แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 550

บทที่ 550 ว่างจนไม่มีอะไรให้ทำเกินไป

หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋กินข้าวเสร็จก็นั่งอยู่สักพักแล้วจึงกลับไป

โจวข่ายพาเวิงเหม่ยเจี่ยออกไป คุณแม่เวิงมองตามด้วยสายตารักใคร่

หลังจากหมุนตัวกลับ หล่อนก็พูดเรื่องที่ทางตระกูลโจวตกลงแล้วกับลูกชายคนโต

“พรุ่งนี้ลูกออกไปหาซื่อนีก็พาหล่อนไปเดินเล่นเสียหน่อยนะ แม่ได้ยินน้าหลินของลูกบอกว่าหากลูกแฝดของเอ๋อร์นีกลับมา ถึงตอนนั้นหล่อนก็ต้องอยู่ช่วยพวกเขาเลี้ยงเด็ก และอาจจะไม่มีเวลาออกไปกับลูกแล้วนะ มีแค่ตอนนี้เท่านั้นลูกรู้ไหม?” คุณแม่เวิงพูด

เวิงกั๋วต้งพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “แล้วผมควรเอาอะไรไปฝากดีครับ?”

“เอาแอปเปิลไปถุงหนึ่งก็ได้จ้ะ ปีใหม่ได้กินแอปเปิลชีวิตจะได้อยู่เย็นเป็นสุข” คุณแม่เวิงพูด

เนื่องจากเพิ่งจะเป็นการเริ่มต้น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องจัดหนักจัดเต็มอะไร รอให้คบกันอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงตอนนั้นของขวัญอะไรที่สมควรให้ถึงจะต้องให้

เวิงกั๋วต้งรับปาก

“ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากันนะจ๊ะ อย่าพูดจาใจร้ายเหมือนอยู่กับแม่ล่ะ ลูกก็รู้ว่าซื่อนีเป็นอย่างไร ถ้าเกิดได้แต่งไปแล้ว ต่อไปอาหารสามมื้อของลูกก็จะไม่ขาดตกบกพร่องแล้ว ไม่อย่างนั้นละก็ทั้งชีวิตนี้ของลูกคงได้กินแต่กับข้าวโรงอาหารแน่นอน” ท่านแม่เวิงเห็นท่าทางไม่สนใจของเขา ก็พูดข่มขู่แบบนี้ออกมา

เวิงกั๋วต้งจนปัญญา เขาพูดว่าเขารู้แล้วไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้นบนพื้นฐานความยินยอมของทุกคน เวิงกั๋งต้งกับโจวซื่อนีก็เริ่มไปมาหาสู่กันแล้ว

โจวซื่อนีไร้ความกังวลใดๆ หล่อนยังรู้สึกชื่นชมในตัวของเวิงกั๋วต้งอย่างมากด้วย คุณแม่เวิงเห็นพวกเขาขยันไปมาหาสู่กันทุกวันก็มีใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม

เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ถึงวันที่เจ็ดแล้ว

วันนี้โจวข่ายและเวิงเหม่ยเจี่ยจะต้องนั่งรถกลับไปแล้ว หลินชิงเหอที่ปกตินอนตื่นสายยังลุกขึ้นมาแต่เช้ากับโจวชิงไป๋ผู้เป็นพ่อก็พากันไปส่งพวกเขาที่สถานีรถไฟ

“ถ้ามีเวลาก็กลับมานะลูก อยู่ข้างนอกต้องระมัดระวังความปลอดภัยดี ๆ แล้วก็ลูกต้องดูแลเหม่ยเจี่ยดี ๆ นะ” หลินชิงเหอพูดกำชับเขา

“ผมรู้แล้วครับ ผมจะจำไว้ ม้าวางใจเถอะครับ” โจวข่ายพูด

พวกเขาพูดพร่ำอยู่เช่นนั้นจนถึงเวลาสมควรแล้ว โจวข่ายจึงแบกกระเป๋าของตัวเองและเวิงเหม่ยเจี่ยขึ้นรถไฟไปด้วยกัน

หลินชิงเหอและโจวชิงไป๋ก็ขับรถพาเจ้ารองและเจ้าสามกลับบ้าน

“ตอนนี้มีพี่เหม่ยเจี่ยคอยดูแลพี่ใหญ่ ม้าก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว” โจวเฉวี่ยนพูด

“ใช่ ๆ ” โจวกุยหลายพยักหน้า พวกเขาสองพี่น้องรู้สึกพึงพอใจในตัวเหม่ยเจี่ยว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตคนนี้มาก เพราะหล่อนทั้งสวยและยังอ่อนโยนใจกว้าง และยังเป็นนางพยาบาลที่รู้จักดูแลคนอื่นอย่างยิ่งด้วย

“ม้าครับตอนนี้ต้องรีบหน่อยแล้วนะ ต้องรีบพยายามกับป๊าของผมขึ้นอีก ส่วนพวกเราก็ไม่ต้องโทรศัพท์ไปด้วย รอให้พี่ใหญ่กลับมาแล้วเห็นท้องแม่ใหญ่ขึ้น พี่เขาจะได้ตะลึงไปเลย!” โจวกุยหลายพูด

“รอไปเถอะเจ้าเด็กดื้อ” หลินชิงเหอส่งเสียงเย็นดังหึ

เดิมทีโจวเอ้อร์นีจะกลับมาวันที่ห้า เนื่องจากหล่อนไม่ค่อยชินเวลาอยู่กับแม่ของหวังหยวน

แต่เพราะทั้งคุณพ่อคุณแม่หวังชอบเด็กแฝดหงส์มังกรของหล่อนมาก จากเดิมที่วางแผนว่าจะกลับมาในวันที่ห้า ต้องเลื่อนออกไปเป็นวันที่สิบแทน

พอกลับมาหล่อนถึงได้รู้ว่าน้องสาวของตัวเองกำลังคบหาดูใจอยู่กับใครคนหนึ่งแล้ว

จนกระทั่งหล่อนเห็นเวิงกั๋วต้ง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก หวังหยวนเคยพูดคุยกับเวิงกั๋วต้งแล้วก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ไม่เลวเลยคนหนึ่ง

หวังหยวนพาเอ้อร์นีและแฝดชายหญิงนั่งรถมาที่นี่

“อากาศเย็นแบบนี้จะมาที่นี่ทำไมกันจ๊ะ” หลินชิงเหอเชิญคนเข้ามาแล้วก็เอ่ยปาก

“นั่นต้องมาอยู่แล้วครับ น้าสี่กับอาสี่เอาชาดีกลับมาด้วย ผมเพิ่งนึกขึ้นได้” หวังหยวนพูดยิ้ม ๆ

โจวชิงไป๋รับเด็กฝาแฝดหญิงชายที่อยู่ในอ้อมแขนเขามา เพียงครู่เดียวพวกเขาก็ตื่นเสียแล้ว พอลืมตาตื่นพวกเขาก็เล่นเลยทันที หน้าตาดูน่ารักน่าชังมาก

หลินชิงเหอยิ้มพูดขึ้นว่า “มีอะไรหรือจ๊ะ ถ้าเธออยากได้ชาแผ่น [1] นั่นล่ะก็ รอสักครู่หนึ่งนะ เดี๋ยวน้าเอามาให้กลับไปก้อนสองก้อน อ้อ แล้วก็ชาแท่ง [2] ด้วย เอาไปด้วยหนึ่งแท่งนะจ๊ะ”

“ซื้อมาเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ” หวังหยวนพูด

“น้ายังคิดอยู่เลยว่าปีนี้จะเปิดร้านชาดีไหม” หลินชิงเหอพูด

เธอไม่ได้พูดเล่น ๆ แต่ตนเองมีความคิดที่จะทำอย่างนี้จริง ร้านเหล้าจะเปิดต่อหรือไม่ค่อยว่ากัน แต่ร้านบุหรี่เธอก็ได้เปิดไปแล้ว จะเปิดร้านชาด้วยก็ไม่ถือว่าเกินไปหรอกมั้ง?