แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 797

บทที่ 797 ต้องแย่งกลับมา

เช้าวันต่อมา กวงเย่ามีเดีย

“เที่ยวพอแล้วเหรอ?” เยี่ยมู่ฝานใบหน้าเศร้า

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ “เอาของขวัญมาฝากพี่กับพ่อแม่ด้วย”

สีหน้าของเยี่ยมู่ฝานถึงค่อยเปลี่ยนไปเล็กน้อย หัวเราะหึๆ “นับว่าเธอยังมีน้ำใจอยู่!”

“นัดไปบ้านเก่าตอนเย็นวันนี้เหรอ” เยี่ยหวันหวั่นถาม

“ใช่แล้ว….” พอพูดถึงเรื่องนี้เยี่ยมู่ฝานก็หน้าดำคร่ำเครียด “ไม่ไปไม่ได้เหรอ? พวกเราอยู่กันแบบนี้ก็ดีมากแล้วนี่ ทำไมต้องกลับไปให้อึดอัดด้วย!”

เยี่ยหวันหวั่นกวาดมองไป แววตาปานน้ำแข็ง “ฉันบอกแล้วนี่ว่าพี่ต้องแย่งตระกูลเยี่ยกลับมา! ลืมแล้วเหรอว่าพวกเขาทำกับพ่อแม่เรายังไง?”

“เอ้อ…” เยี่ยมู่ฝานถูกเยี่ยหวันหวั่นใช้สายตาเย็นชากวาดมอง ก็พลันลูบจมูกอย่างเจี๋ยมเจี้ยม “ฉันก็อยากทำอยู่แล้ว แต่ด้วยความสามารถของเราในตอนนี้ บวกกับอคติที่ตากับย่ามีกับครอบครัวเรา มันยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์อีก…”

เยี่ยหวันหวั่นเพ่งมอง “พี่คิดว่าความเชื่อมั่นที่ตากับย่ามีต่อพวกเขาจะเหนียวแน่นจนทำลายไม่ได้เหรอ?”

…

ตอนเย็น บ้านเก่าตระกูลเยี่ย

เรื่องที่หนังซึ่งเยี่ยหมู่ฝานมีส่วนร่วมได้รับรางวัลมากมาย และเรื่องที่ได้รับตำแหน่งรองประธานสมาคมแฟชั่น ทางสองผู้เฒ่าได้รับรู้แล้ว

ไม่อย่างนั้นอยู่ดีๆ คงจะไม่โทรให้เขากลับไปกินข้าวด้วยเป็นครั้งแรก

วันนี้เป็นวันรวมญาติของตระกูลเยี่ย มีญาติสนิทมิตรสหายมาไม่น้อย

เยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝานเพิ่งปรากฏตัว ก็ดึงดูดความสนใจของคนไม่น้อยทันที

ด้วยหน้าตาของคนทั้งสอง เมื่อสองพี่น้องยืนอยู่ด้วยกันช่างโดดเด่นสะดุดตาจริงๆ

ถานอี้หลานมองสองพี่น้องที่ดูดีระรื่นตา สีหน้าอ่อนโยนลงไม่น้อย

“คุณย่าครับ!” หลังจากถูกเยี่ยหวันหวั่นกระทุ้งใส่ เยี่ยมู่ฝานก็รวบรวมสมาธิเดินไปหาสองผู้เฒ่า

“ย่าครับ ผมเอาของขวัญมาให้ย่ากับปู่ด้วย ดูสิครับ ชอบหรือเปล่า!”

“แค่มาเยี่ยมก็พอแล้ว ยังเอาของอะไรมาด้วยอีก!” ถานอี้หลานแม้ปากจะพูดแบบนี้ แต่สีหน้ายินดีมาก

เยี่ยมู่ฝานดึงๆ แขนของถานอี้หลานอย่างสนิทสนม “ในเมื่อทำงานมีเงินแล้ว ก็ต้องทดแทนบุญคุณปู่กับย่าเป็นเรื่องแรกสิ!”

ถานอี้หลานได้ยินก็เอ่ยอย่างปลาบปลื้ม “ในที่สุดมู่ฝานก็โตสักที ช่วงนี้ก็ทำผลงานได้ไม่เลวเลย ครั้งก่อนเจอประธานมู่ได้ยินเขาชมหลานด้วย”

“ชมว่าผมได้ยีนดีกับรสนิยมพรสวรรค์ด้านแฟชั่นมาจากย่ารึเปล่า?”

“หลานนี่นะ…”

ถานอี้หลานถูกเยี่ยมู่ฝานยอจนเบิกบาน เหลียงเหม่ยเซวียนที่อยู่ไม่ไกลออกไปกัดฟันกรอด

เหลียงเหม่ยเซวียนเดินเข้าไป พูดเสียงอ่อนว่า “คุณแม่คะ หนูได้ยินมาว่ามู่ฝานเป็นสไตลิสต์อยู่บริษัทลูกที่ไม่โดดเด่นใต้สังกัดโกลบอลเหรอคะ? เป็นคนของหวงเทียนแท้ๆ แต่กลับไปทำงานให้โกลบอล ถ้าเรื่องนี้เล่ากันออกไป คนอื่นๆ จะคิดยังไง…”

เยี่ยมู่ฝานแค่นเสียง “อารอง คำพูดของอาดูมีความรู้น้อยไปหน่อยนะ ว่ากันว่าเรียนวิทยาการต่างชาติเพื่อพัฒนาตัวเอง รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ผมไปฝึกงานที่โกลบอล ทำให้ได้เรียนรู้เข้าใจวิธีการบริหารของอีกฝ่ายพอดี”

ผู้อาวุโสเยี่ยเดินมาจากด้านหลัง พยักหน้าเอ่ยว่า “มู่ฝานพูดมีเหตุมีผล”