บทที่ 2407 ไม่มีการเปรียบเทียบไม่เกิดอันตราย
เยี่ยหวันหวั่นเล่าต่อไป “ฉันก็ว่าแล้วว่าฉันเดาไม่ผิด! แม่คุณชอบถังถังมากจริงๆ! เพราะงั้น ตอนนี้พวกเราควรกลับไปก่อนเถอะ รอข่าวจากถังถังก็พอ!”
อันที่จริงการมาครั้งนี้ จากท่าทางของถังถังและอินเยวี่ยหรง ก็มองออกเลยว่าพวกเขาเข้ากันได้ดีมากจริงๆ
เพียงแต่ภาพจำอินเยวี่ยหรงหยั่งรากฝังลึกอยู่ในใจเขา เป็นเหตุให้เขาไม่อาจไว้ใจอย่างสมบูรณ์ได้เลย
หลินเชวียเอ่ยด้วยความแปลกใจ “สหายถังถังของฉันร้ายกาจมาก! ไม่น่าเชื่อว่าจะสยบได้แม้แต่น้าหรง! ฉันก็ว่าทำไมน้าหรงแปลกไปแบบนี้! ที่แท้ก็ถูกถังถังสยบได้แล้ว!”
พอพูดจบก็มองไปทางซือเยี่ยหานอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง “ลูกชายคนหนึ่งกับหลานชายคนหนึ่ง ทำไมถึงแตกต่างกันได้มากขนาดนี้ล่ะ เดาว่าพี่เก้าของฉันคงไม่เคยกินอาหารฝีมือน้าหรงเลย! ไม่มีการเปรียบเทียบไม่เกิดอันตรายจริงๆ…”
เยี่ยหวันหวั่นถลึงตาใส่หลินเชวียแวบหนึ่ง
ทำไมต้องพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดด้วยนะ
อวี๋เซ่าหัวเราะเบาๆ “นี่คงเป็นสายสัมพันธ์ข้ามรุ่น มีผู้อาวุโสมากมายที่ถึงแม้จะเข้มงวดกับลูกๆ แต่พอถึงรุ่นหลานกลับโอ๋เอาใจมาก”
หลินเชวียบ่นอุบอิบ “แต่ใครจะไปคิดกันล่ะว่าน้าหรงก็มีมุมแบบคนทั่วไปด้วย…”
….
ณ บ้านพักตากอากาศหมื่นเหมย ในห้องหนังสือ
หลังจากพวกซือเยี่ยหานไปแล้ว แม่นมเฉียวจึงเข้าไป
“พวกเขาคุยอะไรกัน” อินเยวี่ยหรงถาม
นิสัยของอินเยวี่ยหรงอ่อนไหวและขี้ระแวง เป็นสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ทันที ดังนั้นตอนที่เยี่ยหวันหวั่นกับถังถังออกไปกันตามลำพัง จึงให้แม่นมเฉียวแอบตามไป
แม่นมเฉียวเอ่ยทวนบทสนทนาของเยี่ยหวันหวั่นและถังถังในดงเหมยออกมาตามจริงรอบหนึ่ง
[ถังถังชอบคุณย่าครับ คุณย่าเหมือนที่แม่บอกไว้เปี๊ยบเลย ถึงแม้จะอยู่ด้วยยากไปบ้าง อีคิวก็ต่ำไปนิด แต่กลับเป็นคนที่ดีมากและอ่อนโยนมากคนหนึ่ง]
[ใช่แล้วๆ…เป็นแบบนี้จริงๆ…]
“อีกอย่าง ดูทีท่าแล้ว คุณหนูรองตระกูลเนี่ยคนนั้นคงไม่ได้บอกคุณชายถังถังเลยว่าคุณลักพาตัวเขามา…”
บทสนทนาเพียงไม่กี่ประโยค ก็ทำให้สีหน้าของอินเยวี่ยหรงตัดสลับกันไปมา
แม่นมเฉียวเอ่ยต่อไป “ปกติแล้วเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ ที่จะคิดแบบนี้ เกรงว่าคงไม่อยากให้ในใจเด็กมีความเคียดแค้นเกลียดชังอะไร ยังไงก็ตาม ในจิตใจส่วนนี้ เป็นสิ่งที่คุณหนูผู้ดีพวกนั้นเทียบไม่ติดเลยจริงๆ”
ถึงแม้อินเยวี่ยหรงจะไม่ได้พูดอะไร แต่น่าประหลาดที่ไม่มีความต่อต้านและเหยียดหยามเหมือนที่ผ่านมา สิ่งที่เหลืออยู่มีแค่ความประหลาดใจอย่างหนึ่ง เป็นความรู้สึกจำพวกเสียไปแล้วได้คืนมา…
อินเยวี่ยหรงเอ่ยขึ้นว่า “ไปถามถังถังสิ พรุ่งนี้อยากกินอะไร”
แม่นมเฉียวตอบรับ “ได้ค่ะ ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
….
วันนี้ตอนที่พวกซือเยี่ยหานบุกเข้ามา อาจงไปรับโทษที่ห้องลงทัณฑ์ หลังจากออกมาแล้วถึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เรื่องนี้ได้เกินเลนไปจนหลุดออกจากความคาดหมายของเขาอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ตกดึก อาจงจึงรีบแฝงตัวเข้าไปหาอินเหิงที่คุกใต้ดิน
“คุณชายอินเหิงครับ เรื่องราวคงจะไม่ดีแล้ว!”
“เกิดอะไรขึ้น พูดมาให้ชัดๆ”
“ช่วงเย็นวันนี้ ซือเยี่ยหานกับผู้หญิงคนนั้นพาคนกลุ่มใหญ่บุกไปที่บ้านหมื่นเหมย!”
ดวงตาของอินเหิงส่องประกาย “ว่าไงนะ นายบอกว่าซือเยี่ยหานบุกไปที่บ้านหมื่นเหมยงั้นเหรอ”
นี่ไม่ใช่เรื่องดีรึไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี