แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 905

บทที่ 905 ฉันให้สองเท่า

“กลุ่มทหารรับจ้างเสียงมังกร…ถังหลง!?”

ได้ยินการแนะนำตัวเองของถังหลง ชายไว้เครากับชายผมยาวมีสีหน้าตื่นตกใจ

กลุ่มทหารรับจ้างเสียงมังกรหาน่ากลัวไม่ แต่หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างที่ชื่อถังหลงนั้น…

ชายผมยาวกับชายไว้เคราไม่ได้โง่ ตั้งแต่วินาทีที่ถังหลงปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็รู้แล้วพวกเขาเจอเรื่องอะไร

“ฉันจะฆ่าแก!”

แทบจะชั่วพริบตานั้น ชายไว้เคราก็ยื่นมือไปคว้าถังหลง ขอแค่ควบคุมถังหลงไว้ได้ก็ไม่มีเรื่องต้องห่วงแล้ว!

แต่ทว่า ยังไม่ทันให้ชายไว้เคราเข้าใกล้ก็กลับพบว่าถังหลงเอียงตัวน้อยๆ ยกขาขวาขึ้นตั้งฉาก

‘สวบ!’

ในห้องโถงใหญ่เสียงหนึ่งพลันดังแหวกอากาศ

เห็นแค่ว่าถังหลงซุกสองมือในกระเป๋ากางเกง แต่กลับวาดขาขวาออกไปทำลาย เกิดเป็นภาพติดตากะพริบเร็วถึงขีดสุด

ความเร็วนั้นถึงขั้นว่าชายไว้เครายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งร่างก็ถูกแรงมหาศาลยากบรรยายกระแทกปลิวออกไปแล้ว

“แกกล้าทำพี่เฉียง!”

เห็นดังนั้น ชายผมยาวก็ตะโกนอย่างโมโห เงื้อฝ่ามือโจมตีใส่ถังหลง

“ขอโทษที ฉันไม่ชอบใช้ความรุนแรง เพราะงั้นรบกวนอย่าลงมือจะดีกว่านะ” ถังหลงยืนอยู่กับที่สองมือไขว้หลัง แต่ร่างกายเขาขยับวูบน้อยๆ สิบกว่าฝ่ามือที่ชายผมยาวโจมตีใส่ก็ถูกถังหลงหลบได้อย่าง่ายดายทุกฝ่ามือ กระทั่งว่าแตะไม่โดนเส้นผมของถังหลงสักเส้นเดียว

“วอนหาที่ตาย!” ชายผมยาวมีสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ถังหลงคนนี้กำลังทำให้เขาขายหน้าหรือ!

เห็นการโจมตีของชายผมยาวรุนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ถังหลงถอนหายใจเบาๆ กับตัวเอง จากนั้นไม่นานยังไม่ทันเห็นการเคลื่อนไหวใดๆ ข้อศอกขวาของเขาโทรกลับกระแทกใส่หน้าของชายผมยาวเข้าอย่างแรง

วินาทีถัดมา ชายผมยาวกับชายไว้เคราก็ปลิวออกไปชนที่ห่างไกลในสภาพเดียวกัน

“แก…แกตายแน่…ถังหลง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาได้…แกล่วงเกินเจ้านายแล้ว…”

ชายไว้เครายังคงพูดจ้อ แต่ถังหลงกลับสะบัดมือให้ลูกน้องคุมตัวคนออกจากห้องไปด้วยความรำคาญ

“ขอโทษที่ทำห้องคุณสกปรกแล้ว”

ถังหลงเช็ดเลือดบนมือ จากนั้นก็โค้งตัวให้เยี่ยหวันหวั่นแสดงความขอโทษ

“ใครให้พวกคุณมา” เยี่ยหวันหวั่นมองถังหลงเอ่ยปากอย่างเย็นชา

“คุณหนูเยี่ย นี่เป็นภารกิจลับ ส่วนตัวตนของผู้จ้างวาน พวกเราต้องเก็บเป็นความลับตามจริยธรรมอาชีพจึงบอกคุณหนูเยี่ยชัดไม่ได้ หวังว่าคุณหนูเยี่ยจะไม่ถือสา” ถังหลงเอ่ยอย่างมีมารยาท

“นายจ้างคุณให้เงินเท่าไร คุณช่วยฉันจัดการเขาฉันให้สองเท่า” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

ฝีมือของคนผู้นี้เกือบจะถึงขั้นว่าแม้แต่เยี่ยหวันหวั่นก็มองไม่ออก เป็นยอดของยอดฝีมือไม่ผิดแน่ เยี่ยหวันหวั่นก็รู้จักประมาณตน รู้ว่าตัวเธอไม่ใช่คู่มือของถังหลง

แต่ทหารรับจ้างรับภารกิจก็แค่เพื่อเงิน ตัวเธอก็ให้มากกว่านั้นได้

“ฮะๆ คำพูดของคุณหนูเยี่ยช่างน่าหวั่นไหวจริงๆ แต่ออกจะขัดกฏการทำมาค้าขายของพวกเราไปนิดหน่อย” ถังหลงหัวเราะเสียงเบา

“ฉันให้สามเท่า” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

“คุณหนูเยี่ย ขอโทษด้วย นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน” ถังหลงส่ายหน้า

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นมองไปยังมือถือตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว มือถือดังขึ้นมา เสียงริงโทนนั้นค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ เยี่ยหวันหวั่นจำได้ว่าตัวเองตั้งริงโทนนี้ให้กับพวกเนี่ยอู๋หมิงและอี้จือฮวาโดยเฉพาะ ถ้าเธอรับสายนี้ไว้ได้ ก็จะทำให้พวกเนี่ยอู๋หมิงรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่…

บางทีพอถึงเวลาไม่ว่าจะเป็นนักเล่นไพ่นกกระจอกหรือหมอดูที่มา ก็คงสามารถขู่ขวัญกลุ่มคนของถังหลงให้จากไปได้อย่างง่ายดาย…

แต่น่าเสียดายที่เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้ไม่มีโอกาสรับโทรศัพท์สายนี้

“คุณหนูเยี่ย คุณดูว่าจะไปกับผม หรือให้ผมลงมือ… แน่นอน ผมหวังว่าคุณหนูเยี่ยจะให้ความร่วมมือ เพราะผมไม่ชอบลงมือ” ถังหลงมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

ได้ยินแบบนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็พยักหน้าตอบ “ตกลง วันนี้ฉันจะไปกับคุณ”

ถังหลงผู้นี้ แค่การโจมตีชั่วพริบตาใส่ซ่งเฉียงกับถังปินก็ดูออกไม่ยากว่าเป็นยอดฝีมือ พวกเขาใช้แรงของสองคนเผชิญหน้ากับถังหลงที่ทรงพลังก็ยังถึงขั้นไม่เจอแม้แต่ช่องโหว่ให้โต้ตอบ อีกทั้งจากที่สายตาเยี่ยหวันหวั่นมองเห็น ตอนที่ถังหลงโจมตีทั้งสองคน เกรงว่าไม่ได้เอาจริงแม้แต่น้อย พลังต่อสู้ที่แท้จริงของถังหลง อย่างน้อยก็มากกว่าทหารรับจ้างที่ลงมือก่อนหน้านี้สิบเท่า

“ดีมาก ขอบคุณคุณหนูเยี่ยที่ให้ความร่วมมือ” ถังหลงเอ่ยขอบคุณเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นไม่นานก็เอียงตัวน้อยๆ ค้อมตัวยื่นยื่นแขน ทำท่าทางเชิญอีกฝ่าย

เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นเดินไปด้านนอกภายใต้การจับตามองของถังหลง

นอกห้องโถง ถังปินกับซ่งเฉียงถูกจับขึ้นรถไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นขึ้นรถอีกคันภายใต้การเฝ้าดูของถังหลง

แต่ขณะที่ขบวนของถังหลงตั้งใจจะจากที่แห่งนี้ หางตาของหนึ่งในทหารรับจ้างคนหนึ่งก็พลันเห็นเด็กชายผู้หนึ่งที่ไม่รู้ปรากฏตัวขึ้นในสวนตั้งแต่เมื่อไร

เด็กคนนั้นมีรูปร่างประมาณเด็กอายุสี่ห้าขวบ หน้าตาชวนมองอย่างยิ่งยวด ถึงแม้ยังเป็นเด็กเล็กที่หน้าตาราวหยกแกะสลัก แต่สายตานั้นกลับทำให้คนรู้สึกหนาวเย็นเกินอายุของเจ้าตัว

“เด็กนี่…”

“พวกคุณเป็นใคร” ทหารรับจ้างกำลังสงสัย เด็กชายก็มองมาอย่างกังขาเย็นชาและเป็นฝ่ายเอ่ยปากเสียก่อน

………………………..