แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 943

บทที่ 943 เทวดาตัวน้อยชัดๆ

ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดอย่างนั้น เนี่ยอู๋หมิงถึงกับอึ้งค้างไปหมดแล้ว

ตอนแรกเขาคิดว่าเจ้าจอมมารน้อยมีคนในบ้านติดตามอยู่ จะต้องไม่มีปัญหาเกิดขึ้นแน่ๆ แต่นึกไม่ถึงว่าพอมาถึงที่นี่ จะไม่เพียงไล่เขาไป แต่ยังไม่เอาสองคนนั้นไว้ด้วย

ดังนั้นเขาจึงรวบรวมความกล้า รีบมุ่งหน้ามายืนยันสถานการณ์ของจอมมารน้อย

ไม่อย่างนั้นหากเกิดอะไรขึ้นตอนที่ไม่มีใครอยู่ข้างๆ เขามีเก้าชีวิตก็ยังไม่พอให้ไทเฮาในบ้านเขาประหาร

ตอนนี้จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นบอกเขาว่าเธอจำเด็กผิดคน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอารมณ์ของเนี่ยอู๋หมิงเป็นอย่างไร

เนี่ยอู๋หมิงพยายามควบคุมตัวเองให้ใจเย็น “เดี๋ยวๆๆๆๆ ไม่สิ…เธอบอกว่าเธออาจจำผิด แล้วเด็กที่เธอเจอหน้าตาเป็นยังไง?”

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ “เด็กที่ฉันเจอ? อืม ให้เขากินอะไรก็กิน ให้ใส่อะไรก็ใส่ ให้นอนที่ไหนก็นอน ไม่เคยทำให้ฉันเป็นห่วงเลย ว่าง่ายเชื่อฟังน่ารักรู้ความ ทั้งอบอุ่นทั้งใส่ใจทั้งตามติด แล้วยังปากหวานด้วย เทวดาตัวน้อยชัดๆ!”

เนี่ยอู๋หมิงสิ้นหวังโดยสมบูรณ์ “จบเห่ละ ผิดตัวแล้ว!”

อี้จือฮวาบอก “ผิดตัวแล้ว!”

หนุ่มกรรมกรต่างชาติ “ผิดตัวแล้ว!”

นักพรตใจบริสุทธิ์เสริม “นี่มันผิดตัวแน่แล้ว!”

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…”

ทั้งหกคนทำหน้าอึ้งงัน

“ไปกันเถอะ! ไปดูเดี๋ยวก็รู้เอง!” เยี่ยหวันหวั่นเองก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรแล้ว เธอรีบนำทางพวกเขาทั้งห้าไปที่ห้องนั้น

ระยะทางเพียงไม่กี่ก้าว พวกเขาห้าคนเสมือนเดินอยู่บนสะพานไน่เหอ[1] พอถึงปลายทางคือนรก!

นึกไม่ถึงว่าจะทำเจ้าจอมมารน้อยหายไป จะรักษาชีวิตน้อยๆ นี้ไว้ได้ยังไงดี?

“เมื่อกี้ถังถังอาบน้ำอยู่ ฉันซื้อชุดนอนใหม่ให้เขา เขาชอบมากเลย บอกว่าจะใส่มาให้ฉันดู ตอนนี้น่าจะอาบเสร็จแล้วนะ…” เนี่ยหวันหวั่นพูดพึมพำถึงสถานการณ์ของถังถัง พลางพาทั้งห้าคนเดินลัดสวนดอกไม้เข้าไปในห้องรับแขก

เนี่ยอู๋หมิงแผ่นหลังตรงแหน่ว อี้จือฮวายกมือปิดตาทั้งสองข้าง เหลือไว้แค่ช่องว่างเล็กๆ นักพรตใจบริสุทธิ์ลนลานจนถึงขั้นทำท่าสวดมนต์อธิษฐาน…

“หัวหน้า เหมือนจะอยู่ในห้องรับแขกนะ!” อี้จือฮวาร้องขึ้น

ทั้งห้าคนมองตากัน จากนั้นรีบวิ่งเบียดกันไปที่หน้าต่างกระจกยาวจรดพื้นทันที

โดยเฉพาะเนี่ยอู๋หมิง วิ่งเข้าไปด้วยความเร็วจนเยี่ยหวันหวั่นเห็นเพียงเงาเส้นหนึ่งพุ่งผ่านตรงหน้าไป พริบตาเดียว เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันตั้งตัว พอหันไปมองอีกทีก็เห็นเจ้าหมอนั่นแทบจะสิงเข้าไปในกระจกหน้าต่างแล้ว พวกอี้จือฮวากับนักพรตเองก็พุ่งตัวตามกันไปติดๆ แต่ละคนเกาะหน้าต่างประหนึ่งตุ๊กแก…

มีฝีมืออย่างนี้ เอาไปใช้ให้ถูกทางไม่ได้หรือไง?

ปากของเยี่ยหวันหวั่นกระตุกเบาๆ ไม่นานเธอก็เดินตามไป

เนี่ยอู๋หมิงถาม “ไหน อยู่ไหน!”

อี้จือฮวาบอก “หัวหน้า! บนโซฟา! บนโซฟานั่น…ใช่…” หรือไม่ใช่…?

เนี่ยอู๋หมิง “ไหนล่ะ ไหน…หือ…”

คำพูดของเนี่ยอู๋หมิงชะงักไปทันทีที่สายตาระบุตัวเป้าหมายได้ เสียงของพวกอี้จือฮวากับนักพรตใจบริสุทธิ์ก็หายไปกับสายลมยามกลางคืนด้วย…

เห็นเพียง…จอมมารน้อยของพวกเขากำลังนั่งอย่างว่าง่ายอยู่บนโซฟา บนตัวสวมชุดนอนการ์ตูนขนฟูสีขาวตัวยาว ชุดนอนเป็นลายเสือน้อย ตรงก้นมีหางเสือ บนหัวมีหูเสือน่ารักสองอัน ตรงกลางมีตัวหนังสือคำว่า ‘เจ้าชาย’ เขียนติดไว้…

เนี่ยอู๋หมิง ‘ฉันเป็นใคร…’

อี้จือฮวา ‘ฉันอยู่ที่ไหน…’

นักพรตใจบริสุทธิ์ ‘ฉันกำลังทำอะไร…’

หนุ่มกรรมกรต่างชาติ ‘ต้องเป็นเพราะฉันลืมตาผิดวิธีแน่ๆ…’

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…!”

…………………………………………………….