แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 789

บทที่ 789 ชอบคุณยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

สวี่อวี้เป็นห่วงว่าด้านในจะเกิดเรื่องขึ้น เขาจึงรีบร้อนส่งเลขานุการสาวน้อยคนนั้นไป ก่อนจะเกาะอยู่ข้างประตูแอบดูสถานการณ์

จากนั้นเขาก็ได้ยินประโยคน่าสยองขวัญเหลือคณานั้นดังขึ้นจากด้านใน ‘ถ้าคุณกล้าไปหาผู้หญิงลับหลังฉัน ฉันก็กล้าพาลูกลับๆ กลับมาเหมือนกัน’…

สวี่อวี้จินตนาการภาพฉากนั้นอย่างเงียบๆ…

น่าสะพรึงเกินไปแล้ว…

เขารีบหาทางจัดการเลขานุการสาวคนนั้นดีกว่า!

…

“ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้ เรื่องเป็นยังไงบ้าง?” เซวียลี่มองเลขานุการสาวที่ยังไม่ถึงชั่วโมงก็กลับมา ก่อนจะเอ่ยปากถาม

เลขานุการสาวตอบด้วยสีหน้าค่อนข้างตื่นเต้น “ราบรื่นมาก คุณชายเก้าไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เขาให้ฉันเข้าไปรายงานงานโดยตรง แถมมีท่าทีอ่อนโยนต่อฉันอีก แต่น่าเสียดายที่เพิ่งเข้าไปไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็กลับมาแล้ว

รองผู้อำนวยการเซวีย คุณรู้ไหม ผู้หญิงคนนั้นถึงกับถีบประตูเข้ามาตรงๆ แน่ะ! ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงที่หยาบเถื่อนขนาดนี้มาก่อน ไม่ต่างจากผู้หญิงดุร้ายเลย!

ฉันยังนึกว่าเธอจะมีน้ำอดน้ำทนสักเท่าไร แต่แค่นี้ก็เสียความเยือกเย็นแล้ว ตอนนี้เธอต้องทะเลาะกับคุณชายเก้าอยู่ไม่ผิดแน่เลย!

ฉันเข้าใจผู้ชายที่สุดแล้ว ผู้หญิงที่ผู้ชายเกลียดที่สุดก็คือผู้หญิงหยาบคายใช้ความรุนแรงชอบโวยวายไร้เหตุผล ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนิสัยของคุณชายเก้าเลย ครั้งนี้ผู้หญิงคนนั้นต้องจบไม่สวยแน่นอน!”

ได้ยินเลขานุการสาวพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เซวียลี่มีสีหน้าสงบลงมาก “ถ้าเธอได้ใจจากคุณชายเก้าจริงๆ เธอจะได้ผลประโยชน์ที่สัญญาไว้เพิ่มเป็นเท่าตัว!”

เมื่อเลขานุการสาวได้ยิน สีหน้าก็เปล่งปลั่งทันใด จากนั้นในใจเธอก็เกิดความรู้สึกดูแคลน รอให้เธอได้รับความชอบจากคุณชายเก้าก่อนเถอะ ส่วนได้ที่เซวียลี่สัญญาไว้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรทั้งนั้น

เลขานุการสาวกำลังฝันหวาน แต่เวลานี้ โทรศัพท์ของเซวียลี่ก็ดังขึ้นมา

ไม่รู้ว่าคนที่อีกฝั่งพูดอะไร สีหน้าเซวียลี่มืดครึ้มลงทันควัน

ผ่านไปสักพัก เซวียลี่วางสายไป เขามองเลขานุการสาวด้วยสีหน้านิ่ง “นี่คือราบรื่นที่เธอว่าเหรอ?”

เห็นเซวียลี่มีสีหน้าไม่ดี ใบหน้าลำพองใจของเลขานุการสาวก็แข็งค้าง เธอถามอย่างสงสัย “รองผู้อำนวยการเซวีย…กะ…เกิดอะไรขึ้นคะ”

เซวียลี่เอ่ย “เธอถูกไล่ออก!”

“วะ…ว่าไงนะ ได้ยังไงกันคะเนี่ย!”

…

เวลานี้จอมมารคนหนึ่งกำลังจ้องมองหญิงสาวที่ ‘หยาบคาย’ ‘ชอบใช้กำลัง’ อีกทั้งยัง ‘ชอบโวยวายไร้เหตุผล’ ตรงหน้าด้วยแววตาร้อนแรง

เพราะเยี่ยหวันหวั่นที่โมโหและโวยวายไร้เหตุผล สำหรับเขามีเสน่ห์ที่สุดแล้ว

“เค้กฉันล่ะคะ”

“เดี๋ยวเอามาให้”

“ทำไมต้องเดี๋ยวด้วย!”

ซือเยี่ยหานไม่ตอบ เพราะเขาอยากมองเธอในตอนนี้ให้มากขึ้นอีกหน่อย

ผ่านไปสักครู่ ซือเยี่ยหานก็หยิบเค้กออกมา แล้วความโกรธของเยี่ยหวันหวั่นก็มลายหายไปในพริบตาจริงๆ

ความจนใจวาบผ่านใบหน้าของซือเยี่ยหาน

“อร่อย!” เยี่ยหวันหวั่นตักกินหนึ่งคำก็พลันตาเป็นประกาย

ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวที่แก้มพองเหมือนกระรอก ถามราบเรียบว่า “ทำไมจู่ๆ ก็อยากกินเค้กนี่ล่ะ”

เยี่ยหวันหวั่นงับช้อน “ฉันก็ไม่รู้ ทั้งที่เมื่อก่อนเกลียดของอย่างอัลมอนด์มากแท้ๆ แต่ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ก็อยากกินเป็นพิเศษ!”

เธอจำได้ว่าซือเซี่ยต่างหากที่ชอบกิน เมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียน ก็มีผู้หญิงหลายคนส่งเค้กอัลมอนด์ให้เขา

“งั้นเหรอ…” ซือเยี่ยหานได้ยินดังนั้น ดวงตาก็วาบแสงรางๆ เรื่องสำคัญต้องเก็บไว้เป็นความลับ

หลังจากความเงียบผ่านไปชั่วขณะ ซือเยี่ยหานจับจ้องดวงหน้าที่ยิ่งผ่านไปก็ยิ่งเปล่งประกายพร่างพราวเหมือนผีเสื้อได้ออกจากดักแด้ เขาถามว่า “รสชาติ ความชอบ ความเคยชิน มีอย่างอื่นที่เปลี่ยนอีกไหม”

เยี่ยหวันหวั่นคิดเล็กน้อย “รสชาติ ความชอบ ความเคยชิน? เหมือนจะไม่มีเป็นพิเศษนะ…”

ซือเยี่ยหานทำหน้าจริงจัง “คิดดูดีๆ”

เยี่ยหวันหวั่นเท้าคาง กะพริบตาคิดอย่างจริงจังครู่หนึ่ง “อ้อ ฉันชอบคุณยิ่งขึ้นเรื่อยๆ นับหรือเปล่า?”