แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 817

บทที่ 817 ปรึกษากัน

เป็นเพราะการให้ความร่วมมือของกงซวี่ การถ่ายทำจึงสำเร็จด้วยประสิทธิภาพเกินมาตรฐาน

ระหว่างนั้นไช่หย่งเซิ่งขอให้ถ่ายท่าโพสที่ใกล้ชิดกันหลายครั้ง ยังดีที่เป็นเพราะมีเยี่ยหวันหวั่นคอยจับตาดู บวกกับ เหลียงฉงกังวลถึงมาตรฐานของซิวเซ่อ จึงไม่ได้ถ่ายรูปที่ล้ำเส้นเกินไป การถ่ายทำจึงจบลงด้วยดี

เพิ่งถ่ายเสร็จกงซวี่ก็มุดขึ้นรถตู้ทันที

“ผลไม้อบแห้งของผมล่ะ!” พอขึ้นรถกงซวี่ก็พุ่งเข้าหาตงไจ๋เหมือนหมาป่าอดอยาก

ตงไจ๋เช็ดเหงื่อ รีบหยิบออกมา “พี่ซวี่ ซื้อมาแล้ว เป็นยี่ห้อที่พี่ชอบกินเลย”

กงซวี่รับถุงมามองทีหนึ่ง ก่อนมีสีหน้าไม่พอใจ “ไม่ซื้ออย่างอื่นมาอีกเหรอ ให้นายซื้อผลไม้อบแห้งสองกล่อง นายก็ดันซื้อแค่สองกล่องจริงๆ เค้กก้อนหนึ่งก็ไม่เพิ่มให้!”

กงซวี่น้ำหนักเกินเกณฑ์เพราะชอบแอบกินขนม ดังนั้นตลอดมาจึงถูกเยี่ยหวันหวั่นสั่งให้ลดความอ้วน ไม่อนุญาตให้กินขนม โดยเฉพาะของหวาน นานๆ ทีถึงจะยอมให้กินสักครั้ง

กงซวี่ค่อยๆ ลิ้มรสชาติอย่างระมัดระวังทีละน้อย กลัวว่าจะกินหมดเสียก่อน ขณะกินอยู่ก็กะพริบตาปริบๆ ออเซาะเยี่ยหวันหวั่นที่นั่งเบาะด้านข้างด้วยน้ำตาคลอหน่วย “พี่เยี่ย พี่เยี่ยครับ น้องขอพูดกับพี่สักเรื่องได้ไหม”

เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุกเบาๆ “พูดจาภาษาคน”

กงซวี่ว่า “พี่เยี่ย ขอปรึกษาหน่อย!”

เยี่ยหวันหวั่นตอบรับ “ว่า”

กงซวี่กล่าวด้วยตาเป็นประกาย “อืม คือ เมื่อไหร่พี่จะให้ผม…ได้เจอเสี่ยวมี่เจี้ยนจริงๆ สักที?”

ทั้งที่ตอนแรกติดตามเยี่ยไป๋เพราะเสี่ยวมี่เจี้ยน แต่พอได้รู้จักกัน เขากลับพบว่าความสนใจของตัวเองอยู่ที่ตัวของเยี่ยไป๋ จนแทบจะลืมเป้าหมายในตอนแรกของตัวเองไปหมด

แต่บางครั้งเมื่อมองใบหน้าของเยี่ยไป๋ ก็จะนึกถึงเสี่ยวมี่เจี้ยนของเขาทุกที

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมอง “ยังไม่ตัดใจอีก?”

กงซวี่ทำหน้าจริงจัง “พี่เยี่ย พูดอะไรแบบนั้นล่ะครับ ถึงปกติผมจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ความรักที่ผมมีให้เสี่ยวมี่เจี้ยนไม่เหมือนกันนะ”

เยี่ยหวันหวั่นพูด “ไม่เหมือนตรงไหน? พวกนายเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง”

กงซวี่หน้าแดง บอกด้วยความเขินอายว่า “พี่เยี่ย พี่ไม่เคยได้ยินคำพูดที่สาวๆ พูดกันเหรอครับ สิ่งที่เรียกว่าความรักไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น บางทีอาจจะแค่เธอมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันตอนบ่ายวันหนึ่ง ใส่เชิ้ตสีขาวที่ฉันชอบก็ได้ สำหรับผมแล้ว ความรักคือการที่เสี่ยวมี่เจี้ยนส่งผลไม้อบแห้งกล่องหนึ่งให้ผมในเวลาที่ถูกต้อง…”

เยี่ยหวันหวั่นมองกงซวี่ที่จู่ๆ ก็มี ‘จิตใจสาวน้อย’ อย่างหมดคำพูด

ทั้งที่เป็นคนเจ้าชู้แท้ๆ ไม่นึกว่าจะแสดงท่าทีอย่างเด็กหนุ่มที่มีรักแรกออกมา

เยี่ยหวันหวั่นบอกว่า “เสี่ยวมี้เจี้ยนไม่มี อนุญาตให้นายกินช็อกโกแลตวันละแท่งเท่านั้น”

ยอมให้หน่อยแล้วกัน ถึงอย่างไรครั้งนี้กงซวี่ก็คงจะได้รับความอึดอัดอยู่บ้าง

กงซวี่ได้ยินก็พลันลิงโลด จากนั้นก็มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยใบหน้าระแวดระวัง “พี่เยี่ย ทำไมอยู่ๆ ถึงทำดีกับผมล่ะ? ผมใจไม่ดีเลยเนี่ย…พี่…หรือพี่จะขายผมให้เศรษฐีนีมีเงิน ให้ผมหลบนอนกับเธอ!”

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตา

ไปเคี้ยวผักกาดของนายต่อเถอะ…

หลังจากธุระจบลง เยี่ยหวันหวั่นกลับถึงจิ่นหยวน กินอาหารเย็นกับซือเยี่ยหาน

กลับมาหลายวันขนาดแล้ว เนี่ยอู๋หมิงหายสาบสูญ ไม่ได้ติดต่อกับเธออีก ไม่รู้ว่ายังต้องการให้เธอช่วยอยู่อีกไหม ดังนั้นเธอจึงยังไม่ได้พูดอะไรกับทางซือเยี่ยหานเลย

เจ้าหมอนั่นใช้ไม่ได้จริงๆ รอยืนยันก่อนค่อยตัดสินใจก็แล้วกัน ถึงอย่างไรจู่ๆ จะให้เธอบอกซือเยี่ยหานให้ไปเป็นพ่อคนก็เหลวไหลเกินไปหน่อย…

———————————————————————

บทที่ 818 นี่วิธีเล่นแบบใหม่อะไรกัน

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเข้าไปในสวนก็พบกับสืออี และเห็นรอยช้ำที่ตากับคางของเขา

“อ้าว? สืออี หน้านายเป็นอะไร” เยี่ยหวันหวั่นถามอย่างเป็นห่วง