แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 683

บทที่ 683 ผมมีเรื่องขอร้อง

กงซวี่เหมือนโจรขโมย ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มบนโซฟาทีละน้อย…

ขอแค่…

ขอแค่เขาลองดู… ก็จะรู้…

แต่ว่า วินาทีที่เขาเข้าไปใกล้ จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นลืมตาขึ้นมา

กงซวี่รีบยืนตัวตรงดัง ‘พรึบ’ “พี่… พี่เยี่ย!”

เยี่ยหวันหวั่นวางเอกสารในมือลง มองข้างๆ โซฟา “มาแล้วเหรอ นั่งลงคุยสิ”

กงซวี่ไม่ขยับ แต่ยังยืนอยู่ที่เดิม พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่เยี่ย ผมมีเรื่องขอร้อง รบกวนพี่ต้องตอบรับผมด้วย!”

เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้ว “เรื่องอะไร”

กงซวี่พูดเสียงดังมีพลัง “ผมขอจูบพี่หน่อยได้ไหม!”

ตงไจ๋ที่อยู่ข้างๆ “…!!!”

อะไรเนี่ย! เมื่อกี้ฉันได้ยินอะไรนะ

หูฉันน่าจะฝาดไป!

เยี่ยหวันหวั่นได้ยิน ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตามาแสงเงาอันตรายแวบผ่านขึ้นมา มองไปทางกงซวี่ที่อยู่ตรงข้ามเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิม พูดขึ้นมาช้า “นายอยากตาย?”

ทันใดนั้นกงซวี่รู้สึกว่ามีเสียง ‘ปิ้ว’ ดังขึ้นมา เหมือนลูกศรกามเทพยิงศรเข้ามาตรงหัวใจตัวเอง กุมหน้าอก ร้องคร่ำครวญขึ้นมา “โอ้ย พี่เยี่ย พี่อย่าทำแบบนี้! อย่าใช้สีหน้าแบบนี้มองผม! อย่าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับผม!”

นี่มันช่าง… ช่างละเมิดกฎเกินไปแล้ว!

“พี่เยี่ย พี่หน้าตาเหมือนเสี่ยวมี่เชียนมากเหลือเกิน ผมไม่ตั้งใจคิดว่าพี่เป็นเสี่ยวมี่เชียน รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นเกย์แล้ว…”

ตงไจ๋เงียบ

เกย์… เป็นเกย์แล้ว?

เหมือนฉันรู้เรื่องผิดปกติเข้า!

ศิลปินของเขายังสามารถไร้จรรยาบรรณได้มากกว่านี้ไหม

กงซวี่ยังบ่นพึมพำอยู่ตรงนั้น “ยังดีที่เมื่อวานผมจูบถังซิงหั่วไปหน่อย ทำเอาผมขยะแขยงแทบไม่ไหว พิสูจน์ว่าผมยังแมนอยู่ แต่ว่า พี่เยี่ย พอผมเห็นพี่ก็ยังใจเต้นรัว! ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด! ขอแค่พี่ให้ผมจูบพี่หน่อย ถ้ารังเกียจ ผมก็จะได้สบายใจ!”

เยี่ยหวันหวั่นเงียบ

จู่ๆ ก็รู้สึกสงสารถังซิงหั่วขึ้นมา…

กงซวี่ลองต่อรองดู “งั้น… ถ้าอย่างงั้นพี่เยี่ยถือว่าพี่ทำบุญ ให้ผมได้เจอหน้าเสี่ยวมี่เชียนสักครั้งนะ! เจอเสี่ยวมี่เชียนแล้ว ผมต้องไม่มีความรู้สึกที่ผิดแบบนี้แน่นอน!”

เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะพูด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา “ผู้อำนวยการเยี่ย พี่ซวี่ ได้เวลาประชุมแล้วค่ะ”

เยี่ยหวันหวั่นพูด “รู้แล้ว จะไปเดี๋ยวนี้”

เยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ก็มองไปทางกงซวี่ช้าๆ “อยากให้ฉันเห็นด้วยกับคำขอร้องนาย?”

สายตากงซวี่เป็นประกาย พยักหน้าติดต่อกัน

เยี่ยหวันหวั่นลุกขึ้น จัดแจงเสื้อผ้า เหลือบหางตามองเขา “ได้สิ ขอแค่สองขาของนายแข็งพอ”

ความหมายแฝงคือ ถ้าไม่กลัวโดนตัดขา…

กงซวี่สันหลังเย็นวาบขึ้นมาทันที น่องขาสั่น

ในห้องประชุม

ผู้บริหารระดับสูงของกวงเย่ามีเดียอยู่กันครบ

คนที่นั่งอยู่ตรงกลางคือผู้อำนวยการใหญ่หยางจิ้นหยวน ซ้ายมือสองคนคือเยี่ยหวันหวั่นและกงซวี่

หยางจิ้นหยวนสีหน้าเคร่งขรึม “แผนกประชาสัมพันธ์นี่ทำงานกันยังไง ถึงตอนนี้เรื่องยังไม่จบ ซ้ำกลับยิ่งบานปลายเข้าไปใหญ่!”

เห็นท่าทีนี้ของเยี่ยหวันหวั่น หยางจิ้นหยวนขมวดคิ้วทันที เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

แต่ว่า เขาก็สามารถเข้าใจได้กับท่าทีของเยี่ยหวันหวั่น

ด้วยนิสัยของกงซวี่ เยี่ยไป๋ทำได้แค่โอนอ่อนผ่อนตามเขาไป

ไม่รู้ว่าหยางจิ้นหยวนคิดอะไร มองไปทางกงซวี่ด้วยสีหน้าจริงจังแล้วพูดขึ้นมา “กงซวี่ เรื่องนี้มีผลกระทบร้ายแรงมาก แม้แต่ฝั่งกระทรวงวัฒนธรรมก็มีการเคลื่อนไหวแล้ว โทรไปหาสำนักงานใหญ่ ท่านประธานฉู่บอกแล้วว่าทางบริษัทเราจะต้องให้คำอธิบาย ถ้านายยังดื้อไมให้ความร่วมมือ บรัทจำเป็นต้องตัดสินใจแล้ว”

ดวงตาสองข้างองกงซวี่หรี่ลงทันที “ขู่ผมเหรอ”

หยางจิ้นหยวนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “กงซวี่ นี่ไม่ใช่การขู่แต่เป็นเรื่องจริง สามวันหลังจากนี้ บริษัทจะเรียกนักข่าวมางานแถลง ถ้าถึงตอนนั้นแล้วนายไม่ออกหน้ามาขอโทษ ก็เสียใจด้วย บริษัทจำเป็นต้องหยุดพักทุกงานของนายชั่วคราว”

กงซวี่ได้ยิน สายตาเป็นประกายเล็กน้อย ท่าทีหยางจิ้นหยวนไม่ถูกต้อง

ใครให้ความกล้าเขามา จู่ๆ เขาถึงกล้าเสียงแข็งพูดกับตัวเองแบบนี้

ถึงขั้นแอบขู่ว่าจะหยุดงานเขาด้วย…

นอกเสียจากว่า ‘คนหนุนหลัง’ ของเขาเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา…

กงซวี่กำลังครุ่นคิดอยู่ เวลานี้ มือถือเขาดังขึ้นมา เป็นสายของที่บ้าน

พอเห็นคนที่โทรมา กงซวี่รู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาในทันที

“ฮัลโหล มีอะไร”

“เด็กไร้มารยาท กลับมาหาพ่อเดี๋ยวนี้เลย!” มือถืออีกฝากมีเสียงโกรธของพ่อดังขึ้นมา พูดจบก็วางสายดัง ‘ปัง’ ลง

กงซวี่กร่นด่า พ่อเข้ามายุ่งจริงด้วย…

เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นมา กงซวี่ลากเก้าอี้ด้านหลังออกอย่างแรง ลุกขึ้นยืน “ตามใจคุณ อยากแถลงก็ตามสบาย!”

………………………………………………………………