ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 142

บทที่ 142 ไม่งั้นก็นอนห้องคุณ

หลังจากกลับมาที่ห้องแล้ว อารมณ์ของเจียงสื้อสื้อที่กว่าจะสงบลงได้ก็ใช้เวลาอยู่นาน

เธอหาผ้าห่มพลาง ในใจก็คิดไปพลางว่าวันนี้จิ้นเฟิงเฉินเป็นอะไร ทำไมถึงอารมณ์ไม่ดี

บริษัทจะล้มละลายเหรอ ทะเลาะกับคนที่บ้านเหรอ แต่คิดอยู่นานเจียงสื้อสื้อก็คิดไม่ออก แม้เธอเองก็ทนไม่ได้ให้ที่จะจิ้นเฟิงเฉินนอนบนโซฟา แต่ที่นี่มีแค่ห้องเดียว ถ้าเขาไม่อยากนอนบนโซฟา แล้วนอนด้วยกันสองคนเหรอ

เจียงสื้อสื้อนึกถึงฉากในภาพยนตร์ขึ้นมาได้โดยไม่รู้ตัว เธอทิ้งความคิดในใจอย่างรวดเร็ว กอดผ้าห่มและเอาไปให้จิ้นเฟิงเฉิน

ภาพยนตร์บนจอทีวีก็จบลงแล้ว เมื่อรับผ้าห่มมา จิ้นเฟิงเฉินก็พูดว่า “ขอบคุณครับ”

“คืนนี้คุณจะนอนที่นี่จริงๆเหรอ” เจียงสื้อสื้อถามอย่างสงสัย

“ไม่งั้นจะให้นอนห้องคุณเหรอ”

จิ้นเฟิงเฉินยิ้มและมองเจียงสื้อสื้อ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจียงสื้อสื้อก็มีแววตาที่ตื่นตระหนก เธอจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้อง

หลังจากอาบน้ำ ในใจเจียงสื้อสื้อก็คิดถึงจิ้นเฟิงเฉินที่อยู่ด้านนอกแต่ก็ไม่กล้าออกไปดู เธอนอนอยู่บนเตียงและเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

คืนนี้ เป็นคืนที่สวยงามและเงียบสงบ

........

เช้าวันรุ่งขึ้น จิ้นเฟิงเฉินมีเรื่องด่วนต้องไปบริษัท ดังนั้นเขาจึงซื้ออาหารเช้ามาไว้ที่บ้านก่อนแล้วจึงออกไป

เจียงสื้อสื้อตื่นขึ้นมา เห็นอาหารเช้าและโน้ตที่อยู่บนโต๊ะ สีหน้าเธอก็อ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้น ดวงตาของเจียงสื้อสื้อก็ค่อยๆหรี่ลง

จิ้นเฟิงเฉินดีต่อเธอขนาดนี้ แต่พวกเขาก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็ต้องแยกจากกัน

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีก ก็ออกไปบริษัท

.........

เพราะปัญหาในคืนนั้นที่ใหญ่มาก ดังนั้นจึงไม่ได้เจอกับเย่เจี่ยนหยางในงานเลี้ยง เจียงสื้อสื้อจึงไปที่บริษัทเพื่อถามว่าจะสามารถนัดเจอกันอีกได้เมื่อไหร่

“ผู้จัดการซู โทษฉันทั้งหมดเถอะค่ะ ที่ทำให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดลอยไป”

เจียงสื้อสื้ออดเป็นกังวลไม่ได้ ถ้าเย่เจี่ยนหยางไม่ยอมรับนัดอีกครั้งจะทำยังไง

ซูซานจับมือของเจียงสื้อสื้อและพูดว่า “เอาล่ะ ไม่ต้องขอโทษแล้ว อย่าเพิ่งกังวลไป เรื่องคืนนั้นก็โทษเธอไม่ได้”

แม้ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ซูซานก็ไม่คิดว่า บ้านเจียงสื้อสื้อจะยากลำบากขนาดนั้น ผู้หญิงคนนี้น่าเวทนาจริงๆ

“แต่ทางเย่เจี่ยนหยาง.........”

“คืนนั้นฉันได้คุยกับเย่เจี่ยนหยางแล้ว อีกฝ่ายดูเหมือนจะมีเจตนาบางอย่างที่จะร่วมมือกับเรา ดังนั้นจะได้นัดเจอกันอีกครั้งที่ร้านชาซ่างอิในบ่ายวันนี้ เวลาบ่ายสามโมง พอถึงเวลาเธอก็ไปตามนัด โอกาสครั้งนี้ไม่ง่ายที่จะได้รับมานะ เธอต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจียงสื้อสื้อก็มีสีหน้าดีใจ ไม่คิดว่าเย่เจี่ยนหยางจะยังตอบตกลงที่จะเจอกับพวกเขาแล้ว

“ขอบคุณค่ะผู้จัดการซู ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

ซูซานพูดด้วยรอยยิ้มมว่า “อื้ม ไปเถอะ สู้ๆนะ ฉันเชื่อว่าเธอทำได้”

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า และออกไปเตรียมตัวเพื่อเจอกับเย่เจี่ยนหยางในบ่ายนี้

.......