แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 635

บทที่ 635 มากับฉัน จะพาเธอโบยบิน

“ไม่มีอะไรค่ะ คุยเรื่องทั่วไป พ่อคะแม่คะ พวกเราไปกันเถอะ!” เยี่ยหวันหวั่นกลัวว่าแม่เผชิญหน้ากับเหลียงเหม่ยเซวียนและเยี่ยอีอีตามลำพังจะไม่สบายใจ จึงไม่อยากจะอยู่นาน

ทั้งครอบครัวกำลังจะกลับ จู่ๆ เหลียงเหม่ยเซวียนก็ร้องเรียกเยี่ยเส่าถิงไว้ “เยี่ยเส่าถิง!”

เยี่ยเส่าถิงหยุดเดินทันใด

เหลียงเหม่ยเซวียนยิ้มเย็นชาแล้วพูดต่อ “แล้วคุณจะเสียใจกับการตัดสินใจตอนนั้นของคุณ!”

เยี่ยเส่าถิงหันหลังกลับ สายตาเย็นชาไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย “ผมไม่เสียใจกับการตัดสินใจทุกอย่างของผม ถ้าบอกว่ามีอะไรที่เสียใจ ผมก็เสียใจแค่อย่างเดียวที่ตอนนั้นเห็นด้วยกับคำขอร้องของหวั่นจวิน ให้เธอมาอาศัยอยู่ที่บ้าน เอาคนไม่ดีเข้ามา!”

“เยี่ยเส่าถิง คุณ…”

เยี่ยเส่าถิงไม่สนใจเหลียงเหม่ยเซวียนอีกต่อไป ประคองภรรยาเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับ

……..

หลังจากส่งพ่อแม่กลับบ้าน บนรถ

เมื่อครู่ตอนพ่อกับแม่อยู่ไม่สะดวกพูด ตอนนี้ในที่สุดเยี่ยมู่ฝานก็ทนไม่ไหวพูดประชดขึ้นมา “ถ้าไม่ใช่เพื่อพ่อแม่ ฉันไม่อยากอยู่กินข้าวต่อหรอก น่าขยะแขยงจะแย่! ใช่แล้ว หวันหวั่น แกจะบอกพ่อแม่เรื่องของฉันหรือเปล่า”

เยี่ยหวันหวั่นพูดว่า “อย่าบอกเลยดีกว่า พ่อแม่มีอะไรมักเก็บไม่ค่อยอยู่ อย่าให้คนอื่นมองออกเลย พวกเขาจะได้ไม่ต้องคิดมากกังวลใจด้วย”

เยี่ยมู่ฝานพยักหน้า “อ้อ”

เยี่ยหวันหวั่นพูดจบก็มองไปทางเยี่ยมู่ฝานแวบหนึ่ง “ออกจากจวี๋ซิงแล้ว พี่คิดจะไปที่ไหน”

เยี่ยมู่ฝานเอนหลังพิงเบาะข้างคนขับราวกับถูกดูดพลังงานไปหมด สีหน้ากลุ้มใจ “ฉัน…ไม่รู้…”

ต่อให้ไม่ต้องติดคุกแล้วอย่างไร ชีวิตเขาก็ไม่มีความหวังอะไรอยู่ดี

“กลับไปที่บริษัทไม่ได้แล้วแน่นอน ถึงคุณปู่คุณย่าจะใจอ่อน ฉันก็ไม่กลับไป เข้าไปถิ่นของเยี่ยเส่าอันก็ไม่ต่างจากเนื้อแกะเข้าปากเสือ…” เรื่องนี้เยี่ยมูฝานรู้อยู่แก่ใจ

ตอนที่พ่อเกิดเรื่อง เขาเป็นถึงผู้อำนวยการแผนกจัดซื้อของเยี่ยกรุ๊ป ปรากฏว่ายังโดนเยี่ยเส่าอันใช้อำนาจหาเรื่องไปทั่ว

ตั้งแต่เล็กเขาถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม เคยต้องตกต่ำแบบนี้ที่ไหน อีกทั้งเดิมทีเขาอยู่บริษัทก็ทำงานเอาตัวรอดไปวันๆ เลยถูกหลอกและจับผิดได้ง่าย

สุดท้าย เขาชกเยี่ยเส่าอันเป็นชุดด้วยความโกรธ ตัวเองลาออกจากบริษัท อีกทั้งยังประกาศกร้าวต่อหน้าคุณปู่คุณย่าว่าจะไม่มีวันกลับมาบริษัทอีกแล้ว

ถ้ากลับไปอยู่ในเงื้อมมือของเยี่ยเส่าอันอีกครั้ง เขาไม่ต้องคิดก็รู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร…

พอพ่อล้ม เขาก็หมดอำนาจไม่มีใครหนุนหลัง สองปีมานี้ ความสำเร็จในวงการแฟชั่นก็โดนเหอจวิ้นเฉิงยึดเอาไปหมด เขาไม่เหลืออะไรเลย จะเอาอะไรมาสู้กับเยี่ยเส่าอัน

เวลานี้ เสียงมือถือดังขึ้นมา หน้าจอโชว์ชื่อคนที่โทรเข้ามา ‘เหอจวิ้นเฉิง’

เยี่ยมู่ฝานแค่นยิ้มแล้วรับสาย อยากดูว่าฝ่ายตรงข้ามคิดจะพูดอะไรอีก

“ฮัลโหล”

เพิ่งรับสาย อีกฝั่งก็มีเสียงร้อนรนของเหอจวิ้นเฉิงพูดขึ้น “นายหายไปไหนทั้งวัน งานกองโตที่บริษัทรอนายมาทำอยู่ไม่รู้หรือไง!”

“นายแน่ใจนะว่ากำลังพูดกับฉันอยู่?”

เมื่อคิดถึงปัญหาที่เยี่ยมู่ฝานทิ้งไว้ แล้วยังมีงานดีไซน์ของหนังเรื่องใหม่ที่บริษัทอีก เสียงเหอจวิ้นเฉิงก็อ่อนลง พูดอย่างจริงจังและหนักแน่นว่า “มู่ฝาน ฉันว่านายควรเห็นเจตนาที่ดีของคนอื่นบ้าง ขอแค่นายยอมช่วยฉันทำงานต่อ ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้สามพันทุกเดือนเลย…ไม่สิ เพิ่มให้ห้าพันเลย!”

เยี่ยมู่ฝานจ้องมือถือ แล้วตอบกลับไปหกคำ “กลับ ไป หา แม่ แก เถอะ!”

“นาย…ได้…ได้เลย! เยี่ยมู่ฝาน ฉันจะรอดูว่านายจะไปที่ไหนได้ ถึงตอนนั้นอย่าร้องไห้กลับมาอ้อนวอนฉันแล้วกัน!”

“Shit!” เยี่ยมู่ฝานโมโหจนเขวี้ยงมือถือทิ้ง