที่รู้สึกว่าไม่เลวเลยอยู่บ้าง”
พออี้หลิงจวินเอ่ยออกมา พวกระดับสูงที่เดิมทีถากถางซือเยี่ยหานอยู่ กลับตะลึงอยู่ที่เดิมไปทันที ด้วยสีหน้ามึนงง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี