แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 599

บทที่ 599 เดินเข้าไปอย่างว่านอนสอนง่าย

ในบาร์

กงซวี่เห็นเยี่ยหวันหวั่นโดนห้อมล้อมทั้งคืน ใบหน้าหล่อสดใสยิ่งไม่น่าดูเข้าไปใหญ่

“ออกไป ออกไปให้หมด พี่เยี่ยเป็นของฉัน ถึงแม้เขาจะดูดวงเป็น ก็ดูให้ฉันแค่นั้น!” กงซวี่ดึงเยี่ยหวันหวั่นออกมานั่งข้างตัวเองอย่างไม่พอใจ

ยังดีที่นายกงซวี่นั่นช่วยสลายวง เยี่ยหวันหวั่นค่อยได้ความสงบกลับมาบ้าง

หลังนั่งลง เยี่ยหวันหวั่นก็ถามหานเซี่ยนอวี่อย่างเสียไม่ได้ “ตกลงพี่ซินพูดถึงฉันว่ายังไง”

หานเซี่ยนอวี่พูดด้วยสีหน้าจนปัญญา “ช่วงนี้เธอเจอใครก็บอกกับทุกคนจริงๆ ว่ามีปรมาจารย์ลัทธิเต๋าคนหนึ่งดูดวงแม่นบอกว่าปีนี้เธอจะได้รับรางวัลจินหลานอะไรพวกนี้…”

เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจออกมาอย่างปวดหัว

ด้านนี้กำลังพูดคุยกับหานเซี่ยนอวี่อยู่ ฝั่งตรงข้ามก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างตื่นเต้น

เห็นศิลปินหนุ่มคนหนึ่งแต่งตัวล้ำสมัยเดินเข้ามาทำคนมองตาเป็นประกาย มีศิลปินไม่น้อยเข้าไปถามเรื่องเครื่องแต่งกายเขา

เยี่ยหวันหวั่นมองศิลปินหนุ่มที่แต่งตัวล้ำสมัยคนนั้น อดพึมพำขึ้นมาไม่ได้ “ศิลปินหนุ่มตรงกลางคนนั้นคือ…”

หานเซี่ยนอวี่มองเธอ “ทำไม สนใจเหรอ นั่นเป็นศิลปินใหม่ของจวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ เซ็นสัญญาผู้จัดการไปแล้ว.

“จวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์?”

ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นนิ่งไปเล็กน้อย

จวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์เป็นบริษัทตัวแทนที่ครอบครัวเฉินเมิ่งฉีเปิด

หานเซี่ยนอวี่อธิบาย “อืม ตั้งแต่สไตล์ลิสเหอจวินเฉิงเข้าร่วมกับจวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ สองปีนี้ภาพลักษณ์ศิลปินใหม่ของจวี๋ซิงไม่เลวเลย เรียกกันว่าสไตล์ล้ำสมัย ที่สำคัญคือศิลปินใหม่ทุกคนแต่งตัวมีสไตล์เป็นของตัวเอง พูดได้ว่าจวี๋ซิงสามารถผลักดันศิลปินใหม่ได้สำเร็จเร็วขนาดนี้ เหอจวินเฉิงคนนี้สร้างผลงานไว้ไม่น้อยเลย…”

ได้ยินคำพูดของหานเซี่ยนอวี่ ในใจเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยและเยือกเย็น

ผลงานของเหอจวินเฉิงอะไรกัน

หลังจากที่เยี่ยมู่ฝานพี่ชายเธอโดนเฉินเมิ่งฉีหลอก ผลงานและชื่อเสียงพวกนี้โดนหัวหน้าสไตล์ลิสเหอจวินเฉิงแห่งจวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์เอาไปครอบครองหมด

เหตุผลของเฉินเมิ่งฉีคือ ถึงยังไงตอนนี้เท่ากับว่าครอบครัวเยี่ยมู่ฝานโดนตระกูลเยี่ยกรุ๊ปปิดกั้นอยู่แล้ว

เฉินเมิ่งฉีบอกพี่ชายเธอว่า กลัวว่าถ้าเขาออกหน้ามากเกินไป ตระกูลเยี่ยกรุ๊ปจะสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลเฉิน ดังนั้นเลยให้เขาหลบอยู่หลังฉาก แล้วให้เหอจวินเฉินอยู่หน้าฉากแทน ได้รับความดีความชอบจากผลงานของเยี่ยมู่ฝาน

คาดว่าคนที่กำลังมีความรักนั้นไอคิวติดลบจริงๆ…

แล้วพี่ชายเธอยังหลงเชื่อโดยไม่บ่นไม่ว่าสักคำ

ทุ่มเทสุดชีวิตเพื่อจวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ เรื่องอะไรที่จะสร้างปัญหาก็ผลักมาที่เขาหมด หลังใช้ประโยชน์จนหมดสิ้นก็โดนถีบออกมา….

เห็นเยี่ยหวันหวั่นสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที หานเซี่ยนอวี่รีบวางแก้วเหล้าในมือ “เกิดอะไรขึ้น สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย”

เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”

เพียงแต่โดนคนโง่คนหนึ่งทำอารมณ์เสียเท่านั้นเอง

หานเซี่ยนอวี่มองดูเธอด้วยความไม่สบายใจ ยื่นมือไปลูบหน้าผากเธอ “แน่ใจนะ?”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มปลอบ “ไม่มีอะไรจริงๆ สบายใจได้”

กงซวี่ที่นั่งอยู่อีกฝั่งของเยี่ยหวันหวั่นกว่าจะดึงเยี่ยหวันหวั่นกลับมาด้วยความยากลำบาก ปรากฏว่าเยี่ยหวันหวั่นเอาแต่คุยกับหานเซี่ยนอวี่ ทำให้กงซวี่รู้สึกแย่ไปหมด

กำลังคุยกันอยู่ เห็นลั่วเฉินเอาแต่นั่งอยู่คนเดียวในมุม ไม่ไปทำความรู้จักใคร เห็นได้ชัดว่าทำตัวไม่กลมกลืนไปกับงานเลย เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ ส่งเสียงเรียกเขา “ลั่วเฉิน นายมานั่งตรงนี้เถอะ!”

เห็นเยี่ยหวันหวั่นเรียกตัวเอง สายตาลั่วเฉินเป็นประกาย รีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปอย่างว่านอนสอนง่าย

………………………………………………………………

บทที่ 600 นั่งตัวตรงดีๆ

ถังซิงหั่วมองดูกงซวี่เชื่องเหมือนเด็ก รู้สึกขัดลูกตา ทนมองไม่ไหวเลยเบือนหน้าหนี

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าท่าทีกงซวี่ที่มีต่อเยี่ยไป๋นั้นแปลกพิลึก

หลังจากอยู่มาสักพัก เยี่ยหวันหวั่นก็บอกลา

“ทำไมรีบกลับเร็วจัง” กงซวี่บ่นไม่พอใจ

เยี่ยหวันหวั่นหาข้ออ้างสารพัด “แฟนฉันอยู่คนเดียวไม่กล้านอน”

แฟนอีกแล้ว…

กงซวี่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองดูเยี่ยหวันหวั่นลุกขึ้นยืน ลั่วเฉินก็ตามเยี่ยหวันหวั่นไปด้วย

เพราะว่าหานเซี่ยนอวี่มีงานประกาศ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า อยู่ดึกมากไม่ได้เลยจะกลับพร้อมกัน

หลังเยี่ยหวันหวั่นกลับไปแล้ว กงซวี่ที่เดิมทีปาร์ตี้ทุกครั้งจะสนุกจนฟ้าสว่างถึงพอใจ ทันใดนั้นก็เหมือนลูกบอลที่เอาลมออกนอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนโซฟา ไม่ว่าใครจะมาทักเขาก็ไม่สนใจทั้งสิ้น

วันนี้เดิมทีมีโอกาสมากมายที่จะสามารถสืบข่าวคราวเรื่องของเสี่ยวมี่เจี้ยน ปรากฎว่าเขาสนใจแต่จะบินวนรอบเยี่ยไป๋ เป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวงจริงๆ…

ต้องโทษแมลงพวกนั้นที่มาขวางเขาไว้! ใช่ เป็นแบบนี้แหละ!

ถังซิงหั่วสงสัยตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ตอนนี้เห็นเยี่ยไป๋ไปแล้ว เลยรีบเข้าไปใกล้เม้ามอย “ฉันว่านะกงซวี่ นายเป็นอะไรกันแน่”

กงซวี่จ้องมองเขาด้วยอารมณ์โมโห “ไม่ต้องมาพูดกับฉัน นายนี่น่ารำคาญจริง! ทำไมถึงพูดมากขนาดนี้”

ถังซิงหั่วงง “หา…?” เมื่อกี้เขาเพิ่งพูดไปประโยคเดียวเอง

เห็นท่าทางกงซวี่เหมือนคนประจำเดือนมา ถังซิงหั่วเลยไม่พูดอะไร

……………………………………………………