บทที่ 2367 เห็นฉันกินเจเหรอ
“ท่านประธาน…นี่…” หลังจากแม่บ้านทึ่มทื่ออยู่ครู่หนึ่ง ถึงจำผู้ชายที่อยู่บนเตียงได้ ตกใจยิ่งขึ้นกว่าเดิมทันที
นี่ไม่ใช่ตุลาการซือหรอกเหรอ
คุณหนูทำให้โลกต้องตะลึงเกินไปแล้วจริงๆ ตอนแรกเธอคิดว่าคุณหนูแค่มีความรู้สึกดีๆ ต่อตุลาการซือเท่านั้น แล้วดูตอนนี้สิ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะพาเขาขึ้นเตียงแล้ว!
แถมอีกฝ่ายดูเหมือนจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย…
“อือ…หนวกหู…” เยี่ยหวันหวั่นถูกเสียงเอะอะปลุกให้ตื่น ซือเยี่ยหานขมวดคิ้วนิดๆ แล้วลูบหัวกล่อมหญิงสาว “ไม่มีอะไร นอนต่อเถอะ”
“อื้อ…” น้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้เยี่ยหวันหวั่นเข้าสู่ห้วงความฝันอีกครั้ง
ซือเยี่ยหานลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาที่สุด มองไปที่อี้หลิงจวิน สื่อให้เขาไปคุยกันที่อื่น
“ประธานสภา เชิญครับ”
อี้หลิงจวินมองท่าทางไม่สนโลกของเยี่ยหวันหวั่น แล้วถลึงตาใส่เขาด้วยความโกรธ จากนั้นก็ให้แม่บ้านออกไป แล้วไปที่ห้องรับแขกพร้อมกับซือเยี่ยหาน
ด้วยเหตุนี้ ในห้องรับแขกจึงเหลือแค่ซือเยี่ยหานและอี้หลิงจวินสองคน
“ตุลาการซือ เรื่องในวันนี้ เธอควรจะให้คำอธิบายกับฉันหน่อยนะว่าไหม” อี้หลิงจวินมีสีหน้าบึ้งตึง
“เป็นความผิดของผมเองครับ” ซือเยี่ยหานกลับไม่แก้ตัว และยอมรับผิดตรงๆ
ท่าทางนี้ ทำให้อี้หลิงจวินโมโหไม่ออกแล้ว
“เธอพูดมาสิ เธอผิดตรงไหน” อี้หลิงจวินเอ่ยพร้อมใบหน้าที่ตึงเครียด วางมาดเป็นพ่อตาทดสอบลูกเขยอย่างเต็มที่ วางท่ายิ่งกว่าพ่อแท้ๆ อย่างเนี่ยไฮว่หลี่ซะอีก
ซือเยี่ยหานตอบ “ผมควรจะพิจารณาถึงผลกระทบต่อหวันหวั่น”
อี้หลิงจวินร้องเฮอะ “เธอยังรู้จักคำว่าผลกระทบด้วยเหรอ ต่อให้เธอคบหาดูใจกับลูกสาวฉัน แต่ถึงยังไงก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่มานอนค้างอ้างแรมด้วยกันแบบนี้ นี่มันอะไรกัน”
ซือเยี่ยหานไม่เถียงเลย “ประธานพูดถูกทุกอย่างครับ”
สรุปแล้วไม่ว่าอี้หลิงจวินจะพูดอะไร ซือเยี่ยหานก็รับฟังอย่างตั้งใจทุกอย่าง ไม่แก้ต่างให้ตัวเอง และไม่เคยโต้ตอบเลย ซ้ำยังเป็นฝ่ายยอมรับผิดด้วยตัวเอง แค่ไม่กี่ประโยคความโมโหของอี้หลิงจวินก็หายไปกว่าครึ่งแล้ว
อี้หลิงจวินพยักหน้าด้วยความพอใจ “เธอรู้ก็ดีแล้ว ตัวเธอน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่สิ่งสำคัญคือต้องใส่ใจชื่อเสียงของลูกสาวฉัน…”
ขณะที่อี้หลิงจวินกำลังจะทำหน้าที่พ่อต่อไป อบรมว่าที่ลูกเขยอย่างจริงจัง เวลานี้ ก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังมาจากชั้นบน
“ที่รัก…” จากนั้น ก็มองเห็นเยี่ยหวันหวั่นที่สะลึมสะลือเดินโงนเงนลงมาจากชั้นบน
ถึงแม้สองตาจะยังไม่ลืมขึ้นมา แต่กลับจับตำแหน่งของซือเยี่ยหานได้อย่างแม่นยำ เดินตรงปรี่เข้าไปหาเขา
ดวงตาของซือเยี่ยหานฉายแววอ่อนโยนทันที “ตื่นแล้วเหรอ”
พอเยี่ยหวันหวั่นเดินมาถึงด้านหลังโซฟา ซือเยี่ยหานก็หันหลังไป เธอก้มหน้าลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ จุ๊บหน้าผากเขาหนึ่งครั้งทันที แล้วเอ่ยอย่างแง่งอนว่า “พูดไว้ดิบดีว่าจะนอนเป็นเพื่อนฉัน ทำไมถึงหนีมากลางคันล่ะ”
อืม…ไม่เห็นเลยว่าบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับซือเยี่ยหานยังมีใครอีกคน…
ซือเยี่ยหานเปิดปากเอ่ย “หวันหวั่น ถึงยังไงพวกเราก็ยังไม่ได้แต่งกัน แยกห้องนอนจะเหมาะกว่า”
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ฟัง ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “คุณว่าไงนะ แยกห้องนอนเหรอ รู้จักกันมานานขนาดนี้ คุณนึกว่าฉันเป็นพวกกินเจรึไง”
ซือเยี่ยหานเงียบไป
อี้หลิงจวินก็เช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี