บทที่ 2457 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 3
“ไอ้คนตาบอด!”
ชายหนุ่มเตะร่างของทหารรับจ้างกระเด็นออกไป จากนั้นก็มองไปทางเด็กสาว
เมื่อกี้คุณชายบอกว่า เด็กสาวคืออู๋โยว เนี่ยอู๋โยวจากตระกูลเนี่ย…
“เอ่อ คุณหนูอู๋โยว ทำไมคุณหนูมาปรากฏตัวในสถานที่แบบนี้คนเดียวล่ะครับ” ชายหนุ่มไม่ค่อยเข้าใจ
พอเด็กสาวได้ยินก็นิ่งเงียบไม่เอ่ยตอบ
จี้ซิวหร่านยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง คำถามนี้เกินความจำเป็นแล้ว
ด้วยนิสัยคุณตาของอู๋โยว ผู้อาวุโสอย่างเขาคงตั้งใจปล่อยเนี่ยอู๋โยวไว้ที่นี่ เพื่อฝึกฝนจิตใจของเด็กสาว
คิดว่าคุณตาของอู๋โยวน่าจะอยู่ในละแวกนี้ด้วย ถ้าอู๋โยวมีอันตรายอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาต้องปรากฏตัวอย่างรวดเร็วแน่
“ไปเถอะ” จี้ซิวหร่านมองเด็กสาว แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
เด็กสาวฟังแล้วหน้าแดงแวบหนึ่ง แต่กลับไม่ยอมลุกขึ้น
จี้ซิวหร่านปรายตามองแวบหนึ่ง ก็พบว่าเด็กสาวสวมรองเท้าอยู่เพียงข้างเดียว อีกข้างคงหลุดหายไประหว่างต่อสู้แล้ว
“รองเท้า หายไป…” ผ่านพักหนึ่ง เด็กสาวก็เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน
“ไม่เป็นไรครับ มาเถอ คุณหนูอู๋โยว ผมจะแบกคุณเองครับ!” ชายหนุ่มเอ่ยกับเด็กสาว
แต่กลับเด็กสาวกลับไม่ยอมขยับเขยื้อน
“ขึ้นมาสิ”
จี้ซิวหร่านย่อตัวลง แล้วเอ่ยเสียงเบา
จากนั้น ใบหน้าของเด็กสาวก็แดงยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพียงใช้สองแขนกอดคอชายหนุ่มไว้ ให้เด็กหนุ่มแบกขึ้นหลัง
“พี่ซิวหร่าน พวกเราจะไปไหนกันเหรอคะ” เด็กสาวถาม
“พาเธอกลับบ้าน” จี้ซิวหร่านเอ่ยตอบพลางยิ้มน้อยๆ
“อื้อ” เด็กสาวพยักหน้า
….
หลังเดินกันอยู่สักพัก ทั้งสามคนก็หยุดพักริมลำธารสายหนึ่ง
“หิวไหม” จี้ซิวหร่านนั่งลงข้างลำธาร ใช้น้ำล้างมือ จากนั้นก็เอ่ยถามเด็กสาว
“อืม นิดหน่อย…” เด็กสาวตอบ
“จี้เยวี่ย” จี้ซิวหร่านมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“คุณชาย นี่เป็นมื้อกลางวันของคุณนะครับ…” จี้เยวี่ยเอ่ยด้วยความร้อนใจ
พอจี้ซิวหร่านได้ยินก็ขมวดคิ้วนิดๆ
จี้เยวี่ยเห็นแบบนั้นแล้วก็สะดุ้งโหยง ได้แต่ส่งอาหารกลางวันของจี้ซิวหร่านให้เด็กสาวไป ราวกับเป็นเผือกหัวหนึ่ง ยังมีเนื้อวัวปรุงสุกในถุงสุญญากาศด้วย
จี้ซิวหร่านหยิบเผือกไป เลาะเปลือกออก จากนั้นก็ยื่นให้เด็กสาว
“พี่ซิวหร่าน พี่กินเถอะ” เด็กสาวมองเผือก จากนั้นก็น้ำลายไหลแล้ว
พอเห็นท่าทางของเด็กสาว จี้ซิวหร่านกลับยกยิ้มแวบหนึ่ง แล้วจึงลูบหัวเล็กๆ ของเด็กสาว “ไม่เป็นไร ฉันไม่หิว เธอกินทั้งหมดได้เลย อย่าให้สิ้นเปลือง”
“จะไม่หิวได้ยังไง…ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันแล้ว” จี้เยวี่ยที่อยู่ไม่ไกลพึมพำเสียงเบา
หลังจากเด็กสาวกินอิ่มแล้ว จี้ซิวหร่านก็ย่อตัวลงแบกเด็กสาวขึ้นหลังอีกครั้ง ต่อมาทั้งสามก็มุ่งหน้าสู่ทิศทางที่ไกลออกไป
….
ทุกครั้งที่นึกถึงวันนั้นที่ได้พบจี้ซิวหร่านอย่างเป็นทางการ เนี่ยอู๋โยวก็อดไม่ได้ที่จะใจลอยไป
ตระกูลจี้ ในสวนหลังเขา
ผ่านไปหลายปี เด็กหนุ่มและเด็กสาว ต่างก็กลายเป็นอดีตไปนานแล้ว
เนี่ยอู๋โยวจ้องมองจี้ซิวหร่านที่อ่านหนังสืออย่างจดจ่อ และอดไม่ได้ที่จะเบะปาก “ท่านนักบุญใหญ่”
“ว่าไง”
จี้ซิวหร่านดึงสติกลับมา วางตำราในมือลง แล้วมองไปที่เนี่ยอู๋โยว พลางยิ้มน้อยๆ
“เวรเอ้ย ตำราปราชญ์ พี่อยากเป็นนักบุญจริงๆ สินะ” เนี่ยอู๋โยวเอ่ยเสียดสี
จี้ซิวหร่านไม่โกรธ ทำเพียงเอ่ยยิ้มๆ “อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เลยได้แต่ชื่นชมภูมิปัญญาของคนโบราณน่ะ”
เนี่ยอู๋โยวเดินเข้าไปหยุดใกล้ตัวจี้ซิวหร่าน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ใครบ้างจะไม่รู้ว่าพี่ซิวหร่านของพวกเราไม่ว่าจะบุ๋นบู๊ก็ยอดเยี่ยมที่สุดในใต้หล้า ภูมิปัญญาคนโบราณ น่ากลัวว่าจะเทียบชั้นพี่ซิวหร่านไม่ได้แล้ว”
“อู๋โยว ฉันได้ยินว่า ช่วงนี้เธอก่อตั้งกลุ่มอำนาจชื่อพันธมิตรอู๋เว่ยขึ้นนี่” มุมปากของจี้ซิวหร่านแฝงด้วยรอยยิ้มดั่งฤดูใบไม้ผลิไว้
“นี่…พี่รู้หมดแล้วเหรอ” หญิงสาวผงะไปแวบหนึ่ง
“ทำไมล่ะ มีฉันเล่นเป็นเพื่อนเธอยังไม่พอ เลยต้องไปตั้งพันธมิตรอู๋เว่ยอีกเหรอ” จี้ซิวหร่านขยับเข้าใกล้หญิงสาว ด้วยดวงตาที่เย้ายวนดึงดูดวิญญาณ
—————————————————————————————
บทที่ 2458 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 4
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี