แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2443
สรุปบท บทที่ 2443 เซอร์ไพรส์วันเกิด 4 / บทที่ 2444 ประกาศต่อใต้หล้า: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอน บทที่ 2443 เซอร์ไพรส์วันเกิด 4 / บทที่ 2444 ประกาศต่อใต้หล้า จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 2443 เซอร์ไพรส์วันเกิด 4 / บทที่ 2444 ประกาศต่อใต้หล้า คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 2443 เซอร์ไพรส์วันเกิด 4
“ซือเยี่ยหาน…”
“สุขสันต์วันเกิดค่ะ…”
ซือเยี่ยหานรับรู้ได้แค่ว่าราวกับมีบางอย่างที่ร้อนแรง พุ่งออกมาจากหญิงสาวเข้าสู่ตัวเขา กระแทกเข้าสู่หัวใจของเขาอย่างจัง
ปัง…
ท่ามกลางม่านรัตติกาลนอกหน้าต่างมีลูกกลมสีขาวนวลพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็ระเบิดตัวเป็นดอกไม้ที่ส่องสว่างทอประกาย สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า
พอเยี่ยหวันหวั่นมองเห็นดอกไม้ไฟผ่านหน้าต่างห้องน้ำได้รางๆ ก็พลันมีสีหน้าดีใจ ในที่สุดเยี่ยมู่ฟานก็ปล่อยมาแล้ว!
“ที่รัก! มาตรงนี้สิตรงนี้เลย!” เยี่ยหวันหวั่นฉุดมือซือเยี่ยหายมาที่ระเบียงด้านนอกห้องนอน
ทันทีที่เปิดประตูระเบียงออก ดอกไม้ไฟเต็มฟากฟ้าก็ปรากฏอยู่ในครรลองสายตาทันที
เยี่ยหวันหวั่นมองดอกไม้ไฟบนท้องฟ้า พลางโบกไฟเย็นในมือ แล้วเอ่ยด้วยความเสียดาย “เฮ้อ ฉันรู้ว่าการฉลองวันเกิดให้แบบนี้มันพื้นๆ ไปหน่อย แต่เวลามีจำกัด ได้แต่เอาแบบนี้ไปก่อน!”
ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับอารมณ์ที่นับไม่ถ้วนปั่นป่วนอยู่ในทรวงอก น้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าจนแทบจะแหบแห้ง “เธอรู้ได้ยังไง…”
“ฉันให้ถังถังไปถามมาจากตุลาการอินไงล่ะ! ใช่แล้ว ฉันได้ยินสวี่อี้บอกว่าคุณอยู่ที่ห้องใต้หลังคาชัดๆ สวี่อี้ยังบอกด้วยว่าดูเหมือนวันนี้ของทุกปีคุณจะดูท่าทางอารมณ์ไม่ดีเท่าไร แล้วทำไมวันนี้…”
ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ ซือเยี่ยหานกำลังอาบน้ำอยู่ ดูจากสีหน้าแล้วไม่มีร่องรอยความเศร้าโศกเสียใจเลย ดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นจึงอดไม่ได้ที่จะแปลกใจอยู่บ้าง
ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงบ “สวี่อี้พูดไม่ผิดหรอก ในช่วงเวลานี้ของทุกปี อารมณ์ของฉันจะไม่นับว่าดีเท่าไรจริงๆ แต่ว่า ปีนี้กลับไม่เหมือนเดิม”
เยี่ยหวันหวั่นไม่เข้าใจ “ปีนี้ไม่เหมือนเดิมเหรอ”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “อืม ปีนี้อารมณ์ดีมาก”
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มตาหยี “เพราะพวกเรากำลังจะแต่งงานกันใช่ไหม”
ซือเยี่ยหานไม่ได้ปฏิเสธ แต่กลับโน้มตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากของหญิงสาว “ใช่ เพราะพวกเราจะแต่งงานกันแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นหยิบทะเบียนบ้านเล่มเล็กทั้งสองเล่มออกมาจากอกเสื้ออย่างมีลับลมคมนัย “ถ้างั้นคุณจะต้องชอบของขวัญวันเกิดชิ้นนี้จากฉันแน่นอน!”
ซือเยี่ยหานมองทะเบียนบ้านสองเล่มในมือของหญิงสาว ในดวงตาอันลุ่มลึกมีแสงสว่างพร่างพราวบนขอบฟ้าส่องสะท้อนอยู่ ทั้งเจิดจ้าและสดใส “นี่คือ…”
“ทะเบียนบ้านไง พรุ่งนี้เช้าพวกเราไปจดทะเบียนกันเถอะ!” เยี่ยหวันหวั่นพูด แล้วเอ่ยต่อไปอีกว่า “ใช่แล้ว ทะเบียนสมรสของทางฝั่งรัฐอิสระฉันก็จัดการไว้แล้ว ตอนแรกพวกเราสองคงต้องไปจดด้วยตัวเอง แต่ฉันให้อาจารย์ของฉันใช้เส้นให้ ช่วยจัดการให้พวกเราแล้วล่ะ!”
เวลานี้ อี้หลิงจวินที่อยู่ห่างออกไปในรัฐอิสระ : เหอๆ ประธานสภาตุลาการอย่างเขาทำงานโปร่งใสสุจริตและยึดมั่นตามหลักจรรยาบรรณมาโดยตลอด การใช้เส้นสายครั้งแรกไม่น่าเชื่อเลยว่าจะทำเพื่อช่วยจดทะเบียนสมรสให้ลูกศิษย์ตัวน้อย!
นี่มันขี่ช้างจับตั๊กแตนเกินไปแล้ว!
ด้วยภูมิหลังของเขา จะดีร้ายยังไงก็ควรได้จัดการเรื่องใหญ่กว่านี้หน่อยสิ!
แต่เขาจะทำยังไงได้ล่ะ แค่ศิษย์น้องเรียกว่า ‘พ่อ’ อะไรเขาก็จัดการให้ได้ทั้งนั้น!
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยพลางเปิดคลังภาพในมือถือ ในนั้นมีภาพทะเบียนสมรสที่อี้หลิงจวินถ่ายส่งมาให้เธอ “คุณดูสิ”
ทะเบียนสมรสของรัฐอิสระก็เป็นรูปเล่มสีแดงเข้มเหมือนกัน ด้านในเป็นตัวอักษรยาทองสีทองอร่าม รูปที่ติดเป็นรูปคู่ของเธอกับซือเยี่ยหานที่เยี่ยหวันหวั่นเลือกมารูปหนึ่ง
“ฮิฮิ ชอบวันเกิดครั้งนี้ไหม ฉันรู้ว่าคุณไม่เคยฉลองวันเกิดเลย แต่ว่า ยังฝืนเป็นเจ้าภาพฉลองวันเกิดให้คุณสักครั้ง โกรธรึเปล่าคะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถามอย่างเป็นกังวลอยู่บ้าง
“ชอบสิ…” ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาอีกครั้ง แล้วจูบหญิงสาวแรงๆ ทีหนึ่ง
จะไม่ชอบได้ยังไง
วันที่เขาเกิด ถูกเขามองว่าเป็นวันอัปมงคลและหายนะมาโดยตลอด
แต่ว่า ตอนนี้ เขาไม่เคยรู้สึกโชคดีเท่านี้มาก่อนเลยที่เขาได้เกิดขึ้นในโลกใบนี้ และได้พบกับเธอ
—————————————————————————————
[เฟ่ยหยาง : ฉันกลับมาแล้ว! เป็นความจริง!!!]
[เจียงเหยียนหราน : ว้าว หวันหวั่นกับประธานซือจดทะเบียนกันแล้ว! น่ายินดีๆ!]
[หานเซี่ยนอวี่ : โลเคชั่นของเยี่ยไป๋คือนครหลวง เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน]
[กงซวี่ : ฉัน! จะ! ซึม! แล้ว! นะ!!!! พี่เยี่ยกลับมาตอนไหนฉันก็ยังไม่รู้เลย! แม้แต่พี่เยี่ยแต่งงานก็ได้รู้จากโมเมนต์ ฉันไม่ใช่ลูกรักที่สุดของพี่เยี่ยแล้วจริงๆ!]
[ลั่วเฉิน : นายเคยได้เป็นตอนไหนกัน]
[กงซวี่ : อ้าวเฮ้ย! ลั่วเฉินนายอยากมีเรื่องใช่ไหม! นี่มันเวลาไหนแล้ว นายยังจะมาแซะฉันอีก พี่เยี่ยถูกแย่งไปแล้วนะว้อย!]
พอเห็นในกลุ่มแตกตื่นฮือฮากัน ในที่สุดเยี่ยมู่ฝานถึงได้ปรากฏตัวขึ้นทีหลัง
[เยี่ยมู่ฝาน : พวกนายใจเย็นหน่อย…]
[กงซวี่ : จะให้ผมใจเย็นได้ยังไง! ผู้จัดการเยี่ย ผมว่าคุณก็ทำเกินไปแล้ว คุณต้องรู้แต่แรกแล้วแน่ๆ แล้วทำไมถึงไม่บอกพวกเราก่อนล่ะ]
[เฟ่ยหยางสมทบด้วย : ใช่แล้ว! ผู้จัดการเยี่ย นี่คุณทำไม่ถูกนะ! ทำให้พวกเราต้องโดนยัดอาหารหมาเข้าเต็มปากโดยไม่ทันตั้งตัว ไม่มีเวลาเตรียมตัวเลยสักนิด!]
[เยี่ยมู่ฝาน : (อิโมติคอนเยาะเย้ย) เฮอะๆ พวกนายได้กินอาหารหมาแค่นี้ เป็นเรื่องใหญ่นักเหรอ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของซือเยี่ยหาน ตอนเที่ยงคืนเมื่อวาน ยัยนั่นอยากทำเซอร์ไพรส์วันเกิดให้แฟนเธอ ใช้ฉันขับรถตะลอนไปส่งเธอครึ่งค่อนเมือง แถมยังไปขโมยทะเบียนบ้าน ตามหาดอกไม้ไฟไปทั่วเมือง เสร็จแล้วยังให้ฉันนั่งตากลมหนาวอยู่ริมทะเลสาบตอนดึกๆ เพื่อช่วยจุดดอกไม้ไฟสร้างความโรแมนติกให้เธออีก ทำไม พวกนายก็แค่เห็นโพสต์ในโมเมนต์ คับข้องใจมากรึไง ห๊า]
[กงซวี่ : แค่กๆ…ด้านความน่าเวทนาดูเหมือนคุณจะน่าเวทนามากกว่านะผู้จัดการเยี่ย...]
[เฟ่ยหยาง : +10086 ผู้จัดการเยี่ยน่าเวทนากว่า…]
[เจียงเยียนหราน : พี่มู่ฝานลำบากคุณแล้ว…]
ถ้าพวกเขาแค่ถูกโปรยอาหารหมา งั้นเยี่ยมู่ฝานก็คงนั่งอยู่บนกองอาหารหมาแล้ว…
—————————————————————————————
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี