แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 885

บทที่ 885 นายน้อยหายไปแล้ว

ความวุ่นวายที่เกือบทำลายทั้งตระกูลซือและแวดวงธุรกิจทั่วประเทศหายไปทันที เมื่อมีข่าวว่าซือเยี่ยหานหายดีจากอาการป่วยสาหัส

แต่ก่อนซือหมิงหลี่รอบคอบระมัดระวังเสมอ ทำให้จับจุดอ่อนไม่ได้ แต่คราวนี้เขาคิดไปว่าซือเยี่ยหานต้องตายแน่นอน จึงสะเพร่าเผยพิรุธออกมามากมาย

พรรคพวกของซือหมิงหลี่ถูกกำจัดออกจากตระกูลซือจนสิ้นซาก ขณะเดียวกันสายลับในที่มืดของเขาก็ถูกจับได้ไม่น้อย ตระกูลซือสับเปลี่ยนอำนาจครั้งใหญ่หลวงอีกครั้ง

กลางดึก

“อ้ากกก— พ่อ! ผมเจ็บ! เจ็บจะตายอยู่แล้ว! พ่อครับ พ่อต้องแก้แค้นให้ผมนะ! ผมอยากให้พวกมันตาย! อยากให้พวกมันตาย!” ซืออี้เจี๋ยกลิ้งไปมาบนเตียงไม่หยุด

ครั้งนี้เขาไม่เพียงถูกหักขาอีกข้าง แต่ยังถูกลงโทษอย่างโหดร้าย จนไม่ต่างกับพิการไปทั้งตัวแล้ว

เวลานี้ซือหมิงหลี่ไหนเลยจะมีเวลาว่างไปสนใจลูกชาย เขาแผดเสียงด้วยความหงุดหงิด “แกหุบปากเลย! ยังสร้างปัญหาให้ฉันไม่พอเหรอ”

บนโซฟาฝั่งตรงข้ามซือหมิงหลี่ มีซืออี้เชียนที่เพิ่งเร่งกลับมาจากต่างประเทศนั่งอยู่

ซืออี้เชียนเอ่ยด้วยสีหน้าอึมครึมเล็กน้อย “พ่อ ครั้งนี้พ่อย่ามใจเกินไปจริงๆ เมื่อก่อนผมก็แนะนำพ่อหลายครั้งแล้ว ถ้าจะจัดการซือเยี่ยหานห้ามชะล่าใจเด็ดขาด ครั้งนี้ผมก็เตือนพ่อหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด แล้วทำไมพ่อยัง…”

ซือหมิงหลี่บูดบึ้ง “อี้เชียน เรื่องนี้จะมาโทษฉันได้ยังไง! ข้อมูลที่ซือเยี่ยหานป่วยหนักนั่นยืนยันแล้ว ครั้งนี้หมอก็แจ้งว่าป่วยเข้าขั้นวิกฤต ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าแค่พริบตาเดียวมันก็รอดแล้ว!”

พอเห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเอง ซืออี้เจี๋ยที่อยู่บนเตียงก็ตะโกนด้วยความโกรธ “มีสิทธิ์อะไร! พ่อมีสิทธิ์อะไรมาให้ผมรับโทษพวกนี้แทนพ่อ! เพราะผมเป็นลูกชายคนโตเหรอ ซืออี้เชียน นายก็เป็นลูกชายพ่อ ทำไมถึงไม่ใช่นายกัน!”

ซืออี้เชียนได้ยินแบบนั้น หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นอย่างหมดความอดทน สายตามองซืออี้เจี๋ยบนเตียงอย่างเย็นชาเล็กน้อย เอ่ยปากด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “เพราะพี่เป็นสวะ นี่เป็นเรื่องเดียวที่พี่ทำแทนตระกูลได้ไง”

“แก! ซืออี้เชียนฉันจะฆ่าแก! อั่ก…” บาดแผลของซืออี้เจี๋ยถูกกระเทือน จึงร้องโหยหวนอย่างต่อเนื่องอีกระลอก

ซืออี้เจี๋ยจ้องอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่งพร้อมตะโกนด้วยความโมโห “ฮ่า ซืออี้เชียน ฉันเป็นสวะ! งั้นแกล่ะเป็นอะไร! แกนึกว่าแกดีกว่าฉันตรงไหน แกนึกว่าแกสูงส่งขนาดไหน ฉินรั่วซีผู้หญิงคนนั้นเคยมองแกมากขึ้นสักครั้งไหม

ตอนนี้ซือเยี่ยหานเริ่มหายดีแล้ว พ่อยังถูกขับไล่ออกจากตระกูล แกยังนับเป็นอะไรได้! ชาตินี้ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองเท่านั้นละ!”

วินาทีถัดมา ลำคอของซืออี้เจี๋ยก็ถูกซืออี้เชียนคว้าไว้ในพริบตา หากออกแรงขึ้นอีกหน่อย เขาก็รักษาชีวิตไว้ไม่ได้แล้ว

“พี่พูดอีกครั้งสิ?” บนใบหน้าที่เหมือนจะหล่อเหลาอ่อนโยนของซืออี้เชียนเผยแววทะมึนถึงขีดสุด

“อี้เชียน พอได้แล้ว จะไปถือสาหาความกับมันทำไม…”

ซือหมิงหลี่เหลือบมองลูกชายคนโตที่เอะอะหนวกหูอย่างสุดจะทน จากนั้นหันไปพูดกับซืออี้เชียน “ซือเยี่ยหานเจ้าลูกหมาป่วยนั่น มันนึกจริงๆ ว่าตัวเองมีอำนาจล้นฟ้าในประเทศ! อี้เชียน แกวางใจเถอะ ไม่ว่าตระกูลซือหรือว่าผู้หญิง สิ่งที่แกควรได้ ทั้งหมดจะเป็นของแก!”

…

ในเวลาเดียวกัน

สุดขอบมหาสมุทร ดวงอาทิตย์ยามเช้าเพิ่งขึ้นสูง

แสงอาทิตย์อบอุ่นสาดส่องเข้าไปในคฤหาสน์โบราณอย่างเงียบสงบ

เห็นแค่ว่าบนกำแพงซึ่งแกะสลักลวดลายโบราณลึกลับตรงทางเข้าคฤหาสน์ ใช้ตัวอักษรจ้วน[1]ของประเทศจีนสลักคำว่า ‘เนี่ย’ ที่น่าเกรงขามไว้

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องของสาวใช้กับเสียงเครื่องเคลือบแตกกระจายก็ดังเสียดหูขึ้นในคฤหาสน์ ทำลายยามเช้าอันเงียบงันนี้…

“กรี๊ด! ยะ…แย่แล้ว! นายน้อย! นายน้อยหายไปแล้ว!”

……………………………………………….

บทที่ 886 ใครคือผู้ชนะ

เช้าตรู่วันถัดมา