บทที่ 2411 สิ่งที่คุณย่าชอบที่สุดเป็นฉันต่างหาก
ในที่สุดก็คอยอยู่จนถึงเช้าวันต่อมา
อาจงไปซื้อลูกกวาดที่ห้างมากองหนึ่ง จากนั้นก็เตรียมพร้อมสำหรับไปหาถังถังอย่างลับๆ
ดูเหมือนว่าตั้งแต่ถังถังเข้ามา อินเยวี่ยหรงที่ในอดีตอยู่ในโหมดคนบ้างานก็เปลี่ยนแปลงไป วันนี้ทำการลาหยุด พักผ่อนอยู่ที่บ้านจริงๆ ไม่ได้ไปไหนเลย และไม่ได้ทำงานนอกเวลาด้วย
เห็นอยู่ว่าการประชุมแก้ไขร่างกฎหมายใกล้เข้ามาแล้ว แต่กลับไม่ร้อนรนเลย ไม่ได้ลนลานเหมือนเมื่อก่อน เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
เวลานี้ ถังถังเพิ่งกินข้าวเช้ากับอินเยวี่ยหรงเสร็จ
“คุณย่า ผมไปเด็ดดอกเหมยสักสองสามกิ่งที่ดงเหมยได้ไหมครับ” ถังถังกะพริบดวงตากลมโตพลางเอ่ยถาม
อาจงที่อยู่ด้านข้างฟังแล้วยิ้มหยัน ไร้การอบรมจริงๆ สิน่า
ดอกเหมยเป็นสิ่งที่อินเยวี่ยหรงโปรดปรานที่สุด คนใช้แตะมั่วซั่วสักกิ่งก็ต้องได้รับโทษหนัก ต่อให้เป็นเขาก็ด้วย มีอยู่ครั้งหนึ่งไม่ทันระวังทำกิ่งดอกเหมยหักเข้า ก็ถูกตำหนิไปยกหนึ่ง แล้วจะอนุญาตให้ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ไปเด็ดมั่วซั่วได้ยังไง
อาจงที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา “ดอกเหมยพวกนี้เป็นสิ่งที่นายหญิงโปรดปรานที่สุด จะเด็ดมั่วซั่วได้ยังไง”
ถึงแม้แม่นมเฉียวจะอยากเปิดปากพูด แต่ก็ทราบถึงกฎระเบียบของอินเยวี่ยหรงดี ดังนั้นจึงไม่ได้พูดออกมา
อินเยวี่ยหรงมองถังถังแวบหนึ่ง ดูเหมือนจะไม่ได้โกรธเลย แล้วพูดด้วยเสียงที่ราบเรียบ “ดอกไม้พวกนี้บานอยู่บนต้นไม่ใช่ว่าดีมากอยู่แล้วเหรอ”
ถังถังเขยิบเข้าไปอยู่ตรงหน้าอินเยวี่ยหรง พร้อมเผยรอยยิ้มกว้าง “บานอยู่บนกิ่งก็สวยมากครับ แต่ถังถังคิดว่า การที่ดอกเหมยพวกนี้ผลิบานอยู่บนกิ่ง ยังสู้มาอยู่ข้างตัวคุณย่าผมไม่ได้เลย!”
อินเยวี่ยหรงฟังแล้วสีหน้าก็นิ่งงันไปแวบหนึ่ง จากนั้นมุมปากก็หยักขึ้นนิดๆ เผยรอยยิ้มที่เฉียดใกล้ความอ่อนโยนเข้ามาแล้ว
ถังถังพูดเจื้อยแจ้ว “ผมอยากเด็ดมาวางไว้บนโต๊ะหนังสือของคุณย่าสักกิ่ง เป็นแบบนี้คุณย่าจะได้เห็นตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าจะมีความสุขยิ่งขึ้นไปอีกเหรอครับ”
“นายหญิงคะ คุณดูสิคะว่าคุณชายน้อยกตัญญูมากเลย!” ยิ่งเห็นเด็กน้อยคนนี้แม่นมเฉียวก็ยิ่งชอบมากขึ้นไปเรื่อยๆ จริงๆ เธอจำไม่ได้แล้วว่านายหญิงไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองให้ดีมานานแค่ไหน หลังจากคุณชายน้อยมา อารมณ์ของนายหญิงก็ดีวันดีคืน มีรอยยิ้มบนใบหน้ามากขึ้น
ถังถังนิ่งไป ตั้งใจมองไปที่อาจงแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นมา “อีกอย่าง ตอนนี้สิ่งที่คุณย่าชอบที่สุดไม่ใช่ดอกเหมย แต่เป็นฉันต่างหาก!”
สีหน้าของอาจงดำคล้ำเหมือนก้นหมอ
“พรืด…” แม่นมเฉียวหลุดขำออกมา
แม้แต่อินเยวี่ยหรงก็หัวเราะเบาๆ “เธอไม่ถ่อมตัวเอาเสียเลย”
อาจงนึกถึงว่าวันนี้ตัวเองยังมีเรื่องต้องให้ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ช่วยอยู่ เลยสะกดกลั้นความโกรธไว้ ในใจเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
คุณชายอินเหิงพูดถูก ถ้าปล่อยให้ไอ้เด็กเหลือขอนี่ได้รับความโปรดปรานต่อไป พอตระกูลอินผลัดมือแล้ว จะยังมีที่สำหรับเขาได้ยังไง
….
ณ ดงเหมย
อาจงพกลูกกวาดไว้ แล้วแอบตามถังถังไป
รอจนไปถึงสถานที่ปลอดคนแล้ว อาจงจึงเอ่ยเรียกทันที “ไอ้เด็ก…คุณชายน้อย!”
ถังถังได้ยินเสียงจากด้านหลัง เลยหันกลับไป “อาจง นายนี่เอง มีอะไร”
หนูน้อยคนนี้เพิ่งอายุสี่ห้าขวบชัดๆ เวลามองคนยังต้องเงยหน้าอยู่ แต่ท่าทางตอนที่ดวงตาเยือกเย็นคู่นั้นมองมากลับดูเหมือนก้มมองเขาจากที่สูง ทำให้หัวใจเขาอึดอัดขึ้นมา
“คุณชายน้อย นี่เป็นลูกกวาดกับของเล่นที่ผมซื้อให้คุณครับ คุณดูเถอะว่าชอบไหม!” อาจงมีสีหน้าประจบเอาใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี